Tekst&foto: Maria Belkadi
LOMBOK – Eindexamens, de langverwachte periode waar studenten vier tot zes jaar naartoe hebben gewerkt. In sommige gevallen langer, zoals voor de 19-jarige Emily Pantschewski. Zij doet dit voor de tweede keer nadat ze is gezakt op de vavo afgelopen jaar vanwege persoonlijke omstandigheden. Zij heeft de volle impact van stress ervaren.
Emily wordt rond 10 uur wakker met een knoop in haar maag. De dag van haar eindexamen Engels staat voor de deur. Het is de tweede keer dat ze dit moet doen nadat ze vorig jaar vanwege persoonlijke tegenslagen het niet heeft kunnen afronden. ‘Ik ben bang, je doet het al voor de tweede keer op de vavo, je wilt natuurlijk niet voor een derde keer gaan’, zegt ze. Het examen is om 3 uur. Emily moet zichzelf uit bed trekken om de realiteit te accepteren, het examen moet vandaag echt gebeuren. ‘Gelukkig is het in de middag, dus ik begin mijn dag met een stevig ontbijt zonder me te hoeven haasten.’ De 19-jarige student spreekt vloeiend Engels sinds haar basisschoolperiode. ‘Dat is misschien het ergste, dat ik een examen moet herkansen terwijl ik weet dat Engels me goed ligt.’ Dit neemt haar zorgen echter niet weg, Emily blijft bang dat ze het mogelijk niet haalt. ‘Ik heb examenangst, al sinds de middelbare school. Tijdens examens krijg je gewoon heel veel angst.’ Terwijl Emily haar brood eet, zit ze op haar telefoon te scrollen door Instagram om zich een beetje af te leiden. De knoop in haar maag is nog steeds aanwezig en de spanning van het examen stapelt zich op.
In de voormalige gymzaal, die nu is omgebouwd tot een examenlokaal, legt Emily haar tas voorin neer. Op haar plaats staat een bordje met haar naam genoteerd. Langzaam maar zeker stroomt het lokaal vol. Sommige leerlingen praten met elkaar, terwijl anderen stil voor zich uit staren. Sommige leerlingen praten met elkaar en anderen zitten in alle stilte voor zich uit te kijken. Een paar minuten voor drie worden de papieren van de toetsen uitgedeeld door docenten in de gymzaal. De witte papieren van het examen Engels liggen nu voor Emily’s neus en met haar pen in haar hand slaat ze het eerste blad om. ‘Het was begrijpend lezen en dat is niet per se moeilijk, maar door de zenuwen moet je de vraag toch een aantal keer opnieuw lezen.’ Wanneer ze klaar is kan Emily direct naar huis vertrekken en dat heeft ze ook meteen gedaan. ‘Ik heb niet echt zin om te overleggen met andere, dat maakt me zenuwachtig en daardoor ga ik twijfelen aan mijn eigen keuzes’. Dit is het enige examen dat Emily heeft moeten uitvoeren voor dit jaar. Zij wacht nog steeds om de resultaten om te horen of ze eindelijk vrij is van de middelbare school. ‘Ik weet eigenlijk niet wat ik zou doen als ik het niet haal, ik vind dat zo’n nare gedachte. De eerste keer toen ik zakte ging ik er mentaal absoluut niet op vooruit’, geeft Emily aan. ‘Dit keer moet het me wel gelukt zijn’.
