Zeist – Een lezing van kunsthistoricus drs. Marina Marijnen in de Oosterkerk afgelopen donderdagavond heeft slechts een enkele toehoorder gevonden. Met deze beperkte toeloop is drs. Marijnen genoodzaakt geld bij te leggen voor de huur van het zaaltje, iets wat de laatste tijd wel vaker voorkomt.
In haar lezing getiteld ‘La Grande Bleue’ besprak kunsthistoricus drs. Marina Marijnen late negentiende-eeuwse, vroege twintigste-eeuwse mediterrane schilderkunst. Het betrof een collectie kleurrijke doeken die tot en met 7 januari 2024 te zien zijn in de gelijknamige tentoonstelling in museum Singer Laren.
De lezing wist weinig geïnteresseerden te vergaren, wat drs. Marijnen onder meer wijt aan de Vrije Academie. Dit landelijke onderwijsinstituut voor kunst en cultuur zou naar haar zeggen alles wegconcurreren. Daarnaast zouden jonge mensen met hun ‘dubbele banen en kinderen’ geen ruimte hebben om ’s avonds door de weeks nog een lezing bij te wonen. Het is dan ook voornamelijk een ouder publiek wat drs. Marijnen voor zich heeft, een publiek dat daarbovenop door diens ouderdom langzaam afkalft.
Met de steeds beperkter wordende toeloop levert het drs. Marijnen financieel niet zo veel meer op. Steeds vaker moet ze zelf geld bijleggen. De toehoorder van de avond, een vaste gast van de lezingen, stelde dat ze het dan ook niet meer moet doen, hoe lief hij de lezingen ook heeft. De man van drs. Marijnen, mee om haar met de techniek en dergelijke te ondersteunen, beaamde dit.
Tekst gaat hieronder verder.
Drs. Marijnen vertelt over de lage opkomst en het belang van haar lezing. Interview: Nadine op den Kelder
Het publiek van deze avond bestond uit de enthousiaste Ruud, gepensioneerd leraar en antroposoof. Ondanks dat hij met pensioen is, geeft hij nog steeds les aan de Stichtse Vrije School in Zeist, een school voor voortgezet onderwijs op antroposofische basis. Ruud geeft onder meer scheikunde en kunstvormend onderwijs. Voor zijn kunstlessen doet hij graag bij drs. Marijnen inspiratie op.
Het enthousiasme van Ruud versterkte wellicht ook dat van drs. Marijnen: “Ik doe maar gewoon alsof ik voor een volle zaal sta,” opende ze vrolijk haar betoog. Pointillisten, impressionisten, fauvisten, kubisten, ze kwamen allemaal langs. Met persoonlijke anekdotes kleedde ze haar verhaal verder aan. Voorts zocht ze de interactie met het publiek; Ruud ging met interesse op de vragen van drs. Marijnen in, iets wat een mooie wisselwerking opleverde.
