Tussen 1922 en 1987 bracht het polygoonjournaal grote en alledaagse gebeurtenissen naar de vaderlandse bioscopen. Op vrijdag 15 december jongstleden kreeg het de UNESCO Memory of the World-vlag uitgereikt van de voorzitter van het Nederlandse UNESCO Comité, Kathleen Ferrier. Dit gebeurde op de plek waar voor talloze uren aan polygoonjournaal ligt opgeslagen, Beeld en Geluid te Hilversum.
Theaterzaal 2 van Beeld en Geluid loopt langzaam vol. Oude bekenden schudden elkaar de hand en kijken vol nostalgie naar het witte doek. Op dit doek worden beelden getoond van onder andere diverse Elfstedentochten, de watersnoodramp en de viering van de onafhankelijkheid van Suriname. De genodigden zijn nabestaanden van commentator en hoofdredacteur Philip Bloemendal of kennen elkaar van de tijd dat zij voor het polygoonjournaal werkzaam waren. Hier en daar wordt gekletst over het geprezen journaal en teruggeblikt op hoe er in die tijd gewerkt werd, “We gingen op pad met 60 meter aan film, dat is omgerekend twee minuten. Dan moest je maar zorgen dat je binnen die tijd toch een leuk en compleet item had.”, vertelt oud-cameraman Robert van Alphen.
Na het weerzien neemt men plaats en is het tijd voor de vlaguitreiking. Het comité van UNESCO betreedt het podium en grapt nog even over hoe lastig het zogenaamd was om de beslissing te nemen het polygoonjournaal toe te voegen aan de Unesco Memory of the World-lijst. Hierna volgt een uiteenzetting van redenen om het polygoonjournaal juist die erkenning te geven. ”De erkenning van UNESCO zit vooral in het feit dat dit beeldmateriaal, over een hele lange periode, verslag doet van het alledaagse leven en nieuws in Nederland”, meldt Vincent Robijn, voorzitter van het Nederlands Memory of the World Comité.
Nu komt het moment waar de genodigden zo reikhalzend naar uit hebben gekeken. De UNESCO-vlag wordt symbolisch overhandigt aan de algemeen directeur van Beeld en Geluid, Eppo van Nispen tot Sevenaer. Hij roept de familie Bloemendal en oud-werknemers naar voren om samen met hem en het UNESCO Comité die felbegeerde vlag te tonen aan de pers, want naast SvJ Media waren ook NOS en RTL Nieuws aanwezig. ”Het voelt als een Olympische medaille winnen”, voegt Van Nispen toe, die voor de gelegenheid een feestelijk gouden archivaris-jasje aan heeft getrokken.
De naam van Philip Bloemendal werd eerder al genoemd, die onmiskenbare stem van het polygoonjournaal. Veel geïmiteerd, nimmer geëvenaard. Hij was behalve de stem ook het brein achter het naoorlogse polygoonjournaal, “Hij begon natuurlijk als commentator, later leerde hij ook te monteren en daardoor werd hij de allround man”, zegt oud-cameraman Robert van Alphen, ”later werd hij natuurlijk ook hoofdredacteur en daarna nog eens directeur, zonder hem was het journaal eerder opgehouden, hij was absoluut degene die de kar trok.” Ook Van Nispen erkent de rol van Bloemendal, ”Hij heeft enorm zijn stempel gedrukt, zowel qua stemgeluid, maar ook op de manier waarop het werd gemonteerd en de verhaaltjes in elkaar zaten.”
”De theorie van Philip Bloemendal was altijd, als er humor in het item zit kun je het beter onthouden. Met die boodschap werden we op pad gestuurd”, legt oud-cameraman Robert van Alphen uit.
