Slechts 44 procent van de studenten gaat nog op kamers. Dit is een flinke daling ten opzichte van de 53 procent in 2016. Dit heeft vooral te maken met het tekort aan kamers. Voor veel studenten is de noodzaak er echter wel om een kamer te vinden. Dit kan bijvoorbeeld zijn vanwege verre reistijden. Voor de studenten die echt een kamer nodig hebben is het zoeken naar een kamer bijna een parttimebaan. Een die bol staat van netwerken, hospiteren en teleurstelling.

Als een student een bericht terugkrijgt en op een hospiteeravond mag komen is deze persoon nog lang niet gegarandeerd van een kamer. Hospiteeravonden worden regelmatig gehouden voor wel tien of meer personen. Van deze mensen mag er uiteindelijk slechts een blijven. Dit kan naast de stress van de woningjacht ook onzekerheid met zich meebrengen. Zo geeft ook student Kato aan. Zij vond pas een kamer na haar eenentwintigste hospiteeravond. “Je gaat je onzeker voelen en aan jezelf twijfelen, terwijl het gewoon een huis is waar je niet past.”

Deze scheve verhouding van vraag en aanbod zorgt er ook voor de studenten die hun plek al hebben heel kritisch kunnen zijn op wie ze als huisgenoot willen hebben. Zo staan er op de site van de SSH, stichting voor studentenhuizen, regelmatig huizen aangeboden met hele specifieke eisen. Bijvoorbeeld dat iemand vegetariër is, queer is of in het laatste jaar van de studie zit.