Vincent is de student die zijn klas meeneemt in creativiteit
Tweedejaarsstudent Vincent van Leeuwen viel dit semester op met zijn opvallende producties: een strakke explainerover het wietexperiment tot een doordachte buitenlandreportage vanuit Brussel. Die combinatie laat zien hoe veelzijdig hij is als maker. Voor Vincent voelt maken niet als een taak, maar als iets dat hem natuurlijk afgaat. Elke week iets creëren en monteren houdt hem scherp. ‘Je wordt er zó veel beter van door gewoon elke week iets te maken,’ zegt hij met een lach.
Vincent tijdens de uitzendingen van GO.
Dat zie je niet vaak Veel studenten ontdekken tijdens Go welke vorm hen het meest ligt. Vincent wist dat al snel: video is zijn terrein. Niet omdat het moet, maar omdat het echt zijn passie is. ‘Video vind ik echt by far het allerleukste,’ legt hij uit.
Zijn docenten zien die toewijding terug in zijn werk. Ralph Stam, hoofdredacteur van On Air, noemt Vincent iemand die al opvallend professioneel naar een productie kijkt. ‘Hij denkt na over wat hij wil bereiken, hoe het past bij zijn doelgroep en welke vorm daarbij hoort. Dat niveau zie je niet vaak in jaar twee.’
Welke opdracht hij ook krijgt, een reportage, een explainer of iets daartussenin, Vincent pakt alles hetzelfde aan: nieuwsgierig, energiek en met een idee dat verder reikt dan de opdracht zelf. ‘Ik vind het belangrijk dat het leuk is om te maken én om naar te kijken,’ zegt hij met een lach.
Van wietrepo tot Brussel Ralph vertelt dat Vincent in een van zijn eerste weken al opviel met een bijzonder item voor de uitzending van On Air: een explainer over het wiet-experiment. Vooral de montage viel op: ‘Het zat enorm strak in elkaar. Hij gebruikte versnellingen om onbelangrijke stukken af te snijden en nam juist de tijd bij relevante momenten. Daardoor kreeg het een ritme dat prettig kijkt.’
Toch is Vincent zelf meer trots op zijn buitenlandreportage. ‘Die explainer was leuk, maar het buitenland vond ik veel leuker. Ik wilde iets maken dat ik later ook zou willen maken!’ In Brussel experimenteerde hij met een andere stijl: meer stand-upper, meer sfeer, en een duidelijke visuele lijn. ‘Echt leuk om te doen,’ omschrijft hij.
Eigen stijl Op de SvJ zijn er al genoeg regels: formats, sequenties, structuren. Maar Vincent ontdekte al snel dat kwaliteit niet automatisch samenvalt met het klassieke. ‘Als het kwalitatief goed is, dan is het goed. Ook als het niet precies volgens het boekje gaat. Die vijf Rosenblum-shots hoeven er echt niet per se in.’
Ralph ziet juist die vrijheid als kracht. ‘Jonge makers moeten ruimte krijgen om een eigen stijl te ontwikkelen. Het is belangrijk om die ruimte te benutten, durft te experimenteren!’
Vincent’s creativiteit komt niet alleen tot uiting in vorm of montage, maar ook in het gebruik van muziek. ‘Ik gebruik bijna altijd muziek,’ zegt hij vol passie. ‘Copyrightvrij of speciaal gemaakt door iemand die ik ken. Daardoor wordt mijn video echt af.’
Motor binnen de groep Hoewel vooral zijn producties opvielen, merkte Ralph ook hoe waardevol iemand zoals Vincent is binnen een redactie. Hij is niet de luidste of degene die overal doorheen praat, maar wel iemand die een groep in beweging zet.
‘Wat ik mooi vond,’ zegt Ralph, ‘is dat zijn werk anderen inspireerde. Studenten zagen wat hij maakte en dachten: misschien kan mijn montage ook beter, misschien kan ik iets creatievers proberen.’
Volgens Ralph komt dat doordat Vincent zijn ideeën niet alleen uitvoert, maar ook deelt en toelicht. ‘Hij heeft nagedacht over zijn ideeën en weet ze met enthousiasme over te brengen. Zelfs als een plan nog niet perfect is, wil je luisteren. Hij gaat op pad met een script én een boodschappenlijstje, en haalt gewoon de juiste boodschappen voor een goed resultaat,’ voegt hij lachend toe.
Vincent zelf blijft nuchter. ‘Ik wil gewoon geen gezeik. Als iedereen zijn eigen ding goed maakt, komt het vast goed met de uitzending.’
Creatieve toekomst Welke kant de toekomst hem zal brengen, weet hij nog niet helemaal, maar één ding staat vast. ‘Video sowieso,’ zegt hij. ‘Maar presenteren vind ik ook vet.’ Maar wat het belangrijkste is: hij moet creatief kunnen blijven. ‘Ik wil niet in een format vastzitten. Bij Omroep Max zou ik het niet lang volhouden, daar krijg ik jeuk van,’ lacht hij.