In een tijd waar de ravecultuur gedomineerd wordt door techno en house, zijn er ook nog organisaties die een nieuwe draai aan een avondje clubben weten te geven. Afgelopen zaterdag vond de derde editie van de clubnacht Freaky Dancing in Club WAS plaats, die met een combinatie van livemuziek, clubcultuur en kunst een verfrissend alternatief voor de nachtcultuur in Utrecht aanbiedt.

Locatie

De avond vindt plaats in de “pop-up club” WAS., die vaak maar een of twee keer per maand open is en zich puur focust op elektronische muziek zoals house, disco, electro en techno. De club is gevestigd in een oude wasruimte van de Werkspoorkathedraal, gelegen in Zuilen. De oude industriële ruimte zet qua locatie een passende sfeer neer en leent zich goed uit voor de verschillende audiovisuele aankleding en de donkere beats die door de speakers heen dreunen. De daadwerkelijk gebruikte ruimte van de club is niet heel groot, maar lijkt door de lay-out van de wasruimte toch van alle verstopplekjes en stillere hoekjes te zijn voorzien. In de grote zaal vind je twee stages, B op het grote podium aan de achterkant en stage A in het midden van de zaal. In de zaal staan schermen waar naast het logo van Freaky Dancing, ook een video speelt van een man die ijs los hakt en in een slee legt. Freaky. Stage C bevindt zich in een andere kleine zaal, waar naast (live) dj sets ook een kunsttentoonstelling te bekijken is.

Ontstaan

Freaky Dancing is als concept een paar jaar geleden ontstaan binnen club EKKO, waar medeoprichter Dirk Baart als programmeur werkzaam is. Samen met zijn collega Susan Verdouw zag hij hoe podia en festivals vaak harde scheidingen maken tussen liveacts en dj’s. “Tot zo’n beetje middennacht zijn alle liveacts te zien, daarna gaan we met z’n allen dansen bij dj’s,” zei hij vorig jaar in een interview met 3voor12. “En dat terwijl er volgens ons juist heel veel liveacts uit verschillende genres zijn die qua energie en dansbaarheid heel goed in de nacht zouden passen, en dj’s die fantastisch tot hun recht komen tussen liveacts in.” Deze denkwijze valt goed terug te zien in de programmering, waar in de eerste 3 uur geen sprake is van keuzestress door overlap tussen verschillende acts en er over de hele nacht zowel livebands als dj’s zijn die elkaar afwisselen.

Programma

De lokale dj Camy trapt de avond af met haar dj set in het midden van de zaal. De van oorsprong Franse dj is in Utrecht ook bekend van haar eigen concept Wavecrash, een feest wat om de zoveel tijd in het culturele centrum ACU wordt gegeven. Als ze net begint is de zaal nog wat aan de lege kant, maar halverwege haar set, die bestaat uit een mix van synth punk, EBM en darkwave, stroomt het al snel een stuk voller. “Ik vond het heel leuk”, vertelt ze voorzichtig maar trots wanneer ze na het optreden buiten staat te roken, “er werd gedanst en mensen leken het naar hun zin te hebben. Ik heb ook al veel bezoekers gezien die raar en grappig gekleed zijn, waardoor ik me helemaal thuis voel.” Dit statement wordt al snel bevestigd wanneer aan de andere kant van de zaal de no-waveband Baby’s Berserk begint met optreden. Dit optreden maakt deel uit van hun tour, waarbij ze samenwerken met het modelabel Elzinga. Een mooie toevoeging, de bandleden zijn allemaal opvallend en kleurrijk gekleed zijn. De frontvrouw maakt uitgebreid gebruik van de minieme afstand tussen het podium en het publiek, waardoor ze al snel omringt wordt door een groepje wild dansende toeschouwers.

In het uur wat volgt draait de Amsterdamse Mayo een set in het midden van de zaal, boven haar hangen er balken in de vorm van een vierkant, waar donkerblauwe visuals op geprojecteerd worden.  Het langzame en terughoudende tempo van haar set staat haaks op het optreden van de Vlaamse live act Chibi Ichigo, die met haar band de zaal spreekwoordelijk in de fik lijkt te zetten. De Vlaming timmert in België aardig aan de weg en was een paar jaar hiervoor nog te zien in het programma De Slimste Mens. Haar naam is Japans en betekent “kleine aardbei”. Haar punkerige geschreeuw wordt ondersteund door harde, Prodigy-achtige breakbeats. De verlichting accentueert de silhouetten van de dansers, die wild om haar heen dansen om zo een unieke live ervaring neer te zetten.

Het is opvallend te noemen dat de geluidskwaliteit over de hele avond goed verzorgd is, iets wat in WAS door de lastige akoestiek moeilijk is om te bereiken. Victor Menske begint zijn set in zaal C, waar ook het kunstcollectief R3LN4CHT de interactieve “Beyond Consent” tentoonstelling heeft uitgestald. Tijdens zijn techno set wordt hij omringd door schermen waar in rap tempo visuals met codeertaal rechtstreeks uit de matrix voorbijvliegen. De set bouwt zich op naar een zeer dansbaar tempo, waar in de andere zaal daarna Identified Patient en Mad Miran weer verder op in weten spelen. De dj’s zijn beide gevestigde namen in de underground elektronische scene en treden vaker samen op. Met beukende en energieke breakbeats staat intussen vrijwel niemand in de zaal nog stil. Tussen de dj sets zit er genoeg variatie, wat duidelijk wordt wanneer Mila V met live vocalen boven de sinistere baslijnen uit zingt en ook Acidic Male zang met heftig overstuurde drumbeats combineert. De postpunk-technoband uit Manchester; Mandy, Indiana. Ze sluiten het grote podium af met een mix aan luide vocalen en 90’s acid baslijnen. Het is aan de Utrechtse dj Thrills in +41 om een compleet volle zaal af te sluiten, aangezien hij de enige die nog in geprogrammeerd is. Met golvende beats wordt hij ondersteund door verlichte illustraties waar het logo van het evenement flikkert onder de blauwe lichten. In een ouder interview met 3voor12 zei hij dat hij zoekt om ambient te combineren met het clubgevoel. Het is een goede set, maar jammer genoeg is het voor een afsluiter niet zo heel bijzonder. Op het gebied van programmering waren er zeker andere acts die een spannender einde aan zo’n diverse en bijzondere nacht hadden kunnen breien.

Conclusie

Freaky Dancing zorgt voor een nodig tegengeluid in de clubcultuur.  Alhoewel het helaas nog heel gebruikelijk is om op een rave line-up voornamelijk witte mannen te zien, biedt Freaky Dancing een scherp contrast met een programma waarbij inclusie en diversiteit centraal staan. De algehele sfeer op het feest trekt dan ook een bijpassend vrij en divers publiek aan, zoals schaars geklede mensen met BDSM-achtige kettingen, maar ook doodnormale studenten. Het is in ieder geval zeker dat het overgrote deel absoluut niet stil kon staan.

Doordat er weinig overlap binnen het programma is, is het voor de bezoekers makkelijk om van iedere act wel wat mee te krijgen. In tegenstelling tot de eerste editie vorig jaar, toen de balans van de lengte van de shows nog wat te wensen overliet, lijkt deze editie van Freaky Dancing een uiteindelijk uitverkochte avond neer te zetten en een gevestigde naam in het Utrechtse uitgaansleven te bemachtigen.