Lombok – 18 januari kwam theatergroep Yalla Yalla langs bij het kindertheater in Lombok. Tijdens de voorstelling, ‘Hieperdehiep … Amboula!’, vertelt Achref Adhadhi zijn persoonlijke verhaal.
Wanneer je binnenkomt in het kleurrijke gebouw aan de Makassarstraat wordt je vrolijk onthaald door een van de vrijwilligers van kindertheater Lombok. Na het kopen en het laten knippen van het kaartje loop je binnen in een, met lampjes aangeklede zaal. ‘We proberen van een normale gymzaal en gezellig plekje voor de kinderen te maken’, verteld vrijwilliger Wendy. Het is op deze 18de van januari gezellig druk bij het theater, naast ouders die met hun kinderen langskomen zijn er vandaag ook twee basisschool klassen aanwezig in Lombok. ‘We sturen ons programma ook altijd door naar basisscholen en hopen hiermee meer bezoekers te werven’. Kindertheater Lombok bied vele theatergroepen een podium. Deze week is dat theatergroep Yalla Yalla met de voorstelling Hieperdehiep … Amboulla!’.
Theatergroep Yalla Yalla is opgericht door Achref Adhadhi. Achref verhuisde voor de liefde vanuit Tunesië naar ons kleine kikkerlandje. De theatergroep werd door hem opgericht als creatieve uitlaatklep tijdens het inburgeren. Yalla betekend ‘kom op’ in het Arabisch. Naast theatermaker is Achref ook mimespeler. Tijdens zijn voorstellingen probeert hij op een humoristische manier serieuze onderwerpen aan te kaarten.
De voorstelling ‘Hieperdehiep … Amboulla!’ begint met Achref die via een voice-over laat blijken jarig, maar alleen te zijn. ‘In Tunesië heb ik nog nooit mijn verjaardag gevierd’, verteld Achref mij achteraf. Er wordt overigens gebruik gemaakt van een voice-over omdat Achref niet praat tijdens de voorstelling: ‘de kinderen begrijpen alles zonder dat ik hiervoor woorden hoef te gebruiken’. Een mooi voorbeeld hiervan is wanneer Achref een dweil verkeerd om vasthoud en alle kinderen ‘NEE’ beginnen te roepen. In de voorstelling haalt hij verschillende stereotype gedragingen naar boven, zo is hij elke keer net te laat met het opnemen van de telefoon en doet hij ontzettend veel suiker in zijn kopje met thee. Hij wil de kinderen op deze manier kennis laten maken met een andere/zijn cultuur. Binnen het optreden is er veel ruimte voor input vanuit de kinderen. Sommige enthousiastelingen worden uit het publiek gehaald om mee te doen met een kleine act. Dit gaat niet altijd goed, zo ook deze keer. Een meisje van een jaar of zes krijgt een vlaggetjes slinger om zich heen gewikkeld waarna ze hard begint te huilen. Achref probeert haar hierna met een hartjes ballon op te vrolijken, maar zonder succes. ‘Dit is niet een reactie waar je op hoopt of die je verwacht. Toch is het een mooie les voor de volgende keer’, verteld Achref na de voorstelling.
Na afloop van de voorstelling is er nog ruimte voor een drankje en een gesprek. Een paar nieuwsgierige kinderen durven nog naar Achref toe te lopen en stellen wat vragen. Achref vertelt dat hij dit erg leuk vind en dat dit eigenlijk altijd gebeurd. Het blijft nog een tijdje rumoerig in kindertheater lombok, maar na een minuutje of 20 zijn de meeste kinderen, ouders en leraren met een grote grijns op het gezicht vertrokken. Niet alleen voor Achref, maar ook voor de vrijwilligers van het kindertheater was het weer een geslaagde voorstelling.
