Jessica Holtzer is een van de medeoprichters van meRecovery in Zeist, een inloophuis voor mensen met een eetstoornis en hun naasten. Ze heeft het inloophuis opgericht omdat haar dochter zelf een eetstoornis heeft gehad. Het huis bestaat uit vrijwilligers die zelf een eetstoornis hebben gehad of een naaste hebben met een eetstoornis. 

Ervaringsinzicht                   

“Vanuit onze ervaringen kunnen we mensen ondersteunen omdat we begrijpen wat ze doormaken. Wij zijn ervaringsdeskundigen; we hebben het allemaal zelf meegemaakt. We zijn dus geen zorgverleners, maar we zijn wel ondersteunend aan de zorg. Wij hebben gemerkt dat als je een eetstoornis hebt en behandeling ingaat bij een psycholoog, therapeut, eetstoorniskliniek of bij een GGZ-instelling, daar vaak lange wachtlijsten zijn. Er is dus een lange periode geen ondersteuning, zowel voor degene met een eetstoornis als voor zijn/haar gezin. Dit is een hele pittige periode voor iedereen. Dat is het moment waarop wij inspringen om ouders, grootouders, broertjes en zusjes te ondersteunen bij het begrijpen van wat een eetstoornis precies inhoudt en hoe ze er thuis mee om kunnen gaan. Wij zijn er namelijk van overtuigd dat als je in die eerste fase van het ziekteproces de naasten informeert en traint in de do’s en don’ts, er al een belangrijke stap kan worden gezet in de goede richting. Tenslotte zijn er voor, tijdens en na de behandeling momenten in het herstelproces dat je als persoon met een eetstoornis extra ondersteuning nodig hebt. Dat als je tegen dingen aanloopt, je even bij iemand te rade kunt gaan en kunt vragen: ‘Goh, hoe heb jij dat gedaan?’ en ‘Oh, dat is dus helemaal niet zo gek dat ik dit soort gevoelens heb?’ Dan kunnen we dat samen relativeren. Door gesprekken met ervaringsdeskundigen worden ze gestimuleerd en gemotiveerd om toch die stappen te zetten op de hobbelige weg van herstel.”

Werkwijze

“Wij hebben geen wachtlijsten omdat we een inloophuis zijn, in tegenstelling tot de GGZ waar vaak lange wachtlijsten zijn. Op dit moment ontmoeten we iedere woensdag tussen 12:00 en 16:00 uur. Als je bij ons langskomt, kom je bij ons lunchen; dat is een belangrijk onderdeel van het herstelproces. Daarna bepaal je zelf wat je wilt doen. We hebben verschillende activiteiten zoals yogalessen, ademhalingstraining en mindfulness. Verder hebben we allerlei kunstzinnige activiteiten. Je gaat op onderzoek uit, je leert experimenteren en je leert falen. Het is een hele goede ontspanningsmethode, even uit je eigen hoofd en lekker bezig zijn. Voor ouders hebben we informatiebijeenkomsten. We leren ze over wat een eetstoornis is en wat die doet in het hoofd van de persoon die ze zo liefhebben.”

“We hebben het ook over waarom hun gedrag zo anders is en waarom ze die eetstoornis eigenlijk nodig hebben. Want een eetstoornis gaat eigenlijk helemaal niet over eten; het gaat over moeite hebben met het leven. Het gaat over angsten, onzekerheden en daar niet mee om kunnen gaan. Dan is die eetstoornis een manier om weer grip te krijgen op je leven. Je bent alleen maar met calorieën tellen bezig, compenseren voor wat je gegeten hebt, of juist met overeten. Het is een manier om nare gevoelens en onzekerheden niet te hoeven voelen. Een eetstoornis is dus een manier om niet met je andere problemen te hoeven dealen; het is echt een copingmechanisme.”

“De eetstoornis is een manier van controle terugkrijgen, want mensen met een eetstoornis hebben vaak het gevoel dat ze de controle kwijt zijn. Daarom zagen we ook na corona een enorme stijging in het aantal jonge mensen met een eetstoornis. Corona heeft de mentale weerbaarheid een beetje verzwakt. Mensen werden hierdoor moedeloos en eenzaam, gingen zich concentreren op dingen die niet gezond voor ze waren en kregen nare gedachten. Dan is voor sommigen een eetstoornis een voor de hand liggende manier om toch controle terug te krijgen. Tegelijkertijd is een eetstoornis nooit een bewuste keuze, dat denken mensen soms nog weleens. Je kiest er niet voor, het overkomt je, onbewust, net als andere psychische ziektes. Een eetstoornis heb je niet alleen. Een eetstoornis treft het hele gezin. Het is zo’n ingewikkelde, destructieve, psychische ziekte, dat iedereen die daaromheen staat erin wordt meegezogen. Gedurende het herstelproces kunnen ouders een grote rol spelen. Zij weten hoe de eetstoornis werkt en kunnen hun kind hierin ondersteunen.”

Locatie                                                                                                                                                                                                    

“We zijn er dus vooral voor de jongeren met een eetstoornis en voor de naasten, maar daarnaast zijn we ook een soort doorverwijzing voor hulpverleners. Denk bijvoorbeeld aan huisartsen die iemand binnenkrijgen die een eetstoornis heeft en niet weten wat ze moeten doen of naar wie ze diegene moeten doorverwijzen. We hebben nog weinig doorverwezenen gehad omdat we net open zijn, maar we verwachten dat dit in de toekomst zal toenemen. We hebben ons in Zeist gevestigd omdat het centraal in Nederland ligt en goed bereikbaar is met het openbaar vervoer, en ook omdat ik en mijn medeoprichters hier wonen. Het is ook vanuit Utrecht makkelijk te bereiken. Dit is erg fijn, want in Utrecht zit geen inloophuis. Wel is er ondersteuning bij een eetstoornis, bij IntoLife, voor jongeren die in het centrum van Utrecht wonen, zoals studenten. Maar als je niet in het centrum van Utrecht woont kun je hier helaas niet terecht. Voor alle jongeren die daar buiten vallen zijn wij er.”