DEN DOLDER – Het is druk op de parkeerplaats bij stichting P’arts. Iedereen probeert nog snel een plekje te vinden voor zijn auto. Als de auto eenmaal staat, verzamelen ruim zestig mensen zich voor de hoofdingang van het terrein. In hun beste outfit wachten ze op het startsignaal om wederom de ateliers te mogen bekijken waar hun eigen lokale kunstenaars te werk gaan.

Elk jaar is er in de gemeente Zeist een kunstroute. Ook dit jaar is dat het geval. Tijdens deze route stellen op zeven en acht oktober ruim 56 kunstenaars hun atelier open om het publiek te laten kijken naar de kunstwerken die zij maken en om vragen te stellen over de kunst. Ook in Den Dolder zijn er veel kunstenaars die meedoen. Vijf daarvan zijn te vinden op het terrein van stichting P’arts waar zij ateliers huren en zes kunstenaars hebben een eigen atelier dat zij openstellen. Deze staan bijvoorbeeld in de schuur, in de tuin of simpelweg midden in hun eigen woonkamer.

Nieuwe fotografie

Een van de kunstenaars die meedoet is Ramona Blokker. De jonge vrouw woonde een lange tijd in Duitsland en maakte daar ook veel kunst. Haar doel is om meer uit zichzelf en meer uit de camera te halen. Zij gelooft dat als iedereen meer uit zichzelf haalt, iedereen gelukkiger wordt. Vol trots laat ze een aantal van haar foto’s zien. Door de camera te bewegen en de instellingen compleet door elkaar te gooien ontdekte ze een nieuwe vorm van fotografie. Ze laat de camera als het ware het denkwerk voor haar doen. Ze stopt informatie in het apparaat en de camera moet daar vervolgens zelf een foto van maken. De foto’s lijken bijna nep. Bomen lopen in elkaar over en hele skylines verdwijnen of vermenigvuldigen zich. ‘Niks is bewerkt. Dit is exact hoe de foto is. Bijzonder he?’

De vrouw is blij dat ze mee kan doen met de kunstroute. Ze wil mensen graag inspireren met haar werk, maar hoopt er zelf ook wat uit te halen. ‘Binnenkort ga ik weer verhuizen. Ik ga wonen in een tiny house en heb daardoor weinig ruimte. Ik doe mijn kunst weg voor een prikkie.’ Ze heeft voor nu nog niks verkocht. Elk kwartier komen er wel bezoekers zegt ze, maar echte kopers heeft ze nog niet gevonden.

Damesonderbroeken en Rutte

Aan de andere kant van Den Dolder zit Gera Hooglands onder het genot van de warme zon in haar achtertuin wat te praten met een drietal bezoekers. Er staan bekertjes cola, limonade en ook een koekje mag niet ontbreken. Vol blijdschap vertelt ze over de film die ze gemaakt heeft. Tijdens de coronaperiode besloot ze een film te maken met haar goede vriendin Marjolein. Marjolein Wartmann woont in Palermo en heeft daar haar eigen Bed and Breakfast. Om een voor haar ook onbekende reden lieten mensen daar altijd hun onderbroeken achter. Op een dag besloot Marjolein om in deze onderbroeken teksten te borduren. Niet zomaar teksten, maar citaten uit de speeches van Rutte. Als Gera dit vertelt, hoor je wat mensen lachen. Ze begeleidt het drietal en de andere vijf mensen die zich aan hebben gesloten naar boven. In een klein kamertje laat ze daar onderbroeken zien. In een sliert liggen er wel twintig. Allemaal hebben ze weer een ander citaat.
Zo ligt er een roze slipje met daarop de tekst: ‘Binnen blijven’.

Op de vraag waarom Gera hier een film van wilde maken moest ze even nadenken. ‘Zie het als een soort tijdscapsule. De coronaperiode is een onwijs gekke periode geweest. Ik wil dat relativeren. Zie het als iets grappigs.’ Ze snapt wel dat sommige mensen het gek vinden. ‘Een onderbroek is ook gek. Voor de een is het beangstigend en voor de ander is het veiligheid.’ Toch is ze blij dat ze de onderbroeken kan inzetten om mensen na te laten denken.

Ruimte voor discussie

Voor de ingang van het hoofdgebouw op de Vijverhof vertelt Vicky Van de Berg, richting het einde van de dag, dat ze nogal overrompeld is. ‘Ik kan het niet zo goed uitleggen, maar er gebeurde erg veel. De kunst pakte mij en trok mij zo het diepe in.’ Terwijl ze dit vertelt stapt ook Paul de Koste even naar buiten. Hij haakte in op het gesprek. ‘Ach, als je de kunstenaar kent, weet je dat dit puur commercieel is. Sorry als het zo hard klinkt, maar dit heeft geen diepere betekenis. Geld, daar draait het om.’ De twee raken in een filosofische discussie over wat kunst nou precies inhoudt. Na een paar felle zinnen, heen en weer, besluiten ze een middenweg te nemen. ‘Misschien is dit wel kunst. We praten erover, vinden allebei wat anders, maar laten elkaar wel in elkaars waarde.’ Terwijl Paul dit zegt loopt Vicky weer richting de ingang. Samen pakken ze nog iets te drinken en kijken ze nog éen keer naar de schilderijen.

Hieronder kan je luisteren naar de reportage van Bram Van der Vegt. Samen met zijn microfoon gaat hij de ateliers langs en vangt hij interessante gesprekken op. Een verslag van de dag en de beeldende kunst vertaald voor jou als luisteraar.