Lombok – Lombokker, fotograaf en oud school van journalistiek student Shody Careman heeft heel de maand mei in de wijk Lombok doorgebracht. Het doel: twee fotoseries maken over de inwoners van de wijk. In één serie fotografeert ze de mensen uit haar straat in hun huis op de bank. En in de andere fotoserie zullen we Lombokkers met verschillende nationaliteiten zien.
“Ik ben op het idee gekomen en heb me laten inspireren door Marnix Haak. Hij is videomaker en heeft een jaar lang shots gemaakt in zijn eigen wijk in Amsterdam. Toen ik dat zag vond ik dat zo inspirerend, dat hij zich niet heeft laten afleiden door zijn andere werk en opdrachtgevers. Toen bedacht ik me, dit wil ik ook! Ik ben twee fotoseries gaan maken, het liefst wilde ik er eigenlijk vier. Achteraf was ééntje genoeg geweest. Ik had bedacht alles is dichtbij dus het zal wel meevallen hoeveel werk dit me gaat kosten. Niks bleek minder waar, het was echt 7 dagen in de week hard werken een maand lang. Ik was er continue mee bezig.”
“Maar het is gelukt. Het plan was om dertig mensen met verschillende nationaliteiten te fotograferen in dertig dagen. Ik heb ze nog niet alle dertig, maar buiten dat is het gelukt. Ik heb twee keer een grote serie kunnen maken. Het was hard werken, maar ik ben blij dat ik het gedaan heb want het was erg leuk om te doen. De dertig mensen met verschillende nationaliteiten is niet gelukt, omdat ik op een gegeven moment alleen maar mensen boven de vijftig wilde. De eerste twee weken van het project gingen heel goed, veel aanmeldingen. Totdat ik me realiseerde dat het allemaal jonge expats waren. Succesvolle dertigers, dat is leuk maar geen goede weerspiegeling van de wijk. Later mocht ik van mezelf nog alleen maar zestigplussers fotograferen en dat is echt ingewikkeld. Tegen een jong persoon zeg je heel gemakkelijk ‘Kijk even op mijn insta’ en dan zien ze dat ik ook echt een fotograaf ben. Tegen iemand van zeventig (bijvoorbeeld) zeg je dat niet zomaar even. Daarnaast is het moeilijker communiceren met oudere die de taal niet spreken. Je kan dus niet gemakkelijk vertellen wat het doel van het project is.”
De fotoseries
“De series, genaamd Lang Leve Lombok, gaan over wie woont er in mijn wijk en wie woont er in mijn staat. De serie over mijn wijk gaat over mensen met verschillende achtergronden. Zo heb ik nu 25 mensen gesproken en gefotografeerd die allemaal een andere nationaliteit hebben. Dit gaat dan van Cuba, Myanmar, Marokko, Oostenrijk, Amerika tot Israël. Ik heb veel nieuwe mensen leren kennen en nieuwe dingen over landen geleerd. Inmiddels kom ik in de wijk ook elke keer bekenden van de fotoshoot tegen, dat vind ik echt waardevol. Voor de serie wie woont er in mijn straat heb ik bijna al mijn buren gefotografeerd op hun eigen bankstel. Hiervan komt ook uiteindelijk een expositie op de straat. Voor ieder zijn huis zal een foto hangen van de inwoners van dat huis. Zo kunnen we elkaar als straat beter leren kennen.”
Een maand in Lombok
“Ik ben heel de maand Lombok niet uit geweest omdat ik anders te snel afgeleid zou worden. Dan was het me niet gelukt. Als ik niet voor mezelf die grens heel duidelijk had gemaakt dan was er telkens iets tussengekomen, van lunchen in de stad tot een foto opdracht aan de andere kant van het land. Dan had ik de series dus nooit afgekregen. Misschien mensen die heel gestructureerd zijn kunnen dat, maar mij lukt dat niet. Daarnaast heb ik de wijk beter leren kennen, zo ben ik vaker naar de Kanaalstraat gegaan en heb ik veel rondjes door de wijk gelopen.”
“De opening van de expositie begint in de Voorkamer in Lombok op zaterdag 26 augustus, daarna kan je de expositie zien in The Anthony Hotel in Lombok. Verdere publicatie volgt nog.”
