Utrecht Oost

Selecteer Pagina

100 jaar jubileum voor oudste flats Utrecht

100 jaar jubileum voor oudste flats Utrecht

Foto gemaakt door Melina Esajas

Aan de Rembrandtkade en Albert Neuhuysstraat staan de oudste flats van Utrecht: ‘Het nieuwe woonhuis’ Een complex van 84 sociale huurwoningen. Gebouwd in 1921 en geopend in 1923 bestaat ‘het nieuwe woonhuis’ al 100 jaar. Het nieuwe woonhuis was oorspronkelijk gemaakt voor mensen die het financieel niet per se heel slecht hadden, maar die door de crisis na de oorlog wel moeite hadden om een geschikte woning te vinden. Het nieuwe woonhuis was geschikt gemaakt door de huurprijzen, namelijk 29 gulden (AD, 2023) per maand voor een huis met twee kamers. Hoe zijn deze flats in de afgelopen 100 jaar veranderd?

Herman woont nu al 65 jaar in het nieuwe woonhuis, sinds hij 4 jaar oud is. Herman is één keer in de 65 jaar dat hij hier woont verhuist, naar een ander huisnummer. Volgens hem doen meer mensen dat hier. ‘Vaak van boven naar beneden als ze wat ouder worden.’ grapt hij. De grootste verandering die Herman merkt in de wijk na 65 jaar is de komst van meer kinderen. Toen hij hier voor het eerst kwam wonen was hij de enige jongen in het blok, dit is flink veranderd de laatste jaren. Ook zijn er vrij veel jongeren in de buurt komen wonen. Herman vertelt dat de oudere bewoners nog in de sociale huur zitten maar de nieuwere bewoners niet.

In 1997 nam de organisatie Bo-ex het nieuwe woonhuis over (AD, 2023). Wanneer er in de flats dingen worden gerestaureerd of verbouwd, houdt Bo-ex er rekening mee dat de Amsterdamse school bewaard blijft. Dit is de stijl waarin de flats zijn gemaakt. Herman geeft de ramen als voorbeeld. ‘Het waren vroeger hele ramen, maar toen dit verbouwd werd, is er rekening gehouden met de Amsterdamse school door een houtje in de ramen te plaatsen.’

Ook heeft de buurt tradities waar zij zich aan houden. Bewoners kunnen bijvoorbeeld lid worden van de algemene lid vereniging. Als lid kunnen ze aanmerkingen geven over de buurt. Er zijn veel van dit soort commissies in de wijk, zoals bijvoorbeeld de vlaggencomissie of de veegploeg.

luister hier naar de Audio-Reportage van Elin Pronk:

Over de auteur

Melina Esajas

Mijn naam is Melina Esajas (2005), en ik ben een beginnend journalist uit Amsterdam. Mijn passie voor journalistiek begon op jonge leeftijd toen ik regelmatig met mijn familie naar het journaal keek. Op mijn elfde had ik een besluit gemaakt: Ik zou ook, net zoals de journalisten op tv, journalist wilde worden. Toen ik dertien was, verhuisde ik naar Almere, waar ik nu schrijf voor de krant 'Almere Deze Week'. Voordat ik bij een krant ging werken, heb ik mijn Havo-diploma behaald. Een van mijn meest gedenkwaardige ervaringen op de Havo was mijn driejarige periode als redacteur van de schoolkrant, wat mijn eerste stap richting de journalistiek betekende. Voor de schoolkrant schreef ik stukjes over mijn middelbare school, het St. Nicolaas Lyceum. We behandelden onderwerpen die jongeren interesseerden, zoals een artikel over vapen waarvoor ik een dokter kon interviewen. Na mijn tijd bij de schoolkrant ben ik altijd blijven schrijven. Ik heb altijd een passie gehad voor creatieve activiteiten zoals fotografie, tekenen, schrijven en muziek maken. Na al die jaren wist ik nog steeds zeker dat journalistiek mijn roeping is. Daarom was het voor mij een logische keuze om de opleiding journalistiek te volgen aan de Hogeschool Utrecht. Hier leer ik nieuwe technieken, zoals werken met audio- en videomateriaal, en bouw ik aan een uitgebreider portfolio. Tijdens mijn studie ontdekte ik dat ik zeer leergierig ben en nog meer wilde doen en leren. Daarom besloot ik te solliciteren bij de krant in Almere. Als redacteur bij Almere deze week, schrijf ik over evenementen en de cultuur in Almere, zoals Winterfest in Almere Haven, een strandschoonmaak op Almeerderstrand of pannenkoekendag voor ouderen en basisschoolkinderen in Almere Haven. Dit vind ik het leukste aspect van de journalistiek: het ontmoeten van bijzondere mensen, het leggen van contacten en het vertellen van hun verhalen.