Kim Schoenmaker (22) startte recentelijk haar eigen dansschool ‘Kreations dance studio’  in Amersfoort. Na een maand van lesgeven aan kinderen van vier tot en met achttien jaar besluit zij ook uit te breiden naar volwassenen. Ze vertelt over waarom ze nu een dansschool start en de impact van social media.

“Ik begon met dansen toen ik zes jaar oud was. Ooit ging ik met mijn moeder mee naar een dansles. Ik zat een kwartier aan de kant en dacht ‘is dit het?’. De docent nam mij mee in de les en vanaf dat moment wilde ik alleen nog maar dansen. In eerste instantie wilde ik helemaal niet naar de dansdocenten luisteren en hen nadoen. Geen idee waarom dat veranderde, maar uiteindelijk is dat dus toch wel gebeurd. Aan lesgeven had ik toen nog niet gedacht.

Het is nu al wel een tijdje een droom om mijn eigen dansschool te hebben. De afgelopen drie, vier jaar is dat een beetje gekomen. Het leek me al een tijdje leuk om iets voor mezelf te hebben. Om bijvoorbeeld zelf invulling te kunnen geven aan de lessen. Ik wil ook andere mensen bereiken.

Social media is daarin best belangrijk voor mij. Het is niet dat ik dagelijks bezig ben met wat er online moet komen, maar als ik bijvoorbeeld een les open dan gooi ik dat online. Ik ben op een gegeven moment video’s gaan plaatsen en binnen twee à drie jaar had ik 250.000 volgers. Het klinkt heel gek, maar dat gebeurde gewoon. Ik heb bijvoorbeeld ook een video gemaakt dat ik mijn eigen dansschool opricht in Amersfoort. Die video ging best wel goed. Daardoor heb ik ook een groter bereik gekregen om mijn dansschool te promoten.

Persoonlijke dingen deel ik ook op social media. Dit is een bewuste keuze. Ik ben zelf chronisch ziek. Ik heb colitis ulcerosa, een soort zusje van de ziekte van Crohn. Nu heb ik er op zich niet heel veel last van, maar bijvoorbeeld de afgelopen twee maanden kwam het wel weer opspelen. Ik probeer dan ook te laten zien dat het niet alleen maar rozengeuren en maneschijn is. Er zit ook een andere kant aan die ik wil laten zien.

Ik vind mezelf niet te jong voor een eigen onderneming. Je kan zestien zijn, je kan tweeëntwintig zijn, je kan vijftig zijn. Ik denk dat je nooit te jong bent om je dromen achterna te gaan. Ik denk dat als je eenmaal ervaring hebt en weet wat je echt wilt, dan kan je die dromen najagen. Waarom niet?

Toen ik wist dat ik het wilde is het heel snel gegaan. Ik heb het binnen tweeënhalve maand uit de grond gestampt. Dit was omdat ik het echt heel graag wilde. Ik dacht: ik ga het gewoon doen, ik ga mijn dromen achterna en ik zie wel waar het schip strand.

Hiervoor heb ik bij andere dansscholen heb al lesgeefervaring opgedaan. Toen ik daar wegging zijn er veel dingen tegen mij gezegd. Hierna kwam het gevoel dat ik me toch wel een beetje moest bewijzen. Ik had de droom al en toen dat stopte per direct dacht ik: is dit het moment om met mijn droom te beginnen. Toen dacht ik ook: waarom niet? Stel het is niks voor mij en het past niet in mijn schema dan kan ik er ook een jaar vanaf gaan en over een jaar weer verder gaan. Maar nu wil ik eigenlijk alleen maar groeien, dingen erbij doen en les blijven geven.”