Het pad naar het begrijpen en ondersteunen van een hoogbegaafd kind is ingewikkeld en vol verassingen. Op maandag 11 maart, tijdens de Week van Hoogbegaafdheid, vond de eerste bijeenkomst van het ‘HB-café Leidsche Rijn’ plaats, gehouden bij de locatie van ‘In De Kern Gezond’. Hier verzamelden ouders van hoogbegaafde kinderen zich voor een avond vol informatie en inspiratie. Stefanie (42), één van de organisatoren, hoopt dat het delen van haar ervaring als moeder van een creatief hoogbegaafd kind, deze ouders dichter bij elkaar zal brengen en voor een groter algemeen begrip zal zorgen.
Hoe bent u erachter gekomen dat uw kind creatief hoogbegaafd is?
Mijn zoon presteerde slecht op school en dat werd bevestigd door de Cito uitslagen. Thuis merkte ik juist dat hij een enorme onderzoeker was. Het beeld wat ik had van mijn kind thuis, als een jongen die veel aan het uitvinden is, klopte niet met het beeld van een kind dat het niet goed deed op school. Ik heb als maatschappelijk werker op een atheneum gewerkt met veel kinderen die kenmerken van hoogbegaafdheid hebben. Veel van deze kinderen voelden zich helaas niet begrepen door hun omgeving. Door nauw samen te werken met deze kinderen, zag ik van dichtbij wat er kan gebeuren als ze niet gezien worden door hun omgeving. Dit motiveerde me om me te verdiepen in hoogbegaafdheid en hulp in te schakelen voor mijn kind. Ondanks dat uit zijn cijfers bleek dat hij moeite had met leren, durf ik nu te zeggen: “Het verhaal zit heel anders in elkaar.” Gelukkig was er professionele ondersteuning, die een intelligentieonderzoek wilde uitvoeren op school. Daardoor werd alles duidelijk; mijn kind is creatief hoogbegaafd.
Wat is de mooie kant van het hebben van een kind met hoogbegaafdheid?
Ik geniet erg van zijn sociale slimheid. Hij doorziet heel vaak dingen en is creatief, wat ook een typisch kenmerk is van hoogbegaafdheid, namelijk het vermogen om in oplossingen te denken. Wanneer bijvoorbeeld een speelgoedauto niet werkt, haalt hij het graag uit elkaar. Dat vind ik echt mooi om te zien. Ik herinner me nog goed dat toen hij erg jong was, mensen altijd zeiden: “Hij lijkt veel ouder”, als een oude ziel. Dat vond ik bijzonder om te horen.
Hoe heeft u behoeftes van uw kind erkend en hoe heeft u zich hierop aangepast?
Ik merkte al heel vroeg dat dit kind anders was. Anders dan de andere kinderen die ik ken. Hij had andere dingen nodig. Ik zorg dat we veel buiten zijn, veel actief bezig zijn en altijd in beweging. Ik probeer zo veel als ik kan met hem te doen, zoals fietsen, quad rijden, snowboarden, alles wat maar snelheid en actie heeft. Tegelijkertijd is het een uitdaging om hierin een balans te vinden. Ik wil mijn kind namelijk niet het gevoel geven dat alles mogelijk is. Zijn creatief denkend profiel komt overeen met dat van 80% van de kinderen die uitvallen op school, het hoogste percentage onder de verschillende profielen van hoogbegaafdheid. Daarom probeer ik hem privé te ondersteunen, zodat ik niet tussen hem en school in kom te staan. Hij heeft bijvoorbeeld een grote liefde voor dieren, dus gaan we in vakanties vaak naar de boerderij van een vriendin. Zo probeer ik af te stemmen op mijn kind. De uitdaging is als je meer kinderen hebt, dat je te maken krijgt met verschillende profielen van hoogbegaafdheid. De ene is schools hoogbegaafd en de ander is hoogbegaafd op creatief gebied. Het is een uitdaging, vooral qua aanpassingen op school. Ik moet toegeven dat het heel intens is en dat het veel vraagt van ons moeders. Ik ben ook ZZP’er geworden om mijn uren zo in te delen, dat het past bij het leven van mijn kind. Dus het is nogal een investering die je moet doen. Maar door aanpassingen te doen en samen te leren van hoogbegaafdheid, komen we vooruit.
Wat is een advies die u heeft voor ouders die aan het begin van het traject staan met hun kind?
Ik kan daar echt in meevoelen, omdat het altijd golven zijn. Soms denk je: “Oh, nu heb ik het op een rijtje,” en dan verandert de leerkracht, de school, of de dynamiek op school, en dan schrik je weer. Mijn collega Merel heeft hier een prachtig metafoor voor gebruikt in haar boek genaamd ‘Moeiteloos opvoeden’. Ze maakt hierin een vergelijking met een sneeuwbol. Merel legt uit dat de sneeuwbol vol kan raken met vlokken, doordat je als ouder ziet dat je kind vastloopt en het niet goed gaat. Het is namelijk erg pijnlijk om je kind te zien worstelen en te beseffen dat je binnen jouw mogelijkheden niet echt kan helpen. Wat je eigenlijk moet doen is even rust vinden, even tot adem komen en steun zoeken bij andere ouders waar je vertrouwen in hebt of andere mensen die er meer over weten, en van daaruit verdergaan. Dan komt de rust en valt de sneeuw neer.
