AMERSFOORT- Write Watchers, een concept uit Amerika waarbij schrijvers samenkomen om elkaar onder andere feedback te geven en te ontvangen. Het idee van ‘Write Watchers’ is dat je als schrijver niet in eenzaamheid hoeft te werken. Afgelopen september was de eerste keer dat Write Watchers plaatsvond in Bibliotheek Eemland en sindsdien is het elke tweede maandag van de maand. Op 8 april is de achtste keer dat er een bijeenkomst is. Maar hoe succesvol is dit principe na acht sessies?
De tweede maandag van april: het is weer tijd voor een Write Watchers bijeenkomst. ‘s Avonds om half zeven start de inloop van de achtste bijeenkomst. Achter de Espressobar staat Janina Simonse, een medewerker van de bibliotheek. Simonse neemt het deze keer over van Jan van Houten, die gewoonlijk de sessies coördineert. De eerste deelnemer, Isis, komt binnenlopen: “Zijn dit de Write Watchers?” Isis is hier voor de eerste keer. Na Isis komt er nog een aantal deelnemers aanlopen en ze raken aan de praat. Er wordt koffie en thee van de Espressobar gepakt en om acht uur gaan de zes aanwezige schrijvers samen met Janina Simonse aan tafel zitten voor het beginrondje.
“Mijn collega, Karin Horst, kwam met het idee om Write Watchers te organiseren in deze bibliotheek.” vertelt Janina Simonse, medewerker programma. Write Watchers is geïnspireerd op ‘National Novel Writing Month’, dat elke november wordt gehouden. In deze maand worden schrijvers uitgedaagd 50.000 woorden te schrijven. Deze uitdaging bestaat al vele jaren en is uit Amerika komen overwaaien. Bij Write Watchers gaat het wat meer om de samenkomst van schrijvers.
“Schrijven kan soms een eenzame bezigheid zijn, maar met Write Watchers creëren we een plek voor schrijvers waar ze elkaar kunnen helpen en inspireren.”, zo omschrijft Karen Horst het idee van Write Watchers op de site van de bibliotheek. In het beginrondje vertellen de aanwezigen wie ze zijn en waar ze op dat moment mee bezig zijn. Er wordt door de andere leden veel interesse getoond en feedback gegeven. “We staan hier heel erg open voor eigen inbreng,” vertelt schrijfster Luna Kelder, “dus het beginrondje is ook altijd heel erg fijn om te kijken waarom iedereen er vandaag bij zit.” Luna Kelder is bezig met een novelle, een psychologische thriller, maar daar neemt ze even pauze van. Luna doet in juni mee aan een challenge waarvoor ze met een groep binnen 48 uur een film gaat maken, zij mag het scenario gaan schrijven. “Ik kan je daar wel wat tips voor geven.” vertelt één van de andere deelnemers, hij is een scenarioschrijver en doet zelf ook vaker mee aan deze challenge.
Tijdens de eerste ‘Write Watchers’ sessie waren er rond de dertig mensen aanwezig, dit is dus flink afgenomen. Maar behoefte aan een grotere groep is er niet per se: “Ik vind deze grootte wel prettig, omdat je ook wat laagdrempeliger met elkaar in contact kan komen.” verklaart Luna Kelder, “Wat wel een voordeel zou kunnen zijn van een grotere groep, is meer diversiteit aan genres en type schrijfstijl.”
Na het beginrondje worden er twee stukjes voorgelezen. Een van deze stukjes gaat over de sessie van vorige keer. “Spelen met woorden.” is hoe de vorige bijeenkomst wordt omschreven. Hierna wordt ook nog een stukje gelezen door de scenarioschrijver. Er wordt veel, voornamelijk positieve, feedback op de stukken gegeven. De deelnemers zijn erg betrokken met elkaar; zo wordt er ook verteld dat er een basisgroep van rond de tien mensen is. Bij deze basisgroep schuift elke week wel een nieuwe deelnemer aan, waaronder Isis Knuvers.
“Ik denk wel dat ik vaker ga komen na vandaag.” vertelt Isis na afloop, “Het was ook fijn dat we dat voorstelrondje hadden, het voelde heel welkom.” Isis Knuvers is student aan de Schrijversvakschool in Amsterdam, maar zij woont in Amersfoort. “Het is heel fijn dat het in mijn eigen stad is, het is lekker dichtbij.”
Na een lange avond in de bibliotheek gaan de schrijvers weer met nieuwe inspiratie en motivatie weg. “Ik merk altijd wel dat als ik hier ben geweest dat het mij weer energie geeft, nieuwe inspiratie en ook motivatie om toch weer door te pakken.” vertelt Luna Kelder.
