Romanina Mandricardo, audiovisuele kunstenares uit Italië, heeft het ei festijn georganiseerd in haar atelier in Hilversum. In haar atelier Gate 51 stond de kunst van verschillende kunstenaars tentoongesteld voor het ei festijn wat er deze Pasen plaats vond. Mandricardo zelf stond op de expositie met een paar van haar kunstwerken van porselein met daarop de Mexicaanse kunstenares Frida Kahlo. Maar ze maakt nog veel meer.
‘’Het gaat er bij mij om dat ik aandacht wil vragen voor grote vrouwen die iets bijzonders hebben gedaan in hun leven. Die daarmee een bepaalde schoonheid mee brengen door middel van een schilderij, boek, operastuk of dans. Als dat zo mooi is, waar ik zelf graag van hou, dan ga ik hun weer een hommage geven door middel van fotografie. In combinatie met een bepaalde sfeer die ik dan op een bord, wand of porseleinen doos zet. Ik ben bezig met een groot project waarin ik vrouwen op de foto zet met een boek wat hun heeft geraakt.
Ik heb ook een porseleinen set gemaakt van Frida Kahlo en Marlene Dietrich omdat deze mensen me raken. Ik heb daarover gelezen en ken ze uit films. Dan vind ik het leuk om daar helemaal in te duiken en te begrijpen waarom iemand zo heeft geleefd. Ik vind het ook mooi als men overleden is om hun nog een soort te eren.
Een persoon die ik bijvoorbeeld heb geëerd is Annie M.G. Schmidt. Ik ben opgegroeid met die boekjes en dacht van, wat zal ik nu voor Annie M.G. Schmidt bedenken? Toen dacht ik aan het liedje van ik zou je het liefst in een doosje willen doen. Zoon mooi liedje wat ze heeft gemaakt. Een liefdesliedje over een man die zo gek is op zijn vrouw dat hij zegt, ik zou je het liefst in een doosje willen doen. Maar je kunt het ook omzetten en zeggen van het wordt een herinneringsdoosje. Dat als iemand is overleden en je zet dan dat liedje op. Dan kijk je naar dat doosje met een foto erop van diegene die overleden is. Dat doe ik om hun te eren.
Foto: Jorien Braber – Het doosje voor Annie M.G. Schmidt
Daarnaast kwam er laatst een collega-kunstenaar naar mij toen en die vond het zo mooi dat hij nu al een doosje voor hem wil. Hij leeft nog. Ik dacht natuurlijk, ik kan ze ook maken voor mensen die nog in leven zijn. Ze kunnen dat dan gebruiken in plaats van een urn of in plaats van zoon vreselijke hangsieraad waar je dan as in doet. We nemen gewoon zoon mooi doosje. Dan maak ik er ook nog een gezeefdrukt zakdoekje bij zodat je nog een traantje weg kan pinken.
Ik kan ook eigenlijk niet zeggen wat ik het mooiste vind om te maken. Ik maak conceptuele fotografie en dat kan dus van alles zijn. Bijvoorbeeld jaren geleden heb ik ooit twee zussen gefotografeerd. Die twee zussen heb ik 35 jaar later weer gevraagd om hierheen te komen met hun favoriete boek. Dat bleek een boek over zussen en dan is voor mij de cirkel rond.
Een ander mooi idee was een moeder waarvan haar dochter achttien werd. Die kwam naar mij toe met een foto en zei, maak er maar iets van. Dus daar heb ik een hele mooie broche van gemaakt met een beker. Iedereen die op haar achttiende verjaardag kwam, kreeg zoon mooie broche. Dus ik kan niet zeggen wat ik het mooiste vind. Het is belangrijker om je te uiten als kunstenaar.
Foto: Jorien Braber – De broches voor de achttiende verjaardag
Ik doe veel met vrouwen omdat ik dat gewoon vanuit mijn eigen wereld kan maken. Het is een soort spiegelen. Ik heb wel dingen met mannen gedaan, maar dat waren het setjes bekers. Acteurs en actrices die als icoon bij elkaar hoorden, als twee kopjes. Die kunnen ook niet zonder elkaar. Maar ik lees meer over vrouwen. Ik ben ook zelf een vrouw, dus ik kan me heel goed inleven in andere vrouwen. Ik denk dat vrouwen heel sterk zijn. Zeker als je nu kijkt wat er allemaal in de wereld gaande is. Voor mij is het om hen een ode te geven.’’
In deze reportage krijg je te zien wat er allemaal te zien is op het Ei-festijn. Je krijgt 2 kunstenaars te horen. Elganan Jelsma en Romanina Mandricardo gaan wat vertellen over hoe de paasexpo bij elkaar is gekomen. Elganan Jelsma gaat iets vertellen over haar opmerkelijke kunstwerk, de vrijheidsrok en wat de betekenis daarachter is.
Tekst: Jorien Braber
Video: Tjebbe van der Weerdt
