NIEUWEGEIN – De kleine zaal van DEKOM zat afgelopen donderdag bomvol voor de cd presentatie van die Nieuwegeinse band JAFT dewoordenwordenbluesbende. Het publiek was onder de indruk van de presentatie en na afloop werden de cd’s verkocht.
JAFT
‘We zijn ooit met zijn twee begonnen’ vertelt Arie Gresnigt (zang/percussie) ‘De dichter (Frans de Birk) zou een gedicht voordragen in de bibliotheek, hij vond het spannend en vroeg of ik een stukje met mijn gitaar kon spelen’
‘Ik kon helemaal niet spelen en hij kon helemaal niet voordragen, maar toch zijn we nu hier’ lacht hij. Er kwamen steeds meer lieden bij en nu zijn we JAFT dewoordenwordenbluesbende. ‘Het ontstaat gewoon allemaal hier, met zijn allen, en dat is een heel mooi proces’ vertelt Rini Kleijn, de zangeres. ‘Muziek en kinderen is wat de wereld een beetje mooi maakt en kleur geeft, muziek brengt mij alles’.
Repetitie
In het oefenhok, zoals Gresnigt het noemt, wordt er maandagavond nog hard geoefend. De muren zijn volledig bedekt met posters en foto’s en het ruikt naar bier en sigaretten. In het hok staan alle instrumenten, microfoons en apparatuur uitgestald. Iedereen staat, met een biertje in de hand, op zijn vaste plek klaar om te spelen. ‘Dit is een van de eerste nummers die we hebben gemaakt, kan Frans de Brik nog net zeggen voordat het schuurtje is gevuld met de eerste klanken van ‘Hitte van de stilte’. Maar net zo snel als het begon stopt het ook weer. ‘Gewoon doorspelen, dat moet in het echt ook, gewoon doorspelen’ roept Marcel Poeze (Drums) vastbesloten terwijl hij door drumt. ‘Nee joh, laat hem nou even kijken wat er fout gaat’ zegt Gresnigt er dwars doorheen. Met een kleine zucht stopt ook Poeze dan met spelen, maar al snel kunnen ze weer door. Het trapje naar het hok toe trilt van de muziek. Tijdens de saxofoonsolo van Rob Kruger , roept Gresnigt met een grote glimlach ‘77 jaar die man en moet je kijken wat hij kan!’
De CD presentatie
‘He, kijk wie daar is’, ‘Wat toevallig, lang niet gezien’ en ‘Voor wie ben jij hier?’ Klinkt door het publiek. ‘Wij gaan naar alle optredens van de bandleden, zo komen wij onze dagen door’, vertelt Sjon Heun, een van de bezoekers. Wanneer de lichten doven wordt het meteen doodstil in de zaal. ‘We hebben een volle bak vandaag, of eigenlijk een volle kom’, roept Arie meteen opgewonden, als de groep het podium op komt. Het publiek, dat vol zit met vrienden en familie, moet lachen en applaudisseert. De sfeer zit er meteen in. Na het nummer ‘Drink met mij’ begint de pauze en kan iedereen elkaar even bijpraten onder het genot van een drankje. In de tweede helft van de presentatie kijkt het publiek met open mond naar de vrouwen die met rode jurken van achter in de zaal naar voren komen lopen. Het zijn ‘De Weduwe’ die het koorzang voor ‘Hoe mooi wil je het hebben’ verzorgt. Sommige bezoekers kennen het nummer al uit hun hoofd en zingen zachtjes mee. Na afloop van het optreden weet Gresnigt niet hoe snel hij weg kan komen om een drankje te gaan drinken in het theater cafe.De leden van de band en het koor worden daar door vrienden en familie uit het publiek gefeliciteerd en omhelst en CD’s vliegen als warme broodjes over de toonbank.
