Minder luchtbegrafenissen in Tibet door westerse medicijnen

Minder luchtbegrafenissen in Tibet door westerse medicijnen

Gemaakt door Job Ploeger

Medicijnen als antibiotica spelen een rol in het omlaaggaan van de gierenpopulatie in Tibet. Dit vertelt Tibet expert Berthe Jansen. Door het omlaaggaan van de gierenpopulatie is het volgens haar steeds moeilijker geworden om luchtbegrafenissen uit te voeren. Binnen het Boeddhisme van Tibet worden lijken van overledenen gevoerd aan de gieren.

‘’Je zou denken dat gieren alles kunnen eten, maar ze zijn redelijk gevoelig.’’ Jansen vertelt dat er steeds meer westerse medicijnen worden gebruikt in Tibet, die direct in de lever gaan zitten. Vooral mensen die dreigen te overlijden krijgen veel medicijnen als antibiotica binnen. ‘’Als de gieren vervolgens die lever eten worden ze vergiftigt’’, aldus Jansen.

Jansen vertelt ook dat de macht die China sinds de jaren vijftig heeft, effect heeft gehad op de hoeveelheid luchtbegrafenissen. ‘’Zo heeft de overheid problemen met deze manier van begraven.” Volgens haar is het moeilijk voor wetenschappers en deskundigen om erachter te komen hoeveel luchtbegrafenissen er nog plaats vinden. ‘’Het is namelijk heel moeilijk om informatie te krijgen uit het land, China laat ook bijna niemand binnen”, aldus Jansen.

‘’Voor Tibetanen is een luchtbegrafenis een act die staat voor de onderling verbonden wereld waarin we leven’’, vertelt Jansen. ‘’Het is een lijk, een lege huls, daar zit geen leven meer in. Het voeren van het lichaam aan de gieren wordt gedaan uit vrijgevigheid en is het meest efficiënt.’’ Zo is het volgens haar bijna onmogelijk om een westerse begrafenis uit te voeren in het landschap van Tibet. De grond is er bijna altijd bevroren en hout voor een crematie is eigenlijk niet beschikbaar.

Beluister onderstaande reportage over uitvoering van een luchtbegrafenis. Redacteur Job Ploeger ging op pad. 

Over de auteur

Job Ploeger

Ik ben 21 jaar, kom uit Alphen a/d Rijn. Twee jaar terug ben ik begonnen met reizen waarbij ik er achter ben gekomen dat ik het heel tof vind om verhalen van mensen aan te horen. Het blijkt dat er veel mensen zijn met een verhaal (dat waard is om aan te horen), en op het moment wil ik het dan ook mijn missie maken om die verhalen weer door te vertellen als journalist.