Afgestudeerd en vol plannen
Zeventien studenten namen afgelopen dinsdag afscheid van de School voor Journalistiek. Na jaren van interviews, reportages, deadlines en stages, ontvingen ze hun welverdiende diploma. Sommigen begonnen hun opleiding midden in de coronacrisis, anderen moesten onderweg flinke hobbels overwinnen, maar stuk voor stuk kijken ze terug op een bijzondere tijd. Dit zijn de afgestudeerden van de SvJ.
Afgestudeerden 1 juli Foto: Sanne Lagerberg
Niels Baardemans
‘Over het algemeen heb ik echt een hartstikke goede tijd gehad op de SVJ. Ik begon midden in coronatijd, alles was toen online, dus het begin was een beetje gek. Wat trouwens voor mij opvallend is, is dat GO nog steeds wordt neergezet als terrorvak, maar ik vind dat juist niet. Ik vond het juist leuk: die stress, die redactie-rollen. Maar de vakken zoals stage en minor vond ik nog leuker. Mijn stage bij De Nieuws BV bijvoorbeeld, dan ben je echt in de praktijk bezig, dat voelt alsof je iets doet. Mijn beste productie? Zeker weten de documentaire die Tobias en ik hebben gemaakt voor CampusDoc: Kantelpunt. Je doet alles zelf, zoals het filmen, monteren, maat ook het regisseren en dan wordt ’ie ook nog uitgezonden, dat is echt gaaf. Mijn hyperlocal in jaar één was Nijmegen, daar begon ik al meteen met audio en video. Als ik die eerste producties terugzie, zie ik echt dat ik eerstejaars was, maar ik zie ook de potentie. Ik was toen al fanatiek bezig met uitzoeken hoe alles werkte. Op dit moment zit ik nog niet bij een werkgever, maar ik wil graag aan de slag als redacteur bij de radio. En daarnaast als freelancer documentaires maken. Ik ben nu lekker druk met solliciteren.
Evelien Groenen
‘Voor corona vond ik het echt heel leuk hier op de SVJ, vooral ook het bonusprogramma. Tijdens corona werd het wel pittiger, met veel herkansingen. Maar ik heb hier echt een leuke tijd gehad. Een favoriet van mij was de Crossborder-productie: toen ben ik naar Duitsland geweest, naar een bruinkoolmijn, en heb daar een artikel over geschreven. Ook in het tweede jaar, in Indonesië, maakte ik een productie over het plasticprobleem. Wat ik me van het eerste jaar nog herinner, is dat je meteen in het diepe werd gegooid. Mijn hyperlocal was Baarn, ik had echt geen idee wat ik moest doen, moest maar gewoon mensen gaan bellen. Wat ik toen allemaal precies heb gemaakt? Geen idee meer, eerlijk gezegd. En wat ik later wil doen? Dat weet ik nog niet. Misschien communicatie, misschien toch journalistiek. Het staat allemaal nog open.’
Mayra van der Drift
‘Ik heb hier lang rondgelopen en het was niet altijd makkelijk. Door persoonlijke omstandigheden ben ik met vallen en opstaan door de opleiding gegaan. Maar als ik nu terugkijk op mijn vrije productie en mijn afstuderen, dan ben ik daar echt trots op. Mijn afstudeerproductie ging over psychisch geweld in relaties, een onderwerp dat me enorm raakte. En in het tweede jaar maakte ik een productie over een politieke vluchteling uit Pakistan die onder anderen ontvoerd en vergiftigd is. Dat verhaal was zó indrukwekkend. Ik zat toen net bij Slow, en ik vond het heel spannend om hem die vragen te stellen, maar hij vertelde me alles. Dat gesprek heeft me ook geïnspireerd voor mijn afstudeerproductie. In het eerste jaar zat ik in Zeist, en even later ook in Woerden, tot corona begon. In Zeist maakte ik onder andere een nieuwsbericht over huiselijk geweld. En nu? Ik weet nog niet precies wat ik wil. Maar ik weet wel dat ik liever de Slow-kant op wil dan de harde deadlines. De human interest-kant, dat is echt mijn richting.’
