Ambitie. Voor veel mensen betekent dat hoge cijfers, doorstuderen en theorie stampen.Voor mij niet.                             Ik heb van jongs af aan ambitie gehad, niet om te leren, maar om te maken. Om op pad te gaan, te presenteren, verhalen te vertellen, mensen raken.

Foto: Ben Krewinkel

Op de middelbare school zeiden ze dat ik beter naar het mbo kon gaan. Daar mocht je doen en hoefde je niet ‘echt’ te leren. Nou kon dat ook geen kwaad voor mijn cijfers. Maar betekende dat dat ik mijn ambities moest opgeven? Als ik vertelde dat ik iets in de tv-wereld wilde doen, kreeg ik vaak te horen dat ik ‘realistisch’ moest blijven. Een kleine kans, oké pijnlijk.

Jaarlijks stromen er ongeveer 33.000 mbo-studenten door naar het hbo. Ik ben ook zo’n mbo’er die ooit is doorgestroomd, en daar ben ik best trots op. En hoewel ik soms het gevoel heb dat ik een andere taal leer (de taal van theorie en APA-bronnen) breng ik iets mee wat niet in cijfers te vangen is: de energie van doen.

Volgens de Kolb-theorie leer je het meest door te doen. Praktische ervaring is geen bijzaak, maar de kern van leren. Daar herken ik mezelf volledig in. Misschien leer ik trager uit boeken, maar sneller uit situaties. De waardevolste vorm.

Na drie jaar op het mbo dacht ik eerlijk gezegd niet dat ik ooit op het hbo terecht zou komen. Daar hoorde je toch pas thuis als je goed was in leren, het echte studeren. Op het mbo had ik bijna geen toetsen. Ik kwam uit een wereld van aanpakken: camera aan, script klaar, gáán.

Maar ineens bleek dat op het hbo mensen niet eens de eerste stap durfden te zetten. Ik kwam tussen mensen met belangst. Een simpel belletje? Totale paniek. Waar zij eindeloos oefenden met een openingszin, deed ik dat wekenlang voor een tentamen.

Maar op het hbo ontdekte ik iets wat ik niet had verwacht. Ook hier mag het wel eens fout gaan. Je mag vallen, leren van situaties, van mensen. En dat blijkt precies de kern van leren te zijn.

Ik vind dat ambitie niet alleen in cijfers of theorie zit. Ambitie zit in durven doen, fouten maken en leren terwijl je gaat. Misschien beland ik uiteindelijk toch voor de camera. Maar als dat niet lukt, kan ik altijd nog de koffie voor de echte sterren zetten, al hoop ik natuurlijk dat ze die voor mij zetten.   En dan het liefst in mijn eigen mok.