HILVERSUM – Uit een nieuw onderzoek van UNICEF is gebleken dat er nu zo’n 230 miljoen meisjes wereldwijd slachtoffer zijn van meisjesbesnijdenis, ook wel genitale verminking genoemd. Dit is niet alleen in het buitenland een probleem. Maar ook lokaal. Suaad Abdulrehman is deskundige op het gebied van seksuologie en genitale verminking. Zij heeft geneeskunde gestudeerd en heeft een seksuologie praktijk in Hilversum.

Waarom heeft u gekozen voor dit werk?

‘’Ik ben tijdens mijn studie geneeskunde en ook daarna voor de psychiatrie er dieper op ingegaan. Ik vond het heel belangrijk om iets te betekenen voor vrouwen gezien mijn achtergrond. Somalië is het land waar het voor 99% plaatsvindt. Het komt in veel Afrikaanse landen voor.’’

Waarom denkt u dat genitale verminking nog steeds zo’n groot probleem is?

‘’Ik ben nu al lange tijd bezig met kampanjes en met heel veel dingen hier in Nederland om de bewustwording van de vrouw te veranderen. Als je het land van herkomst bekijkt is het eigenlijk gerelateerd aan vrouwenwerk. Het is als een soort markt. Ze verdienen hun brood daarmee. Dat is het economisch aspect. Maar er zijn ook mythes. Een van die mythes is dat het belangrijk is voor een meisje. Zo houdt zij haar schoonheid goed en maakt het haar mooier. Sommige denken ook dat het een rein is of dat het de vruchtbaarheid helpt. Je hebt dus mythes die genitale verminking in stand houden.’’

U vertelde net dat sommige vrouwen hun brood hiermee verdienen. Verdienen deze vrouwen hier geld mee?

‘’Ja. Dat geld krijgen ze van het gezin. Als een moeder of een oma bijvoorbeeld beslist dat het meisje besnijdenis moet ondergaan, gaan ze op zoek naar een ervaren vrouw die dat doet. En die vrouwen krijgen daar geld voor. De meisjes zijn vaak rond de vijf of zeven jaar oud. Er is een discussie over, omdat het wordt opgelegd op de meisjes. In het kader van kindermishandeling of -recht is het gewoon not-done.’’

Wat voor gevolgen heeft deze genitale verminking op het leven van de meisjes?

‘’Dat heeft op alle aspecten gevolgen. Een paar nachten voor de ingreep wordt er een soort voorbereiding gegeven door middel van een verhaaltje. Dat is eigenlijk om het meisje af te leiden. Maar de meisjes hebben al een bepaald niveau van herkenning, omdat zij bijvoorbeeld een ander meisje kennen die dit ook heeft meegemaakt. Dan leeft zo’n meisje eigenlijk in angst. Ze weet wat haar te wachten staat maar ze kan er niks tegen doen. Ze kan niks bepalen.’’

‘’De ingreep is behoorlijk aangrijpend. Vroeger deden ze het gewoon zonder verdoving. De vrouw die snijdt gewoon. Zij weet niet wat zij doet eigenlijk. Als er bijvoorbeeld een ader wordt geraakt kan het meisje bloedingen krijgen waardoor infectie kan plaatsvinden. Ook als de spullen die gebruikt worden niet goed genoeg gedesinfecteerd zijn, kunnen heel veel meisjes doodgaan van infecties of andere dingen. Dat zijn 24-uur complicaties: bloeding, infectie, verstopping, enzovoort. Als het meisje binnen 24 uur genoeg weerbaarheid toont, kan zij overleven.’’

Biedt uw praktijk in Hilversum ook behandeling of steun voor de slachtoffers van genitale verminking?

‘’Bij mijn praktijk komen wel vrouwen van Afrikaanse afkomst voor behandeling. Het heeft namelijk ook psychische gevolgen. En dan komen zij hier eigenlijk om gesprekken te krijgen. Er zijn vrouwen die totaal geen idee hebben over hun eigen seksualiteit. Zij voelen zich niet echt als een vrouw soms. Vrouwen die leiden aan depressie of andere psychische problemen komen hier ook. Het is toch een traumatische ervaring. Dan komen zij met problemen voor mij zoals: ‘ik voel mij minderwaardig’.’’

Denkt u dat genitale verminking binnen Hilversum een besproken onderwerp is? Zijn de mensen zich er bewust van dat dit speelt?

‘’Wij zijn heel actief bezig via Somalische en Afrikaanse stichtingen om de bewustwording te vergroten. En soms spreken wij ook met de man en betrekken wij hem bij de gesprekken. Bewustwording is wel echt belangrijk. Maar niet alleen in Hilversum. Overal in Nederland zijn er vrouwen die slachtoffer zijn.’’

Deze bewustwording dat u probeert te vergroten, doet u dat ook met het doel om genitale verminking te stoppen?

‘’Ja. Wij hebben twee jaar geleden een klein folderboekje met verschillende aspecten over genitale verminking gemaakt in verschillende talen. Dat hebben wij overal in Nederland verspreid. En dat helpt, want wij geven het hen ook mee om het mee te nemen naar het land van herkomst. Wij adviseren ook op school dat het wordt besproken, om het onderwerp bespreekbaar te maken en dat ze de aandacht eraan besteden in Afrikaanse landen. Daar zijn we nu druk mee bezig. In sommige landen boeken wij succes zoals Ivoorkust, maar in sommige landen nog niet.’’

Als we het specifiek hebben over Hilversum, denkt u dat de bewustwording verbeterd is de laatste tijd?

‘’Dat denk ik wel.’’