In de rondleiding “Onder de pannen” opent Kasteel de Haar deuren die normaal gesproken gesloten blijven voor publiek. Samen met begeleider Mitchel loop ik door smalle gangen, verborgen ruimtes en torenspitsen.

In Kasteel de Haar is er sinds kort een nieuwe rondleiding te bezoeken, “Onder de pannen” is een rondleiding waarbij je letterlijk onder de pannen van de hoge torens van het kasteel loopt. Normaal zijn deze weergangen, zolders en torenspitsen gesloten voor publiek maar nu zijn ze toch te bekijken aan de hand van een begeleider. 

De rondleiding begon in de centrale hal van het kasteel, vanuit daar klommen we een normaal afgesloten trap op naar een reeks van slaapkamers die bedoeld zijn voor gasten van het kasteel. de kamers zijn ingericht met enorm veel detail en luxe, zo bevatte een van de kamers bijvoorbeeld een handgeschilderd goud blad behang en hadden alle kamer centrale verwarming. Maar heeft het er in de 16e eeuw ook zo bij gestaan? “Nee.” vertelde Mitchel, “voor de herbouwing begon in 1892 stonden er alleen maar ruines, de vijfhoek oftewel het plattegrondje stond er wel en daar is bovenop gebouwd”. Het Kasteel is toen gebouwd door Pierre Cuypers in opdracht van de baron met als bedoeling dat het de stijl en gevoel heeft van een echt oud Frans middeleeuws kasteel, maar dan wel met meer comfort en luxe dan in de middeleeuwen. Zo zie je dat Cuypers in elke gastenkamer een openhaard heeft gemaakt, maar in plaats van brandhout staat er een metalen verwarming in. “Deze openhaarden geven het gevoel van een authentiek middeleeuws kasteel. alsof de openhaard er al eeuwen staat en de centrale verwarming er later in is geplaatst, maar de haard en de verwarming zijn er gewoon tegelijk geplaatst door Cuypers.’’ vertelt Mitchel. Ook had een van de gastenkamers een geheime doorgang in de kast die uitliep op de gastenkamer ernaast, “In de middel eeuwen maakte ze geen gebruik van gangen, als jij naar jou kamer wou moest je eerst door de rest van de kamers.” vertelt Mitchel, “ook daaruit blijkt dat Cuypers dat authenthiek middeleeuws gevoel wou overbrengen.”

Na de gastenkamers gingen we de hoogte in langs een heel smal en steil stenen trappetje omhoog naar de duiventoren. In de muren van de toren zaten gaten waar voor ongeveer 200 duivennesten plek was. “De duiven die hier in de duiventoren zaten waren geen postduiven, ze werden hier gehouden om ze uiteindelijk op te eten.” vertelt Mitchel, “Duif is nou eenmaal een Frans gerecht dus dat is niks geks voor een kasteel in de franse stijl”. Als afsluiting klommen we de hoogste toren van het kasteel op, de riddertoren. De toren is maar liefst 36 meter hoog en werd vroeger gebruikt voor het opslaan van beddengoed. Ook liepen we in de weergang rondom de toren. Als je naar beneden keek, kon je door de spleten in de houten vloer het water zes en dertig meter onder je vandaan zien.