foto van Pexel.com
De zorgsector in Nederland wordt in stand gehouden door hardwerkende vrouwen en mannen. Ik heb de eer gehad om met Nezha Rafia te spreken, een Marokkaans-Nederlandse sterke vrouw die de zorg sector in Utrecht-West met liefde in goede banen laat lopen. Een persoon uit een compleet andere wereld die zich heeft aangepast aan de Nederlandse cultuur. Een sterke persoonlijkheid, boordevol passie en doorzettingsvermogen geven haar karakter het beste weer.
‘Ik ben in november 2000 naar Nederland gekomen. Ik ben naar Nederland gekomen omdat ik getrouwd was met mijn man en mijn man woonde in Nederland. Wij hebben elkaar ontmoet tijdens vakantie in Marokko. Wij waren beide heel erg verliefd en daarom wilde ik ook de stap zetten om in Nederland te gaan wonen. In het begin vond ik het moeilijk om heel veel dingen ‘opnieuw’ te moeten leren. Denk aan de taal, een opleiding doen en de cultuur in het algemeen. Buiten dat miste ik mijn familie heel erg, vooral in het begin. In Marokko heb ik twee universitaire opleidingen gedaan, literatuur en cultuurkunde, en buiten dat heb ik ook een opleiding gedaan voor techniek van boeken in Frans en Arabisch.’ Marokko kent twee officiële talen, Arabisch en Amazigh, maar vrijwel iedereen spreekt Frans in Marokko. Dit komt omdat Marokko 44 jaar lang een Frans protectoraat is geweest. ‘Als ik in Nederland de opleiding zou hebben voortgezet, had ik in jaar drie kunnen instromen. Ik heb dit niet gedaan, omdat ik dan de Nederlandse taal direct vloeiend zou moeten kunnen spreken en dit was gewoon niet te doen.’
Ik heb mij nooit benadeeld gevoeld in Nederland, ik miste vooral mijn omgeving en cultuur.
‘Ik ben verpleegkundige in Utrecht-West. Ik vind het een prachtig vak, maar door de bezuinigingen over de jaren heen is het vak wel heel erg veranderd. Ik hoor je denken, van een literatuur opleiding naar zorgmedewerker. Ikzelf had nooit gedacht dat ik in Nederland in de zorg zou werken, want in Marokko had ik natuurlijk ook de mogelijkheid om de zorg in te gaan en dat heb ik niet gedaan. Toen ik in Nederland kwam, was er een dag voor buitenlanders in de zorg. Hier heb ik aan meegedaan en toen vond ik het zo leuk en wilde ik het heel graag proberen. En ondanks alle problemen rondom de zorg heb ik nog steeds geen spijt van mijn keuze! Ook al heeft Nezha zich perfect aangepast aan de Nederlandse cultuur, het gemis is soms nog groot en dat is erg begrijpelijk. Vooral op Islamitische feestdagen, vertelt zij. ‘Op zulke feestdagen mis ik mijn familie heel erg en de sfeer is heel anders hier. In het begin was het erg lastig, maar sinds de komst van mijn kinderen is het hier in Nederland stukken beter.
Ik begrijp dat mensen ‘moeten’ integreren, maar er is weinig begrip voor het feit dat veel mensen alles achter zich hebben gelaten en het daarom soms extra moeilijk kan zijn.
‘Ik heb nooit getwijfeld aan of ik wilde integreren. De cultuur van een ander land leren kennen is lastig, laatst staan een compleet nieuwe taal leren, maar dit was voor mij een leuke uitdaging. Wel vind ik dat er meer begrip moet komen voor het feit dat mensen alles achter zich laten, in een compleet nieuwe omgeving komen en hun uiterste best doen om zich aan te passen, maar dat dit soms erg moeilijk kan zijn. Vooral mentaal.’
Vond je dit een leuk artikel? Je kunt ons volgen op instagram @westkantcourant
