HOUTEN – Door de wind, door de regen, dwars door alles heen volgde de mensen van Houten en omstreken hun weg naar de uitverkochte zaal in Aan de Slinger. Dit allemaal omdat Stef Bos vanuit Zuid-Afrika met zijn show Bloemlezing het podium van Aan de Slinger betreedt om de mensen van Houten te doen denken, voelen, mijmeren en lachen met zijn tijdloze nummers. Deze show speelt hij twee maanden in zowel Nederland en België waar hij bekend is.
Door de wind
Rond half acht stromen langzaam de eerste gasten binnen door de draaiende draaideur die plaats nemen aan de tafels die gereserveerd zijn voor de mensen van vier het leven (organisatie die culturele activiteiten voor ouderen organiseert). Voordat ze dat doen hangen de gasten hun jassen en in sommige gevallen hun tassen op in de garderobe. Bij de eerste kopjes koffie die worden gezet wordt de tapijtgeur van het theater vergezeld door de geur van vers gezette koffie. Buiten is het al donker en regent het en staat er een sterke wind waardoor het binnen stukken aangenamer is.
Om 8 uur stromen de gasten steeds sneller binnen en ontstaat er een rij bij de bar die ook weer snel wordt weggewerkt. Ook staat er een merchandise stand met cd’s, lp’s, T-shirts, dichtbundels en andere boeken van Stef Bos waar mensen even kijken voor een eventueel aandenken aan de avond. De mevrouw achter de stand heet Joke Asman en werkt al sinds 2005 samen met Stef Bos. ‘Het is een aardige man met een goed gevoel voor humor.’ verteld Joke Asman. Het publiek bestaat voornamelijk uit wat ouder publiek waarvan vele Stef Bos vanaf het begin al volgen.
Uiteindelijk klinkt een bel wat betekent dat de deuren naar het theater open zijn. Er ontstaat een rij waarna de foyer langsgaan leegloopt. Lege koffie kopjes en Texels bierflesjes blijven achter terwijl alle mensen plaatsnemen op de 292 stoelen in de zaal.
Tijdloze verhalen in de vorm van muziek
De zaal gevuld met rode stoffen theater stoelen met houten armleuningen is gevuld met jong maar vooral oud en mannen maar vooral vrouwen. Overal praat men nog met elkaar voordat het licht dimt. Op het podium gaat een spotlight aan waardoor de piano die eerst in het duister stond verlicht wordt en Stef Bos stapt vastberaden het podium. Voordat hij plaats neemt achter de piano neemt hij het eerst applaus van de avond in ontvangst, waarna de zaal zich vult met een emotioneel piano spel dat je door de avond heen gaat terug herkennen.
Hij vertelt hoe fijn hij het vindt dat hij door de ingezonden verzoeknummers en verhalen van een aantal mensen kent voor wie hij die avond speelt. ‘Ik wil mensen in de ogen kijken want we kijken te veel naar dat ding’, vertelt Stef Bos. ‘Beethoven was een grote denker en ik mis dat’, vertelt Stef Bos waarna hij een muziekstuk van Beethoven begint te spelen. Langzaam komt de bloem die op de achtergrond nog schuilde tevoorschijn en kan zie je pas duidelijk dat zijn teksten erin zijn verwerkt. Door bepaalde dikte van lijnen en kleuren lijkt de bloem zelfs te bewegen.
Hij zingt met zijn herkenbare bronzen stem op verzoek van een gast Ik heb je lief, die feilloos overgaat in Lied van Ruth: My land is jou land. Hoewel hij veel verzochte nummers speelt, zegt hij geen vlezige jukebox te zijn en speelt daarom ook nummers die hij gewoon fijn vindt om te spelen. Regelmatig wordt z’n piano spel bijgestaan door een trompetachtig geluid afkomstig uit z’n mond. In de doodse stilte van de zaal hoor je her en der licht gegniffel om een grappige opmerking, gehoest en soms zelf een zachte snik. Door de avond heen bewijst Stef Bos telkens weer hoe zijn nummers bestaan uit tijdloze verhaal die jong en oud kan raken.
Richting het einde speelt Stef Blok nog Papa dat hoe oud of jong je ook bent je raakt. Het nummer groeit met je mee als persoon. ‘En jij geloofde in god dus jij bent nu in de hemel. En ik geloof iets anders dus we komen elkaar na de dood misschien nooit meer tegen. We komen elkaar na de dood misschien nooit meer tegen. Misschien.’, zingt Stef Bos waarna hij het publiek tussen het zingen door zijn filosofie verteld over waar zijn vader is. ‘Hij is hier tussen de lampen daarboven net zoals vele andere en kijkt op ons neer’. Onder de indruk van wat een enkel woord kan veranderen aan het nummer staat het gehele publiek op en geeft Stef Bos een staande ovatie.
Voldaan, geëmotioneerd en allemaal mijmerend
Aan het einde van de show en een tweede staande ovatie stroomt de zaal leeg en de foyer weer vol. Veel mensen nemen nog een drankje als afsluiter en bespreken de show. Bij de merchandise stand staat een rij en de cd’s, lp’s, boeken en T-shirt worden verkocht door de glimlachende Joke Asman.
Tussen de mensen staat fan Robert Wennekendonk uit Houten ‘Het was helemaal naar mijn zin omdat alles wat erin zit ook erin moet zitten. Stijlvol geouwehoerde, leuke liedjes en mijn aangevraagde verzoeknummer De Hond’, antwoord Robert Wennekendonk op de vraag wat hij van het concert vond. Bij de garderobe halen mensen hun jassen weer op en vertrekken naar huis. De een voldaan, de ander geëmotioneerd en allemaal mijmerend.
Luister hieronder naar het aanvullende audiofragment van Storm Baarda.
