De tweede editie van de culture run zit er weer op. Jong en oud had zich verzameld bij de technohub om mee te doen aan dit hardloopevenement langs alle bezienswaardigheden in de stad. Terwijl deelnemers van eerdere groepen onder luid applaus binnenkwamen maakte groep zes zich klaar om kwart voor drie als laatste groep aan de vijf kilometer mee te doen. Na een gezamenlijke warming-up hebben ze in een half uur onder veel steun van de lokale bevolking alles gegeven om tot de finish te komen om de verlossende bel een lel te mogen geven.

Bij aankomst op de techohub word je gegroet door de harde muziek die opstaat waardoor iedereen opgepept aan de start begint. Dan worden de tassen weggebracht en meld iedereen zich aan voor zijn of haar groep. Dan krijg je je speciale culture run shirt waardoor je door de stad goed te herkennen bent en een polsband om aan te geven bij welke groep je hoort. Voor de groep van kwart voor drie was deze rood. Gedurende de laatste minuten voordat het lopen begint is iedereen nog vrolijk met elkaar in gesprek. Zo heb ik Mark gesproken, hij is zelf een ervaren hardloper: ‘’Ik doe al sinds ik zeven jaar ben aan hardlopen.’’ Zijn motivatie om vandaag dan ook mee te doen is dat hij net een jaar in Woerden woont en dit de ideale manier voor hem is om te kijken of hij inmiddels alles in de buurt kent. Over het weer is hij ook erg te spreken: ‘’Het is eigenlijk ideaal hardloop weer, een graad of vijftien met lichte wind.’’ Met zijn ervaring, ideaal weer en echte hardlopers outfit lijkt het alsof hij vandaag voor de recordtijd gaat, maar niets is minder waar. Zo zegt hij zelf: ‘’Vandaag gaat voor mij vooral om genieten, ik heb de tijd echt losgelaten voor vandaag, ondanks dat de muziek me momenteel wel energie geeft om alles te geven.’’

Dan is het eindelijk kwart voor drie en gaat de groep van ongeveer 40-50 man naar de warming-up zone toe, om direct naast de speakers een gezamenlijk op te warmen. Onder begeleiding van een man, die zelfs voor de zesde groep vandaag nog vol met energie zit om iedereen klaar te stomen voor hun tocht. Zodra iedereen klaar is wordt het confettikanon afgeschoten en begint het lopen. De ervaren lopers schieten er vandoor en de rest volgt. Door middel van de pijlen op de grond wordt de route herkent. De molen is dan de eerste bezienswaardigheid waar je langsloopt. En omdat deze wat hoger gelegen is krijg je gelijk het gevoel alsof je de Kilimanjaro hebt overwonnen. De route vervolgt zich in het centrum van de stad. Na vijf minuten lopen kom je aan bij de VVV, dit is het eerste gebouw waar je binnendoor loopt en een hoop mensen staan om je extra energie te geven door aan te moedigen. Hierna volgt de bistro aan het water, hier krijgen een paar lokale jongens nog even snel wat limmoncello om extra energie op te doen voor hun tocht. Dan kom je aan in de bibliotheek, hier is het normaal muisstil en verboden om te rennen, maar voor vandaag is er een speciaal zigzag parcours uitgezet. Aan het einde hiervan staat een vrolijke fotograaf je op te wachten. Uiteindelijk kom je weer buiten en moet je goed de pijlen op de grond in de gaten houden om de weg door alle steegjes niet kwijt te raken. Eenmaal op de helft van de vijf kilometer kom je aan bij de kerk, hier mag vanzelfsprekend niet in gerend worden, dus dit is het perfecte moment om even op adem te komen, dan wordt er door menig loper nog een kruisje geslagen voordat de kerk weer wordt verlaten om de rit weer voort te zetten. Om nog een aandenken te geven aan de vele steegjes die je op dat moment al bent gepasseerd worden je loopvaardigheden in kleine ruimtes nog een laatste keer getest in het klooster. Daarna passeer je het nieuwste gebied van de route, het gerenoveerde defensie-eiland. Maar om toch nog wat cultuur mee te krijgen maar je hier een extra ronde om de oude schoorsteen die hier nog steeds te vinden is. Vervolgens word je gegroet door een fanfare en rode loper wanneer je het kasteel wil betreden, dit is een laatste grote aanmoediging voor het laatste deel van de loop, waar je de hele tijd al extra kracht kan opdoen aan omstanders die bemoedigende woorden naar je roepen. Eenmaal door het kasteel nadert het wisselpunt voor de vijf en tien kilometer afstanden. En houd de kortere van de twee rechts aan om langs de singel weer terug naar de techohub te gaan. Als je daar dan op karakter die laatste kilometer inzet kom je niet veel meer tegen, echter als je dan opeens de muziek van de finish hoort weet je dat je er bijna bent. Tot loop je via de houten pallets het podium op bij de finish, geef je de bel een ram en mag je eindelijk uitrusten.

Na afloop van de loop kom in Anton tegen, ondanks dat hij net de tien kilometer erop heeft zitten staat hij erbij met een patatje in zijn hand alsof hij net de hond is wezen uitlaten. ‘’Ik heb vaker meegedaan aan hardloopwedstrijden toen ik nog in Rusland woonde, dit was daarom nog relatief simpel.’’ Zijn reden om dan ook mee te doen was daarom ook niet om een beste tijd te lopen, maar zo verteld hij: ‘’Ik ben afgelopen jaar met mijn vriendin hier komen wonen, dit is voor mij een manier om de stad te leren kennen. Zo was ik nog nooit in de kerk geweest en was dit echt een hoogtepunt voor mij.’’ Ook over de organisatie is hij erg tevreden, maar heeft hij wel twee verbeterpunten: ‘’Het lijkt mij handig als ze volgend jaar na zeven of acht kilometer een waterpunt neer zetten. En volgens mijn horloge was de uiteindelijk route ‘maar’ 9,2 kilometer, dus heb ik hier op de parkeerplaats nog achthonderd meter extra gelopen.’’ Maar ondanks dit is hij van plan volgend jaar weer mee te doen.