Internationale Vrouwendag bracht op 8 maart tientallen vrouwen samen voor de bijeenkomst Eén wereld, duizend vrouwen in De Bibliotheek Eemland. Onder leiding van communicatie-expert Ruth Gorissen praatten zij over de centrale vraag: hoe is het om vrouw te zijn in 2024? Dankzij verschillende achtergronden en onderwerpen werd er urenlang gepraat.
Aan tafel
De middag was van tevoren voorbereid door de vrouwen aan tafel. Janina Simonse, projectmedewerker cultuur van De Bibliotheek en Micheline Paffen-Zeenni, wethouder van onder andere Diversiteit en toegankelijkheid, waren ook aanwezig. De gesprekstafel stond midden in De Bibliotheek. Een grote poster die Internationale Vrouwendag aankondigde maakte duidelijk waarover gepraat werd. Geïnteresseerde vrouwen schoven aan een praatten mee over allerlei onderwerpen: van gelijkheid en zelfverzekerdheid tot moederschap en mannelijke macht.
Boeiende verhalen
“Ik vond het ontzettend leuk en heel inspirerend”, zei Ruth Gorissen aan het einde van de middag. Het gesprek had van één tot vijf uur geduurd en liep nog uit. “Ik had erg veel voorbereid. Ik dacht, ‘Oh, help, ga ik dit wel volhouden?’ Maar ik vond de verhalen van de vrouwen zo boeiend. Er was zoveel energie en vertrouwen om dingen met elkaar te delen. Dan hou je zo’n lange middag gewoon vol, want ik was oprecht heel geboeid. En voor mij als gespreksleider was het hard werken!”
Een stukje bewustwording
“Het is een makkelijke manier om over een serieus onderwerp in gesprek te gaan”, legt Janina Simonse uit. “Het ging ook om een stukje bewustwording dat deze dag plaatsvindt. Niet iedereen weet dat het Internationale Vrouwendag is. Zo komen mensen te weten dat wij als bibliotheek hier ook aandacht aan besteden.”
“Ook hadden we het over de bubbel waar we soms een beetje inzitten. In Nederland gaat het best goed met vrouwen en hun rechten, terwijl dat in andere landen niet vanzelfsprekend is. Het is belangrijk dat zo’n dag gehouden wordt, al helemaal wanneer we verder kijken dan alleen Nederland of Europa. Eén van de gasten zei ook: we zijn veel aan het praten over het onderwerp, maar we moeten echt actie gaan ondernemen.”
Ruth Gorissen: “Wat echt indruk op mij maakte was dit: helemaal aan het einde van de middag schoof er een Afghaanse vrouw aan. Ze vroeg of ze haar verhaal mocht doen. Zij wees erop hoe de situatie voor vrouwen in Afghanistan is. En dan kunnen wij het hebben over het verbale geweld van een CEO, maar in Afghanistan zijn er veel vrouwen zijn die een CEO willen hebben. Want dat zou betekenen dat ze mogen werken. En als vrouw zijnde mag je daar niet werken, niet naar school. Je mag daar niks meer. Soms heb je zo’n verhaal nodig om jezelf even wakker te schudden.”
Gevoel van solidariteit
Een vraag die vaak gesteld werd was: waarom besteden we er maar één dag aan? Deze vraag kwam tijdens het gesprek ook aan bod. Hoewel er tijdens het gesprek veel zware onderwerpen werden besproken, werd er ook vaak een positieve, leuke draai aan gegeven. Zo ook bij deze vraag. Ruth Gorissen zei: “Ik vind het fijn dat er zoveel over te zien is in de media. Ik vind het heel goed om ten minste één dag per jaar bij al deze dingen stil te staan. En natuurlijk houdt het daarmee niet op. Maar dat we even in de spotlight staan is heel fijn. Je kan erom lachen, maar ik denk dat het heel belangrijk is dat vrouwen af en toe dat gevoel van solidariteit voelen.”
Larissa Stijlaart heeft een interview gehouden met Janina Simonse over Eén wereld, duizend vrouwen:
