“Kinderen die aan puberteitsremmers zitten verliezen tot 15 IQ-punten”, zo stelde vrouwenrechtenactivist Lydia Daniël tijdens de uitzending van 26 september van Ongehoord Nieuws. Dit klopt hoogstwaarschijnlijk niet. Onderzoek wijst uit dat de associatie tussen IQ en onderwijsprestaties bij transgender adolescenten vergelijkbaar is met die van de algemene bevolking. Er is alleen nog maar beperkte informatie beschikbaar over de langetermijneffecten van puberteitsonderdrukking.

De claim
Tijdens deze uitzending van Ongehoord Nieuws werd gesproken over een 8-jarige jongen die zich als meisje identificeert en toegang kreeg tot de meisjeskleedkamer. Een meisje uit de klas voelde zich hier niet prettig bij en haar ouders gaven dit aan bij de school, maar die gaven aan dat het schoolbeleid is. Vrouwenrechtenactivist Lydia Daniël reageerde hierop. Zij is het niet eens met het beleid en vindt dat jongens geen meisjeskleedkamer mogen betreden. Ook kwam aan bod wat voor traject een kind kan ondergaan om van geslacht te veranderen. Op zulke jonge leeftijd gaat het nog niet om operaties of hormoonbehandelingen, maar puberteitsremmers zijn wel mogelijk vanaf de start van de puberteit. Ze geeft aan dat het brein zich juist erg ontwikkelt tijdens de puberteit en ‘kinderen die aan puberteitsremmers zitten ook echt IQ-punten verliezen, tot 15 punten’.

Onderzoek
Uit onderzoek van een artikel uit het wetenschappelijke tijdschrift Clinical Child Psychology and Psychiatry, blijkt dat er een positieve associatie is tussen het IQ vóór een genderbevestigende behandeling (inclusief puberteitsremmers) en de onderwijsprestaties ná de behandeling. Dit betekent dat degenen met een hoger IQ voor de behandeling over het algemeen betere onderwijsprestaties behaalden na de genderbevestigende behandeling.

De associatie tussen IQ vóór de behandeling en onderwijsprestaties na de behandeling bij transgender adolescenten die genderbevestigende medische behandeling ontvingen, lijkt vergelijkbaar te zijn met die van de algemene bevolking. Dit suggereert dat deze behandeling de associatie tussen IQ en onderwijsprestaties niet negatief beïnvloedt.

Niet helemaal zeker
Het artikel benadrukt wel dat er nog beperkte informatie beschikbaar is over de langetermijneffecten van puberteitsonderdrukking en genderbevestigende hormoontherapie op de ontwikkeling van de hersenen en de cognitieve ontwikkeling. Het onderzoek heeft enkele beperkingen, waaronder het ontbreken van een controlegroep en een relatief kleine steekproefgrootte, en suggereert dat verder onderzoek nodig is om de exacte effecten van deze behandelingen op de neuro-ontwikkeling te verduidelijken. Over het algemeen suggereren de resultaten echter dat genderbevestigende medische behandeling, inclusief puberteitsremmers, geen negatieve invloed lijkt te hebben.

Kinderarts-endocrinoloog Martijn Finken geeft aan de cijfers die Lydia Daniël geeft niet te kennen. Het GnRH hormoon is een hormoon dat de hypofyse stimuleert, een klier in de hersenen die de hormonen LH en FSH afgeven. “GnRH analogen kennen verschillende indicatiegebieden, waaronder hormoongevoelige tumoren, te vroege puberteit en genderdysforie (​​​mensen met genderdysforie hebben een sterk gevoel van onvrede met het geslacht waarmee ze geboren en opgegroeid zijn). Bij volwassenen zijn er geen aanwijzingen voor een daling in IQ. Bij kinderen met genderdysforie zijn er geen aanwijzingen dat de relatie tussen IQ pre-behandeling en leerprestaties post-behandeling door GnRH analogen nadelig beïnvloed wordt.”

Conclusie

In een interview over een transgender-meisje die toegang heeft tot de meisjeskleedkamer vertelde vrouwenrechtenactivist Lydia Daniël dat kinderen die aan puberteitsremmers zitten tot 15 IQ-punten kunnen verliezen. Er is bewijs dat de associatie tussen IQ vóór de behandeling en onderwijsprestaties na de behandeling bij transgender adolescenten vergelijkbaar is met die van de algemene bevolking. Een genderbevestigende medische behandeling (inclusief puberteitsremmers) beïnvloedt dit verband niet negatief. Er is echter nog maar beperkte informatie beschikbaar over de langetermijneffecten van puberteitsremmers op de ontwikkeling van de hersenen en de cognitieve ontwikkeling. Je zou dus kunnen stellen dat de uitspraak van Lydia Daniël hoogstwaarschijnlijk onwaar is.