Woerdenaren trotseerden vrijdagavond storm Pia om het licht te laten branden voor hun dierbaren, zo vlak voor kerst. Een voortgezette traditie in de Petruskerk in Woerden zorgde ervoor dat die gelegenheid werd geboden. Er zit een bijzonder verhaal achter deze traditie. ‘Ik heb het hem beloofd’
Als je de kerk binnenkomt zie je direct al tientallen kaarsjes branden. Het zorgt ervoor dat de donkere kerk wordt verlicht. Het licht waar bezoekers van de kerk vanavond behoefte aan hebben. Het kaarslicht, dat symbool staat voor de verbinding tussen hemel en aarde. De mensen die deze avond een kaarsje hebben aangestoken hadden de gelegenheid plaats te nemen op een van de zitplaatsen die er in een halve cirkel rondom de kaarsjes waren. Rosemarie Rijnmakers is gaan zitten op een van die zitplaatsen nadat ze een kaarsje heeft aangestoken. ‘Zo’n kaarsje aansteken vind ik een heel mooi symbool. Het biedt licht en troost. En door deze prachtige ruimte is het ook makkelijker om er echt even bij stil te staan’, vertelt de bezoeker.
Emotionele avond
Het drie keer per jaar openstellen van de Petruskerk voor het aansteken van kaarsjes is een traditie die al enkele jaren existeert. In maart, november en op de vrijdag voor kerst, zo was de gedachte van oorspronkelijke initiatiefnemer Henk de Valk. Gevraagd naar wat hij allemaal deed binnen deze kerk is het antwoord van zijn vriendin José veelzeggend: ‘Wat deed hij niet?’. Ze vertelt het vanuit een klein zaaltje aan de zijkant van de kerk waar koffie en thee wordt geschonken. Vandaag, op twee dagen na, is het een jaar geleden ze haar vriend is verloren, wat het een emotionele dag voor haar maakt.
‘Hij had het idee ‘gestolen’ van een kerk in Utrecht’, vertelt José over het ontstaan van de traditie. ‘Hij vond het zo mooi dat ze daar een avond organiseerden om kaarsjes aan te steken dat hij dat idee wilde introduceren in deze kerk. Hij liep altijd voorop bij het organiseren van deze activiteit. Ik hielp dan met de kleine dingetjes’, vertelt ze met een kop hete thee in haar handen, die geen overbodige luxe is in de koude kerk.
Wens
Vorig jaar zou Henk de Valk voor de laatste keer aanwezig zijn in de kerk voor zo’n avond als nu. Er was geregeld dat hij op de 23e, de vrijdag voor kerst, met de wensambulance naar de kerk werd gebracht. ‘Helaas werd vlak voor die dag duidelijk dat dat niet ging lukken vanwege zijn gezondheid. De dag erna is hij overleden’, vertelt José in treurnis.
Ze heeft vanavond een kaarsje aangestoken voor hem in de Petruskerk, zodat hij er toch nog een beetje bij is. Dat het aansteken van kaarsjes, met alle andere aanwezigen, mogelijk is, heeft ze aan zichzelf te danken. ‘Toen zijn gezondheid slechter werd, ging ik al meer dingen doen omtrent de organisatie. Hij heeft altijd tegen mij uitgesproken dat hij wil dat dit doorgezet wordt. Ik heb het hem toen beloofd.’
Afgelopen maart, drie maanden na het overlijden van haar vriend, een avond organiseren om kaarsjes aan te steken was nog even te veel voor José. Maar na deze avonden in november en vandaag te hebben georganiseerd, is de traditie weer hervat.
En zo zijn hier mensen, jong en oud, vanavond aanwezig om te herdenken onder de klanken van een gelegenheidskoor dat vanavond in de kerk liederen zingt.
Gedenken
Naast het aansteken van kaarsjes kan men vanavond ook herdenken door iets op een klein papiertje te schrijven en dat papiertje in een kerstboom te hangen. ‘Voor onze lieve en jongste zoon die dyslectisch en autistisch is, en voor onderzoek daarnaar’, valt zo te lezen op een papiertje in de boom. ‘Voor alle mensen die het nodig hebben’, is op een ander papiertje te lezen. En zo hangen er nog tientallen papiertjes in de boom.
In de halve kring rondom alle brandende kaarsjes zitten tientallen mensen. Ze hebben allemaal een kaarsje aangestoken voor één of misschien wel meerdere dierbare overledenen. Het zijn mensen die gedenken, en ze zijn hier samen met degenen die zij gedenken. Zo af en toe wordt er weer een nieuw kaarsje aangestoken en is er weer iemand extra bij in de kerk. Je voelt dat er meer mensen aanwezig zijn dan dat feitelijk het geval is. Omdat de hemel vandaag met de aarde wordt verbonden.
In het onderstaande audiofragment gaat Jordy Vlietland in gesprek met José van Geutselaar over de emoties die loskomen tijdens het aansteken van een kaarsje:
