In Frankrijk kun je, als één van de weinige landen ter wereld, trouwen met een lijk. Dat klinkt een beetje luguber. En misschien is het dat ook wel. Echter heeft deze merkwaardige wet een lange geschiedenis. Die geschiedenis begint in 1914, tijdens de Eerste Wereldoorlog.
Voordat we in die geschiedenis duiken is het goed om even op orde te krijgen wat de wet precies inhoudt. Volgens artikel 171 van het Franse wetboek is het mogelijk om te trouwen met iemand die is overleden, een fenomeen wat je met een duur woord necrogamie noemt. Ondanks dat het in het wetboek staat is het goed om te weten dat je niet zomaar mag trouwen met een lijk. Er zijn een aantal strenge voorwaarden waar je aan moet voldoen, waaronder de goedkeuring van de president.
Om meer te weten te komen over de oorsprong van deze wet in Frankrijk moeten we terug naar het begin van de 20e eeuw, een tijd van oorlog en dus ook militarisme. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was Frankrijk een grote speler en stuurde het land dus ook een boel mannelijke soldaten naar het front die daar in grote getalen stierven. Aan het thuisfront kregen de geliefdes van de gestorven jonge knapen de mogelijkheid om vanaf een afstand te trouwen met hun gesneuvelde minnaren. Het concept van een postuum(na de dood) huwelijk komt in de Europese geschiedenis vaker voor, waaronder bijvoorbeeld in Nazi-Duitsland. Frankrijk is echter het enige land waar het wettelijk nog steeds mogelijk is.
De wetgeving die ontstond tijdens de Eerste Wereldoorlog gold aanvankelijk uitsluitend voor soldaten die gesneuveld waren. Een kleine halve eeuw later werd het voor iedereen toegankelijk. Na het breken van een stuwdam in 1959 in het plaatsje Fréjus verloren zo’n 400 mannen hun leven. Irène Jodart verloor in dat ongeluk haar verloofde André Capra. Jodart ging naar de toenmalige Franse president Charles de Gaulle en pleitte ervoor dat ze toch nog gehuwd kon worden met Capra. Met veel steun uit de media kreeg ze een aantal maanden later wat ze wilde. Ze mocht trouwen met haar man die al maanden onder de grond lag. Sindsdien is het voor elke burger mogelijk om, onder de juiste voorwaarden, te trouwen met iemand die aan het hemelen is.
Tegenwoordig kun je dus nog steeds postuum trouwen met iemand, en dat gebeurt ook. Volgens advocaat in Frans recht Philippe Versyp zou dit gaan om 50 tot 60 huwelijken per jaar. Gezien de strenge voorwaarden gaat het nog steeds veelal om mannen die zijn gestorven in militaire dienst. Zo kreeg Française Alexandra in 2021 nog toestemming van president Macron om te trouwen met militair Maxime Blasco, die tijdens een missie in Mali sneuvelde.
Dat het vandaag de dag nog steeds mag klinkt misschien een beetje gek. Toch zijn de redenen, evenals de voorwaarden waaraan je moet voldoen, voor de necrogamie-wet zo gek nog niet. Wil je meer weten over wat de wet vandaag de dag precies nog betekent? Luister dan de onderstaande audioreportage:
