Het dodenaantal in Herat loopt na de aardbeving van afgelopen zaterdag nog steeds op. Hele families slapen in de buitenlucht, op een plek waar de temperatuur in de nacht flink kan dalen en overdag enorm stijgt. “Huizen liggen in puin, in het bergachtige gebied dat moeilijk te bereiken is. Lokalen voelen zich hulpeloos en in de steek gelaten’’, vertelt Seyed Qardi van de organisatie MCAN, die nu actief is in het gebied waar de aardbeving plaatvond.

“Toen de Taliban aan de macht kwam in het land, is Afghanistan aan z’n lot overgelaten’’, vertelt Qardi. Het zijn volgens hem vooral burgers die elkaar op het moment hulp bieden, daarnaast zijn er een aantal NGO’s, non-profit organisaties, die op relatief kleine schaal actief zijn, maar genoeg is het niet. Het gebied waar de hulp nu nodig is, is heel moeilijk te bereiken doordat het bergachtig is, met alleen onverharde wegen.

‘’Wat we nu zien is dat er steeds meer kleine organisaties ontstaan vanuit de lokale bevolking. In samenwerking met bijvoorbeeld contacten uit Iran proberen die weer hulp te bieden in het gebied’’, vertelt Annika Schmedding, antropoloog gespecialiseerd in de Islam en Afghanistan. Het is moeilijk is voor haar om te zeggen hoeveel hulp hiermee geboden kan worden. ‘’Als je mij vraagt of dit genoeg is om op de juiste manier te regeren, op een aardbeving van deze schaal. Dan is het dat niet.’’

Voedsel gaat op het moment volgens Qardi best goed. ‘’Het ontvangen van voedselpakketten lukt dus, er is nu geen sprake van een hongersnood.’’ Wel vertelt hij dat er op het moment niet genoeg melkpoeder beschikbaar is voor de baby’s de ramp hebben overleefd. Zo vertelt hij dat sommigen al het leven hebben gelaten. Hoe de situatie zich af gaat spelen in de toekomst blijft vooralsnog de grote en bedroevende vraag. De mensen in de regio Herat hebben in ieder geval dringend hulp nodig. Maar hoe het er nu voor staat, lijkt deze hulp nog ver uit zicht.