LOMBOK – Het Utrechtse zangkoor KOV Utrecht in de wijk Lombok hield donderdagavond een ‘Open koor’ om nieuwe leden aan te trekken en om te repeteren voor de grote uitvoering eind dit jaar. Else Beereboom-Engelhart (73) uit Oog In Al is een van de leden die al haar hele leven enthousiast is over muziek, met zingen in het bijzonder.
Ik ben al tien jaar lid hier en hou heel erg van zingen, dat doe ik van jongs af aan. Ik kom uit Groningen, daar zat mijn broer op een studentenkoor. Ik was geen student maar wel verpleegkundige in het academisch ziekenhuis. Ik had heel veel zin om ook te gaan zingen en toen heeft hij ervoor gezorgd dat ik als eerste niet-studente lid kon worden van dat koor en orkest in Groningen. Dat koor heet Bragi en dat bestaat nog steeds. Daar heb ik tien jaar gezongen en dat was fantastisch om te doen! Allemaal met jonge mensen uit verschillende studierichtingen.
Ik ben muzikaal opgevoed, in die zin dat mijn vader en moeder allebei van muziek hielden. Mijn vader zong en heeft jaren ook zelf gezongen in het koor. Mijn moeder ook trouwens. Bij ons thuis hadden wij een piano. ’s Avonds kwamen er dan mensen bij ons over de vloer om samen te komen zingen. Mijn moeder begeleidde ons dan op de piano. Mijn vader was erg voor kunst en cultuur. Dat heeft hij gestimuleerd op school. Hij was namelijk destijds directeur van de school waar ik toen op zat in Deventer. Het kwam ook door de vakken die je kreeg op school vroeger. Wij kregen dan muziekles, handarbeid, handwerken en kunstgeschiedenis. Veel creativiteit. Muziek heb ik als kind dus wel meegekregen.
In Utrecht ben ik in 1987 gekomen. Eerst nog even in Maarssenbroek omdat wij van het noorden naar hier moesten komen. Mijn man had inmiddels met enige moeite een baan gekregen in Utrecht en later in Amsterdam. Dus die moest jaar in, jaar uit elke dag op een neer rijden. Op een gegeven moment kreeg hij een vaste baan in Amsterdam, waarna ik tot mijn grote verdriet mijn baan in Groningen ook kon opzeggen. Toen ben ik ook deze kant op gekomen. Dat was nog niet eenvoudig. We zijn toen op een gegeven moment gaan zoeken naar een huis in de omgeving van Amsterdam. Per toeval is het hier in Oog In Al geworden.
Muziek is een grote uitlaatklep voor mij. Je voelt je er goed bij en het is vrolijk makend. Het is gewoon heerlijk om te doen, zeker met elkaar. Het is fantastisch om met elkaar iets te zingen en ergens naar toe te werken. We hebben net een jubileum gehad. Dat was met vijftig man hier van dit koor en vijftig man uit het koor in Baarn. Zij hadden een jubileum van 135-jarig bestaan en wij van 170-jarig bestaan. Daar hebben we met honderd man samen een groots concert gegeven in de dom en in de kerk van Baarn. Daar hebben we de Mis in C van Mozart gezongen. Fantastisch! Wanneer de eerste noot klinkt denk ik ‘wauw! Dit gaan we doen met elkaar en we maken er wat van’ aangezien het flink wat repeteren is geweest. Zeker in mijn geval omdat ik later ingestapt ben waardoor ik veel thuis moest oefenen. Je moet sowieso veel oefenen maar het is ontzettend inspirerend en heel erg leuk om te doen.
Ik houd er heel veel vrienden aan over. Dat is ook de reden dat ik nu na een periode waarin ik veel thuis had moeten zijn, weer in overleg heb besloten om dit toch weer te gaan doen. Omdat het zeker een uitlaatklep is en je hier veel vrienden maakt. Het is een heel sociaal koor dit; het is niet alleen het zingen maar ook de rest. Dat is natuurlijk best belangrijk. Onze nieuwe dirigent wil overigens wel dat je goed meedoet en niet dat je gaat zitten kletsen tussendoor. Dat moet je ook niet doen, dat moet je doen in de pauze. Daarom komen we de laatste tijd ook wat eerder. Dan kunnen we wat koffie drinken en even babbelen. Dan gaan we zingen en vervolgens weer een pauze. Dan kan er ook weer gebabbeld worden. Vervolgens weer even zingen en dan kan iedereen weer naar huis. En dat was het weer voor de avond.
Er zijn altijd mensen die zeggen ‘wij kunnen niet zingen.’ Waarom zou je niet kunnen zingen? iedereen kan zingen! Als kind kon je ook altijd zingen. De een gaat er mee verder en de ander niet. Je moet het gewoon proberen, oefenen. Maar dat kun je wel hoor! Er zijn nu acht nieuwe mensen die vandaag voor het eerst hier komen zingen. Ik weet niet of ze het kunnen en of ze het überhaupt ooit hebben gedaan. Maar ze hebben de mogelijkheid om het hier te komen proberen. Er was bijvoorbeeld een mevrouw waarvan ik dacht dat ze niet kon zingen. Maar ze heeft toch mooi het concert gedaan! Die mevrouw heeft laten zien dat je het echt kunt leren. Ik zeg maar zo, gewoon doen!
Else Beereboom-Engelhart tijdens het open koor afgelopen donderdag
Reportage van het open-koor met interviews met dirigent Anthony Scheffer en voorzitter Wim Stalman
Portret-interview en foto’s door Thijs Kroon
Reportage door Emma Daverveld
