De voorbereidingen voor het suikerfeest en de daarbij behorende verplichtingen zijn officieel van start gegaan op dinsdagavond in de Al-Qoeba moskee in Overvecht. De voorbereidingen bestaan uit verschillende handelingen zoals het gereedmaken van genoeg bidkleden en het ophangen van versiering. Ook de tafels worden voorzien van een wit plastic kleedje met daarop een gewichtje waar een heliumballon met de tekst eid mubarak(fijn suikerfeest) aan trekt.

Een van de vrijwilligers is Gezaila. Ze is vandaag vanaf elf uur ‘s ochtends bezig geweest met het voorbereiden van de maaltijden die worden uitgedeeld bij de iftar, de onvasting van de dag. Het grootste gedeelte van de maaltijden is voor in de moskee zelf waar met een groep van zo’n honderd mensen gezamenlijk avond wordt gegeten. Het andere gedeelte, bestaande uit tachtig maaltijden, is voor mensen in de wijk Overvecht die wel een maaltijd kunnen gebruiken. ‘Die maaltijden gaan niet alleen naar moslimbroeders of zusters, maar ook naar oudere mensen of mensen die de maaltijd goed kunnen gebruiken zoals iemand uit een groot gezin.’ zegt Gezaila met een wijde glimlach. Ze voegt daar aan toe:’ We kopen de maaltijden in met geld uit donaties. Vooral tijdens de ramadan wordt er extra veel gedoneerd aan de moskee.’ zegt ze terwijl ze naar een groene collectebus wijst. Op de collectebus staat een foto van spelende en springende kinderen die hun armen hebben gespreid. 

Aan de rand van een tafel staat Ferhat te praten met een groep van vier kinderen. Ze hebben het over voetbal. Op het moment dat alle aanwezigen bezig zijn met de zaal klaarmaken voor morgen hebben zij het over de wedstrijd Real Madrid tegen Manchester City. Een jongetje van ongeveer een jaar of tien zegt:’City staat voor met nog maar een kwartier te spelen.’ Een frons springt op het gezicht van Ferhat die duidelijk laat weten dat hij hoopt dat Real Madrid nog resultaat gaat halen in deze wedstrijd. ‘Hala Madrid’ roept hij terwijl hij naar een tafel loopt om deze te versieren. Niet veel later geeft hij aan dat het contact met de jeugd enorm belangrijk voor hem is. Hij zit dan ook niet voor niets in de jeugdcommissie. Hij vertelt: ‘Ik wil dat de jeugd weet dat deze moskee een plek is waar je samen kunt komen en leuke dingen doen. We zijn niet alleen een gebedsgebouw maar ook een buurtruimte. Ik vind het belangrijk dat we dat delen met de hele wijk. Daarom organiseren we ook verschillende activiteiten als zaalvoetbal, blikwerpen of een sjoeltoernooi.’ Wanneer hij naar de kinderen kijkt, ontstaat er een kleine grijns op zijn gezicht. Hij vult die grijns aan met de volgende raad:’ Ik wil dat de kinderen lekker genieten van hun kind zijn. Ik heb veel mooie herinneringen aan de suikerfeesten uit mijn jeugd. Dat gun ik hen ook samen met elkaar.’ Zegt hij terwijl hij onderuitzakt om te genieten van het moment in zijn Paris-saint germain trainingspak wordt afgemaakt door een wit t-shirt met hetzelfde logo als op zijn broek en vest.

De imaan van deze moskee staat inmiddels in een witte djellaba, een lang en loshangend gewaad voor mannen, op de enige tafel die nog niet versierd is om een bordje op te hangen aan een rood draadje. Hij vult later het verhaal van Ferhat aan door aan te geven dat je als moslim in Nederland niet onder de westerse gewoontes uitkomt en dat geldt vooral voor kinderen. Hij vertelt: ‘Het is voor ons niet  toegestaan om muziek te luisteren, maar ik kan moeilijk tegen al mijn collega’s zeggen dat de radio op het werk uit moet omdat ik geen muziek mag luisteren. Dat zijn dingen die we zullen moeten accepteren en soms ook veranderen naar het land waar we zijn. Wij zijn tenslotte naar Nederland gekomen, dus we moeten ons ook aanpassen.’ Aan het einde van het gesprek van 35 minuten geeft hij aan dat hij altijd wat wil meegeven. Hij neemt een diepe zucht en spreekt:’Het leven op aarde is kort en een test voor wat er nog komen gaat, dus leef goed, kijk om je heen en help elkander.’