Een kinderboerderij, eetbaarlandschap, museum en educatief centrum. Dit zijn allemaal dingen waarmee je het natuurkwartier kan omschrijven. Loes van Tuijl werkt al anderhalf jaar bij het natuurkwartier. Zij vertelt over haar rol en wat er zo leuk aan is.

“Bij het natuurkwartier werk ik deels voor de partnersamenwerking maar meer op de inhoud van activiteiten. Als het eetbaarlandschap straks in volle functie is dan gaan wij daar activiteiten voor organiseren. Je kan dan denken aan hoe we mensen van het landschap kunnen laten eten en daarbij educatie over kunnen geven. Daarnaast doe ik de sociale media en de pr voor het natuurkwartier. Soms schrijf ik dan een blog over het eetbarelandschap die mensen dan weer op de website kunnen lezen. Dat ik vooral mijn bijdragen van het eetbarelandschap.

Sinds mijn negende ben ik al een trotse scout. Voor een tijd ben ik ook leiding geweest. Ik ben altijd al zo’n kind geweest die op bloten voeten ging buitenspelen en met schrammen op mijn knieën thuiskwam. Dus die groene vingers zaten er bij mij altijd wel al in. Ik heb milieu en maatschappijwetenschapen gestudeerd, maar ik kwam erachter via de scouting dat ik toch wat meer ook met kinderen en de natuur wilde gaan doen en heb daar toen ook mijn studie verder op gericht. Tussendoor heb ik wel heel even in een andere branche gezeten maar ik miste het zo erg dat ik uiteindelijk hier bij het natuurkwartier terecht ben gekomen en daar nu al anderhalf jaar werk.

Het is heel jammer dat je het niet kan zien via deze tekst, maar ik denk dat je alleen maar hoeft rond te kijken om te zien dat het hier zo fantastisch is om te werken. Je bent gewoon constant in contact met de natuur. Wat ik ook zo mooi vindt is dat je kan zien dat andere mensen er ook zo van genieten, hoe blij ze ervan worden. Zo’n plek als deze geeft veel mogelijkheden om mensen en kinderen in contact te brengen met de natuur, iets wat ik graag doe. Als een kind hier gaat spelen en rondlopen gaat hij nieuwe dingen ontdekken en leren zonder dat het kind dat zelf doorheeft. Je kan hierbij denken aan wat de dieren wel en niet eten of alleen al welk dier welk geluid maakt. Ik zeg ook altijd: Ik mag mensen blij maken voor mijn werk.

Een paar weken geleden heb ik een blog geschreven over een boom van het eetbaarlandschap, de uiensoepboom. Hoe grappig is die naam, mijn collega’s van het eetbaarlandschap hebben aangegeven dat deze bladeren ook echt naar uiensoep smaakten. Ik ben daardoor zelf heel benieuwd geworden en kan niet wachten tot hij gaat bloeien.

Elke werkdag verschilt voor mij, mijn functie is vrij divers. Ik werk 4 à 5 dagen in de week. Op maandag ben ik te vinden op het stadshuis en dan zit ik bij mijn collega’s van communicatie en ben ik met hen aan het overleggen. Op dinsdag zit ik op de Acaciastraat waar we tijdelijk mogen zitten met het natuurkwartier in verband met de verbouwing.  Teamnatuureducatie zit daar dan ook samen met ons en gaan we in teamoverleg over aankomende projecten. Op woensdag ben ik hier aanwezig op het natuurkwartier. Hierachter in de stal zit een klein kantoortje die ik mag gebruiken om te werken. Het liefste zit ik natuurlijk niet in dat mooie hokje en ga ik even op koffie bij het museum. Ik praat lekker bij met mijn collega’s van de kinderboerderij en even de mensen van Reinarde zie. Wij hebben ook een molen staan hier op het natuurkwartier. De molenaars hebben aan mij aangegeven rond twee uur iets te gaan doen met de wieken. Hier maak ik dan weer een filmpje van om die op de sociale media te zetten. Op donderdag heb ik een dag die vooral heel rustig is. Ik ben wat minder met de mensen in contact en hou ik mij vooral bezig met achterstallig werk. Als laatste op vrijdag heb ik ook eer rustige dag waarbij ik het liefste hier bezig ben maar ook soms bij het stadshuis ben.”