Door middel van gesprekken en vragen de taal leren gedurende een wandeling door de stad. Tijdens de twee uur durende wandeling gaan een Nederlandstalige Utrechter en een taalleerder samen op pad om te stad, elkaar en de Nederlandse taal beter te leren kennen.

De taalwandeling is een initiatief van Taal Doet Meer en BAPAHO, deze twee organisaties zetten zich breed in voor het samenkomen van de Nederlandse taal en verschillende culturen in Utrecht. Samen hebben de organisaties meerdere routes ontwikkeld door Utrecht, een wandeling waarbij de deelnemers langs verschillende plekken in Utrecht komen zoals de synagoge aan de Springweg, de Mariaplaats en de Kloostertuin.

Het doel van de wandeling is om samen te ontdekken en te leren over de 169 nationaliteiten die zich in Utrecht bevinden met als bindmiddel de Nederlandse taal. Aan het begin van de wandeling worden een Nederlandstalige Utrechter en een taalleerder aan elkaar gekoppeld. Vanaf daar is het de bedoeling om door middel van opdrachten, gesprekken en vragen op een laagdrempelige manier te het Nederlands meer eigen te maken en meer te weten te komen over alle verschillende culturen in Utrecht.

Samen op pad

‘In het begin is het altijd nog een beetje spannend, de taalleerder en Utrechter kennen elkaar niet en moeten opeens samen een wandeling van meer dan een uur maken. Het leuke is dat wanneer ze eindigen, ze elkaar beter hebben leren kennen. Door de opdrachten die onderweg worden uitgevoerd. Op die manier komen mensen tot nieuwe contacten en verhalen terwijl er ondertussen een taal wordt overgedragen.’ Soledad Asselman van Taal Doet Meer verteld over haar ervaringen als begeleider van de activiteit. Ze wacht aan het begin de deelnemers op om ze na het koppelen op pad te sturen. ‘Dit project slaat erg goed aan, elke wandeling komen er meer mensen dan de vorige. Zeker de Utrechters zijn enthousiast om mensen rond te leiden door hun eigen stad. Daarnaast leren ze zelf ook vaak wat bij, over de verschillende invloeden en sporen van de vele culturen in Utrecht.’ Aldus Asselman.

De Utrechtse Jaap (52) heeft al vaak meegelopen met de wandeling, het gaat hem vooral om het doorgeven van de Nederlandse taal. ‘Het is elke keer weer een feestje deze wandeling te mogen maken. De mensen zijn zo leergierig en staan open voor alle gesprekjes en opdrachten, dat motiveert mij om steeds terug te komen.’ ‘Ik geloof niet zo in het klassikaal leren van een taal, het is natuurlijk nodig om de grammatica enzo te snappen, maar de basis leg je in de praktijk. Soms vertel ik hele verhalen en begrijpt mijn medewandelaar slechts enkele woorden of zinnen, en dat is helemaal niet erg. Als hij of zij aan het einde van de rit een leuke tijd heeft gehad en wat woorden heeft opgestoken is mijn dag compleet.’

Resultaat

‘De wandeling is geen school of toets, het moet vooral een ontspannen ervaring zijn voor beide partijen. Er zijn Nederlanders die alles op alles zetten om hun taalleerder dingen bij te brengen, dat is heel mooi, maar het belangrijkste is een gezellige middag.’ Asselman benoemt wel dat de wandeling resultaat oplevert. ‘Deelnemers komen terug en vertellen in hun beste Nederlands hoe het geweest is, als ze enkele nieuwe woorden begrijpen is dat voor het zelfvertrouwen al een hele stap. Dat geeft extra motivatie om door te oefenen om uiteindelijk de taal volledig machtig te worden.’