De Kannenkijkers hebben zich zaterdagavond gekroond tot winnaars van de Woerdense fluitketelcurlingcompetitie. Na een zenuwslopende finale trokken de Kannenkijkers aan het langste eind. Verrassend is het niet; deze editie van de fluitketelcompetitie ging het team fluitend door. Het versloeg zelfs de winnaar van vorig jaar. ‘In de tie-break gooide ik gelukkig wel een goede steen’. 

De twee halve finales zijn net gespeeld en het wachten is op de grote finale. Dat gebeurt bij beide teams onder het genot van een biertje, om het richtingsgevoel wat aan te scherpen wellicht. Verder schenkt Café de Pompier, dat naast de ijsbaan staat, veel warme chocomel, thee en glühwein.

Doorbroken koers

Eye of the Tiger klinkt door de speakers van de ijsbaan in Woerden wanneer de Kannenkijkers de baan betreden met licht gespannen maar toch zelfverzekerde blikken. En waarom ook niet? Het team, dat zich uit verveling inschreef voor het toernooi, heeft zonder ook maar één set te verliezen de finale bereikt. Hoe anders is het bij de tegenstander van vandaag. Curly Woerdy ging als nummer twee van de poule door (wat alleen de twee beste nummers twee uit dertig poules mochten) en bereikte in de vier knock-out-wedstrijden daarna enkel via tie-breaks de finale. Een tie-break wordt gespeeld als na twee sets geen winnaar is. De tie-break levert in een ronde de winnaar op.

De eerste set van de finale winnen de Kannenkijkers. Hierdoor zijn ze nog altijd op koers om het toernooi te winnen zonder ook maar één set verliezend af te sluiten. Die koers wordt echter doorbroken, want Curly Woerdy wint de tweede set, waardoor een tie-break moet zorgen voor een winnaar. Tie-breaks, ze waren tot dan toe telkens in het voordeel uitgevallen van Curly Woerdy. Tot de finale…

Tactiek

‘Ik vond het zinderend spannend’ vertelt Kannenkijker Jitse Veerman, terugblikkend op de wedstrijd. ‘De laatste steen in de eerste set miste ik waardoor we een tie-break kregen. Daarin gooide ik gelukkig wel een goede steen.’ Met ‘steen’ bedoelt Veerman natuurlijk de met beton gevulde fluitketels die dit toernooi zo uniek maken. Die steen bezorgde de Kannenkijkers de ‘eeuwige roem’, die de overwinning van het toernooi oplevert volgens organisator Jessica Rateland.

Volgens Veerman zijn er een aantal tactische elementen die de Kannenkijkers hebben geleid naar de overwinning. ‘We hanteerden altijd dezelfde volgorde wat betreft wie wanneer gooit. Daarnaast zeg ik altijd tegen die jongens dat ze ervoor moeten zorgen dat ze in ieder geval niet uit de cirkel moeten gooien. En we proberen ons ook zo min mogelijk met de tegenstander bezig te houden’, vertelt hij, euforisch als hij is na de wedstrijd.

De tactiek heeft raakvlakken met die van Curly Woerdy: ‘Stabiliteit, rust en een vaste volgorde’, vertelt het team na de finale over hun spelplan.
‘De tweede prijs is ook een prijs. We zijn niet echt teleurgesteld, we gingen ook zonder doel het toernooi in. Nou ja, plezier hebben, dat was ons enige doel.’ Dat doel lijkt te zijn behaald, getuige de breed lachende gezichten van de teamleden van Curly Woerdy na afloop in Café de Pompier.

Teamnamen

Naast tactieken moesten er ook teamnamen worden verzonnen voorafgaand aan het toernooi. De winnaars schreven zich afgelopen november in onder de naam Kannenkijkers. Kannenkijker Bart den Hengst vertelt, warm gehouden door een Jagermeisterjas, dat kannenkijker een middeleeuwse term is voor iemand die alcohol drinkt. Het is niet de enige spraakmakende teamnaam in dit toernooi. Zo deden de teams ‘Flauwe Curl’ en ‘Schat, ik moet overwerken’ ook mee. Deze namen passen goed bij de aard van het toernooi. Het toernooi dat er vooral voor is om lol te maken.

Lol zal er 11 jaar geleden bij het oprichten van het toernooi ook gemaakt zijn. Want ja, die fluitketel, hoe kom je daar nou op? Het antwoord daarop is even simpel als bijzonder. De initiator van het fluitketeltoernooi is eigenares van een kookwinkel en zij vond het destijds wel mooi om de fluitketels die zij verkoopt te gebruiken om mee te curlen, legde organisator van dit jaar Jessica Rateland eerder uit aan SvJ Media Woerden.

Overwinningsgejubel

Direct na de finale vallen de mannen van team Kannenkijkers elkaar in de armen en vieren springend en zingend de overwinning. ‘Kannenkijkers, Kannenkijkers, hé hé!’ Even later krijgen de mannen de trofee uitgereikt. Als een echte kampioensbeker tillen de winnaars de zojuist uitgereikte kampioensfluitketel omhoog en klinkt er applaus.

Als Bart ten Hengst aanstalten maakt de vraag te beantwoorden wat er door hem heen gaat na de overwinning is hij al te laat. ‘Bier!’, schreeuwt zijn teamgenoot. De Kannenkijkers doen hun naam eer aan vanavond.

Beluister hier de audioreportage van Lieke Queens waarin Jitse Veerman, teamlid van de Kannenkijkers, vertelt over het winnen van de fluitketelcurlingfinale: