29 maart is het Goede Vrijdag met daaropvolgend het Paasweekend. Predikant Jesse de Bruin is nu een half jaar in dienst bij de Johannescentrumgemeente in Overvecht. De Bruin heeft een bachelor theologie gedaan aan de Rijksuniversiteit Groningen en een master afgerond aan de PTHU in Amsterdam.

“Ik heb hier gesolliciteerd omdat ik zelf ben opgegroeid in Amsterdam Zuidoost, de Bijlmer. Ik voel mij wel thuis in een wijk zoals deze. Je ziet dat zowel de Bijlmer als Overvecht vaak in het nieuws komen omdat er veel problemen zijn, die is er ook wel. Maar als je hier woont dan zie je ook een andere kant van de wijk, het is een veelzijdige wijk waar veel gebeurt, dat vind ik mooi.

Het pastoraat

Als predikant heb je een aantal taken. Een daarvan is bij mensen thuis langskomen, ik ga dan vooral met mensen in gesprek. Dat kan gaan over levensvragen maar ook over het geloof, waar mensen zelf behoefte aan hebben. Ik ben ook actief in de wijk, ik leg contact met mensen hier in Overvecht en ik breng hun ook onderling in contact. Ik vind het belangrijk dat er verbinding is tussen wat er zondag in de kerk gebeurt en wat er hier in de wijk gebeurt. We bevinden ons in een bepaalde context, wij willen daar de verbinding mee aangaan, doormiddel van bijvoorbeeld maaltijden.

Van de week zat ik op het balkon en zag ik een jongetje van ik denk een jaar of 6, een Palestijnse vlag van het balkon zwaaien terwijl hij met een zware stem zei ‘Free free Palestine’. Dat maakte wel indruk op mij, Ik probeer juist oog te hebben voor de problemen van nu. Tijdens de gebeden besteed ik ook aandacht als de oorlog in Israël/Palestina en de oorlog in Ukraine. Maar ook klimaatverandering, dat zijn problemen die ons allemaal aan gaan. Ik probeer verbanden te leggen tussen oude teksten en het nu. Ik ervaar het echt als mijn taak om die oude teksten uit te leggen op een manier die past bij deze tijd.

Geloof en ontkerkelijking

Ik ben altijd vrijgelaten in mijn geloof. Mijn ouders hebben mij wel meegenomen naar de kerk maar ik heb nooit een druk gevoeld om te geloven wat zij geloven. Ik heb zelf ook een tijdje in mijn puberteit gehad waar ik helemaal niet bezig was met het geloof. Ik moest voor mijzelf kijken of ik nog wilde geloven of niet meer. Ik begrijp zelf wel dat veel jonge mensen nu niet meer gelovig zijn, al zeker als je het niet meekrijgt met je opvoeding.

Tijdens de generatie van ‘baby boomers’ hebben mensen zich actief heel erg afgezet tegen de kerk. Dat zie ik niet meer zo bij de generatie van nu. De generatie van nu kent het geloof gewoon niet zo goed meer. Maar er is niet meer een enorme antipathie tegen de kerk. Door het internet kunnen we heel veel en zijn we met de hele wereld verbonden. Maar omdat we zo veel kunnen moeten we ook heel veel keuzes maken. Er is weinig binding meer met iets lokaal. Ik denk dat er behoefte is aan zingeving in onze generatie. Veel mensen willen, denk ik, begeleid worden met moeilijke levensvragen, daarvoor zie ik wel een rol mijzelf als predikant.

Oog op de toekomst en oor aan de grond

Het werk is echt mensenwerk, ik heb ook psychologie gehad in mijn studie. Ik heb als doel voor het eerste jaar hier als predikant om goed te luisteren. Ik heb een hele tijd op de universiteit gezeten waar ze een hele andere taal spreken dan sommige mensen hier. Ik ben echt nog aan het leren. Elke groep mensen is weer anders, ik vergelijk het met een organisme. Het is eigenlijk levend en heeft zijn eigen manier van bewegen, die beweging wil ik eerst leren kennen. Ik wil eerst volgen en daarna kan ik kijken welke kant we op kunnen. Soms kan het werk ook wel zwaar zijn omdat mensen soms met lastige vragen komen. Maar in hun daarmee helpen ervaar ik juist ook heel erg mijn kracht, God is daarin een stevige grond onder mijn voeten waar ik steun uit haal. Het werk geeft mij heel veel voldoening.”