Oog in Al – Twee weken lang wordt er in alle bibliotheken van alles georganiseerd naar aanleiding van de Kinderboekenweek. In onder andere Oog in Al was er een speurtocht voor alle kinderen. Met name door de buitenschoolse opvang, dat zich naast de bibliotheek bevindt, was het iedere dag druk. De oudere kinderen mogen namelijk zelf vanaf de BSO naar de bibliotheek lopen.

Struinend door de bibliotheek word je bijna omvergerend door groepjes kinderen. Op een plek waar het meestal erg stil is, is het nu al twee weken lang chaos. Kinderen van alle leeftijden komen voor, maar acht-plussers zijn in de meerderheid. “Iedereen is welkom, maar we zien vooral dat er veel kinderen vanaf de buitenschoolse opvang hierheen komen.” vertelt Aysen. Gelukkig is er voor iedere leeftijd iets te doen. Zo kunnen de jongere kinderen op zoek naar plaatjes door de bibliotheek en moeten de oudere kinderen de antwoorden vinden van een vragenlijst.

Aysen Ozbakan werkt al 31 jaar in de bibliotheek in Utrecht. De locaties wisselen af, want soms werkt ze in Zuid, maar hier in West heeft ze het het meest naar haar zin. Ze vindt haar werk zo leuk, omdat zij blij wordt van enthousiaste kinderen. “En die zijn hier genoeg!” Ieder jaar met Kinderboekenweek wordt er weer wat speciaals georganiseerd en Aysen zegt dat ze dat extra leuk vindt.

Op zoek naar de antwoorden 

Drie kinderen zijn druk in discussie over hun favoriete boek. Daar waar de een over de ander denkt te weten dat Harry Potter haar lievelingsboek is, blijkt dit toch De Heksen van Roald Dahl te zijn. De derde zegt helemaal niet echt van lezen te houden, maar als hij dan toch echt moest kiezen, dan gaat hij altijd voor avontuurlijke boeken. Een groot geheim lijkt ontrafeld te worden nu duidelijk wordt dat een van de meiden altijd boeken leest voor kinderen met dyslexie, dat wist de rest nog niet.

De schok die net nog zo groot leek is ook gelijk alweer verdwenen wanneer er een rondleiding door de bibliotheek gegeven wordt. De kinderen hebben de speurtocht succesvol afgerond, maar willen alles eerst toch nog even laten zien. Ze rennen van hot naar her weer op zoek naar alle stickers. Op de kinderafdeling van de bibliotheek zijn grote stickers verstopt die lijken op boeken. Sommige vallen dus ook minder op dan andere. “Dit was echt een instinker!” komt uit de rechterhoek van de bibliotheek. “Wat dacht je dan van deze, dit lijkt net een echt boek!” Met een vragenlijst in hun hand, sprinten ze alle drie door de bibliotheek. Op de boekenstickers staan stukjes tekst en hier moeten ze het antwoord uit halen.

Alle vragen lijken nu goed beantwoord, dus kunnen de kinderen naar Aysen om hun lijst in te leveren. Als alles goed is krijgen ze een sticker. Er staan nu drie kinderen op een rij en met een hoop geroezemoes en zenuwachtige gebaren wachten zij op het verlossende antwoord. “Alles is goed, jullie krijgen alle drie een tattoo!” Veel gejuich en gejoel maakt duidelijk hoe blij de kinderen zijn en ze rennen dan ook gelijk naar hun vrienden om het te laten zien.

“Het is voor de kinderen altijd zo spannend.” vertelt Aysen. Maar met name ook heel belangrijk. “Ze leren op deze manier boeken te zoeken en tegelijkertijd leren ze de weg in de bibliotheek.”  Zo wordt er dus hopelijk nieuwsgierigheid gewekt. Achteraf is het de bedoeling dat kinderen leren om gericht te zoeken en dus niet altijd meer alles te hoeven vragen.

De beste plek

Een andere medewerker uit de bibliotheek vertelt dat hij er pas drie weken werkt en al zo veel enthousiasme heeft gezien. “Ik vind het zo leuk om te zien wat het met de kinderen doet.” Hij was aan het werk tijdens de eerste woensdag van de Kinderboekenweek. “Wat een ontploffing was dat.” Allerlei groepen kwamen tegelijk binnen om de speurtocht te gaan doen, terwijl het eindelijk de bedoeling is dat er nooit meer dan 7 kinderen tegelijk bezig zijn om de chaos te beperken. “Ik vind zelf dat de speurtocht hier in Oog in Al het beste tot zijn recht komt, omdat er hier zoveel ruimte is.” Voor iedereen die de speurtocht dit jaar gemist heeft, volgend jaar is er nog een kans.

Tekst: Maxime Engelen

Audio: Feline Hoeckel