AMERSFOORT- Het Amersfoorts Jeugd Orkest geeft haar uitverkochte Nieuwjaarsconcert in de Sint Franciscus Xaveriuskerk waar het publiek luistert naar bekende symfonieën onder het genot van een oliebol en een glas champagne.
Er staat een flinke rij mensen te wachten bij de Sint Franciscus Xaveriuskerk in Amersfoort. Deze mensen komen niet voor een zondagsviering maar voor het Amersfoorts Jeugd Orkest die hier het Nieuwjaarsconcert komt geven. Het is twee uur, de kerkklokken luiden en de deuren gaan open, waarna de bezoekers de kerk betreden. Iedereen gaat zitten en wachten in spanning tot het orkest het altaar zal betreden.
Het is half drie en Nadya Aboyaakoub- Akkouh, wethouder van onderwijs spreekt het publiek toe voor het orkest begint. Zo zegt ze: “Ik vind het fantastisch om te zien dat muziek verbinding maakt onder de jongeren, het is zo belangrijk dat jongeren zich lekker voelen, want zij zijn onze toekomst.” Aboyaakoub- Akkouh vertelt het publiek nog kort over het orkest, zo bestaat het Amersfoorts Jeugd Orkest uit zeventig leden en verschillen de leeftijden tussen de 13 en 24 jaar.
De dirigent Rolf Buijs loopt richting het altaar waar het orkest klaar zit om te beginnen. Zij zijn omringt met beelden van engelen, beschilderde muren en bronzen relikwieën. Het orkest is netjes gekleed, de heren in een zwart pak met een vlinderdas en de dames in verschillende zwarte outfits. Zij slaan hun bladmuziek open, zwaaien nog één maal naar hun familie en pakken hun instrumenten op. De dirigent staat op een verhoging, pakt zijn baton en start zijn dirigeerslag, waarna het orkest begint met spelen. Het muziekstuk ‘Aus italien, Auf der Campagna’ van Richard Strauss is te horen. Hoewel het fris is in de kerk wordt de zaal verwarmt door de klanken van het orkest. De symfonie start vredig en is een voorproefje voor wat er nog komen gaat.
Eén van de orkestleden die het altaar nog niet heeft betreden is Tjeerd Kloosterman. Tjeerd is een van de solisten, hij is zeventien jaar oud en bespeelt de fagot. Hij wacht achterin de kerk tot het eerste stuk is afgelopen. Er volgt een korte stilte waarna Tjeerd naar voren loopt terwijl het publiek voor hem applaudisseert. Hij maakt een buiging naar het publiek net voordat de symfonie ‘concertino for bassoon and orchestra’ van Ferdinant David start. Tjeerd staat met zijn rug naar de dirigent, maar het samenspel is goed hoorbaar. Hij weet wat hem te doen staat en je merkt dat de dirigent nu met de aanwezigheid van Tjeerd begint los te komen. De dirigent gebruikt nu niet alleen zijn handen, maar maakt gebruik van zijn gehele lichaam om het orkest te leiden. Hij zakt door zijn knieën en maakt zich klein waarna het orkest ingetogen en met een zachte melodie speelt. Rolf maakt een scherpe beweging met zijn hand, maakt zich groot met zijn lichaam en het orkest veranderd naar een verhoogd tempo. Bij elke beweging wappert zijn jas vluchtig achter hem aan, je voelt de snelheid en de actie van het nummer des te beter. “We hebben dit nummer echt op een goede manier gespeeld, het was best wel spannend maar we hebben toch die steile curve gehaald. Ik ben ontzettend trots en ik heb ontzettend mogen genieten van dit optreden”, aldus Rolf Buijs.
Het stuk is ten einde, Tjeerd Kloosterman maakt een buiging en het applaus weerklinkt door de gehele kerk, het publiek gaat staan en er wordt gejoeld. Zo vertelt Tjeerd: “Normaal ben ik nooit zo zenuwachtig, maar nu ik moest soleren was ik wel behoorlijk nerveus. Ik heb door de zenuwen dan ook niet op mijn best gespeeld, maar zo’n staande ovatie maakt alles weer goed.”
Na het optreden van Tjeerd volgen nog vijf muziekstukken tot de pauze. In de pauze worden de muzikanten warm ontvangen door hun familieleden in het publiek. “Er kwamen vandaag wat familieleden kijken die mij nog nooit hebben horen spelen, ze vonden het echt fantastisch en kunnen niet wachten tot we weer beginnen”, aldus Tjeerd Kloosterman. Samen genieten zij nog van een glas champagne en een oliebol en bespreken nog de komende muziekstukken.
De mensen tikken met hun voeten mee op de melodie en er wordt lichtjes heen en weer bewogen. Het laatste nummer ‘Rhapsody in a- klein’ van Antonín Dvořák eindigt met een hoop bombarie, althans dat denkt iedereen, want het laatste muziekstuk moet nog komen. Na veelvoudig applaus van het publiek en buigingen van de orkestleden gaan zij allen nog eenmaal zitten. Nu went de dirigent zich tot het publiek. Het orkest begint met spelen ‘Radetzky March’ van Johann Strauss en dirigent Rolf begint met klappen op de maat. Het gehele publiek doet mee en volgt het tempo en geluidsniveau van Rolf. Gezamenlijk sluiten ze het optreden af en het publiek bedankt het orkest een laatste maal met een oorverdovend applaus en een staande ovatie.
Verslaggeefster Suus ten Kate is aanwezig bij het concert in de kerk en peilt de verwachtingen bij de bezoekers. Luister hieronder de reportage.
