Jeuk  
De schurftmijt is het beestje dat de besmettelijke huidaandoening veroorzaakt. Dit beestje graaft gangetjes onder de huid en legt daar eitjes. Het is overdraagbaar bij 15 minuten huidcontact, of bijvoorbeeld als je op een bank zit waar iemand met schurft ook heeft gezeten Sanne, een twintigjarige student journalistiek in Utrecht, heeft last gehad van de ziekte. De mijt en zijn uitwerpselen zorgen voor hevige, jeuk. Sanne had ook last van deze jeuk: ‘Het is vervelend, het leidt je af, je slaapt slecht.’  

Schaamte  
Maar erger dan de jeuk vond Sanne de schaamte eromheen. ‘Sanne’ is dan ook niet haar echte naam. Haar eerste schurftbehandeling deed ze stiekem: ‘Ik heb het niet aan mijn huisgenoten verteld, omdat ik geen angst wilde zaaien.’ Sanne woont met 21 huisgenoten samen. De schaamte en de daarbij komende geheimzinnigheid, dragen dan ook zeker niet bij aan het oplossen van een schurftuitbraak. ‘Ik voelde me bezwaard, echt als de boeman in huis’, vertelt Sanne.   

Dat het stigma eraf gaat is belangrijk, zegt ook hoogleraar klinische microbiologie Heiman Wertheim. ‘Je moet aan de mensen om je heen durven vertellen dat je schurft hebt, anders is het moeilijk om vanaf te komen. Een huishouden moet zich namelijk op hetzelfde moment behandelen. Als dat niet gebeurt, kan je elkaar schurft blijven geven.’ Maar ook isolatie ligt op de loer: ‘Je krijgt toch het gevoel dat je afstand moet houden van anderen. Het is een flinke rem op een leuk studentenleven,’ vertelt Wertheim.  

Onduidelijke informatie 
Toen Sanne met de behandeling van schurft begon, kwam ze erachter dat de informatie op internet niet eenduidig is: ‘Er zijn veel verschillende soorten behandelingen. De ene site zegt dat het niet in leren banken kan komen, de andere waarschuwt voor de naden in de bank.’   

Sanne merkte ook dat veel mensen niet goed ingelicht zijn over de besmettelijke ziekte en het daardoor te weinig serieus nemen. Volgens Wertheim is het belangrijk om goed op te letten en meteen te behandelen, zodat je zo min mogelijk mensen besmet. ‘Wees er open over en bagatelliseer het niet, want je benadeelt anderen daarmee.’  

Behandeling  
De behandeling voor schurft kan je krijgen bij de huisarts. Meestal krijg je permetrine zalf, anders ivermectine pillen. Verder moet je spullen en kleren heet wassen of een aantal dagen in afgesloten zakken laten staan. Er is weinig wat je kan doen om schurft te voorkomen. Als je weet dat iemand schurft heeft, is het belangrijk om niet langer dan 15 minuten huid op huidcontact te hebben. Beklede meubels in een huis waarvan je weet dat er schurft is of kortgeleden is geweest, kan je beter vermijden volgens Wertheim. Maar je hoeft echt niet bang te worden van elke bank geeft hij aan.  

Ook hoef je volgens hem ook niet meteen je hele leven op pauze te zetten als je met schurft in aanraking komt. Wertheim legt uit dat je een dag na het beginnen van de behandeling, gewoon naar school kan: ‘Maar dan moet je zalf hebben gesmeerd of ivermectine pillen hebben geslikt.’ Het belangrijkste blijft volgens hem dat er open over gepraat moet worden. Het heeft geen zin om het elkaar te verwijten. ‘Neem het serieus en wees alert, maar realiseer je dat het ook gewoon gebeurt. Je hebt het niet altijd in de smiezen.’  

  Sanne’s echte naam is gefingeerd en bekend bij de redactie.