“Toen je me vroeg naar feminisme moest ik er wel over nadenken. Als je naar mij kijkt, ik heb in mijn eentje het gezin draaiende gehouden, vind ik dat ook een vorm van feminisme. Ik heb geen man nodig om gelukkig te zijn en dat wist ik eigenlijk al heel vroeg. Ik weet nog dat ik op de trouwerij van een vriendin was. Zij was pas 21 en ik stond daar de gezellige Joly te zijn. Op dat moment zei iemand tegen mij: “Ik hoop zo dat jij ook gelukkig wordt,’ waarmee ze impliceerde dat ik zonder huwelijk niet gelukkig zou zijn. Toen zei ik: “Maar dat ben ik al.” Als ik denk aan feminisme denk ik in eerste instantie aan de Dolle Mina’s en baas in eigen buik en schreeuwen om de aandacht. Natuurlijk is het een feit dat als je naar de geschiedenis kijk de vrouw, ook in Nederland, gewoon keihard onderdrukt. In de periode dat mijn moeder net getrouwd was werd je gewoon teruggehaald als je wegliep van jouw man. Dat is natuurlijk niet oké. Of het feit dat vrouwen geen stemrecht hebben, het verschil in salarissen.. Allemaal dingen waar ik niet achter sta. Bij mijn vorige werkgever verdiende ik een paar honderd euro minder dan mijn mannelijke collega’s die precies dezelfde functie hadden. Maar, ik moet die schuld ook bij mezelf zoeken. Ik wilde niet meer verdienen want ik wilde mezelf eerst bewijzen. Die drang hebben vrouwen in mijn ogen nog steeds. Bescheiden zijn en onszelf eerst bewijzen. Alles bij elkaar denk ik dat feminisme goed is, met betrekking tot dat je als vrouw zijnde op jezelf mag staan, dat je een eigen huis kunt kopen, dat je een goede opleiding kunt hebben, dat je je baan niet op hoeft te zeggen als je kinderen krijgt. Deze dingen typeren voor mij feminisme. Dat vrouwen er zijn, dat ze er staan, gezien worden en dat ze hun eigen mening mogen hebben. Het gegil dat er soms aan te pas komt vind ik dan weer niks.
Kijk naar de Baas in eigen buik-actie, natuurlijk sta ik achter dat principe. Maar ik vind bijvoorbeeld ook dat er altijd twee verantwoordelijk zijn. Je moet hier samen uit komen. Daarin ben ik wel een gelouterde feminist, ondanks dat het onderwerp eigenlijk heel dicht bij mij staat. Ik weet heel goed wat het inhoudt. Het nieuws uit Amerika met betrekking tot de abortuswet vind ik verschrikkelijk. Vooral het feit dat er regels aan verbonden worden vind ik heel erg. Daarentegen vind ik het niet oké als een vrouw vier keer abortus laat plegen. Daar komt die eigen verantwoordelijkheid weer om de hoek kijken. Er zijn talloze manieren om niet zwanger te raken dus dat vind ik wel respectloos omgaan met leven. Maar als je er alles aan gedaan hebt om niet zwanger te raken vind ik het een ander verhaal. Ik heb het zelf ook meegemaakt en toen moest ik de keuze maken: ik kan het alles bieden maar dan ben ik aan het werk, of ik ga niet werken maar dan heb ik het niks meer te bieden. Het is een heftige ingreep; het doet veel pijn, je bent daarna erg ziek, en voor mij kwam bovenop ook nog eens de psychische klap. Nog steeds denk ik wel eens: ‘ik had nu een kind kunnen hebben.’ Er wordt best makkelijk over gesproken soms terwijl het echt impact kan hebben. Maar goed, ook daarin zijn mensen verschillend. Toen ik uiteindelijk wel zelf zwanger probeerde te worden merkte ik dat die zelfbestraffing heel erg in mij zat, want ik was bang dat het me niet meer zou lukken omdat ik de keuze voor abortus eerder al gemaakt had.”
Zoals ik het zie binnen feminisme zijn we allemaal gewoon mensen, en we zitten zelfs in een periode waarin sommigen niet meer als man of vrouw willen worden aangeduid. Dat vind ik prima, we zijn allemaal gelijk. Vrouwen zijn niet beter in het huishouden dan mannen en vrouwen zijn niet automatisch betere ouders dan mannen. Ik vind dat feminisme er niet moet zijn omdat het er al hoort te zijn. Een homoseksuele hoeft voor mij ook niet uit de kast te komen, het is er gewoon en dat is prima. Het gaat erom dat jij gelukkig bent. Die gelijkheid moet er gewoon zijn en natuurlijk begrijp ik dat het er nu nog niet is dus dat je soms voor jezelf op moet komen, maar als ik nu bijvoorbeeld naar de president van de Europese Bank; een vrouw. Dus we komen er wel! En dan niet door middel van Dolle Mina’s die lopen te schreeuwen. Dat zijn gewoon de stille vrouwen die, misschien met harder werken, er uiteindelijk wel komen. Mijn moeder was bijvoorbeeld ook echt feministisch en kwam voor zichzelf op, waardoor ik dat heb overgenomen. Dat probeer ik mijn kinderen ook mee te geven en ik probeer ze uiteraard te laten zien dat ik ze prima in mijn eentje op kan voeden als het op het financiële aspect gaat. Voor het overige deel vind ik namelijk wel dat ik hun vader nodig heb gehad.
Met betrekking tot werk ben ik ervan overtuigd dat er genoeg banen zijn die niet voor vrouwen weg gelegd zijn maar ook genoeg banen die niet voor mannen weggelegd zijn. Ondanks dat was ik wel twee jaar geleden de eerste vrouwelijke directrice van de spoorgoederenvervoerder werd, in Nederland dan. In mijn carrière heb ik anders moeten werken omdat ik vrouw ben. Ik bracht een bepaalde emotie mee in het werk. Met mijn woorden en mijn kalmte kon ik mensen wel tot een inzicht brengen. Voor mijn gevoel legde ik veel meer zorg in mijn werk. Dat resulteerde erin dat iedereen me serieus nam, behalve mensen die boven mij stonden eigenlijk. Daarnaast vinden sommige mannen vrouwen met macht toch nog wel een ding. Dat zie ik nu ook terug aan de dagvaarding die ik binnen heb gekregen; ik word nu neergezet als huisvrouw zonder ervaring die weer eens ging werken. Gelukkig krijg ik nu wel de kans om dat te weerleggen en uit te leggen dat het niks met ervaring te maken heeft maar met mijn onwil om mee te doen aan politieke spelletjes. Dat hou ik trouwens ook graag zo. Mannen en vrouwen zijn daarin denk ik verschillend. Ik heb gewoon geen ego, in de zin van dat het me niet uitmaakt welke titel ik draag. Maar wanneer je op mijn gevoel inspeelt gaat je te ver, terwijl mannen wel meer gefocust zijn op het ego. Die functie vinden ze daarin heel belangrijk dus waarschijnlijk zien ze je daarom als bedreiging. Voor jezelf opkomen is daarin belangrijk. Ik heb ook wel eens een baan gehad waar ik continue ‘liefje’, ‘moppie’, en ‘schatje’, genoemd werd. Dat heb ik snel afgekapt.
Kinderen
Ik heb altijd de angst gehad dat mijn kinderen iets zou overkomen, en daarin maakte ik eigenlijk geen onderscheid. Ik haalde en bracht ze altijd als ze ergens naar toe moesten bijvoorbeeld. Ik weet nog dat ik een keer geen zin had om mijn dochter te brengen en dat ik had gezegd dat ze de bus moest pakken. Vlak daarna las ik een verhaal over een meisje in Zweden dat op een vreselijke manier misbruikt was in de bus. Toen ben ik haar toch maar gaan brengen. Dat beschermende zit er denk ik gewoon in. Sowieso heb ik twee zussen die ooit verkracht zijn, dus als je dat hoort als kind zijnde word je wel achterdochtig. Ik ben een keer aangerand in een zwembad en ik ben een keer betast door een oom van mij dus dat heeft ook veel met me gedaan. Op dat moment durfde ik dat allemaal niet te vertellen omdat je de verantwoordelijkheid voor die volwassen daden op je neemt. Uiteindelijk ben ik er wel over gaan praten want dat had ik wel nodig. Het heeft er wel in geresulteerd dat ik mijn kinderen nooit verplicht een kus heb laten geven aan vrienden en familie. Als ik hen van jongs af aan leer dat ze verplicht zijn bekenden een kus te geven, zullen ze het onderscheid niet meer kunnen maken wanneer de buurman ineens om een kus vraagt. Op die manier leer je ze dingen te doen die ze niet willen, en dat wilde ik niet.
Vrouw zijn
Een vrouw heeft een bepaalde oerkracht, en door dat te zeggen doe ik mannen eigenlijk te kort, maar vrouwen zijn heel bijzonder. Ik heb wel eens met één hand een kast opgetild omdat mijn kind eronder lag; hoe dan?! De kracht die een vrouw kan hebben en dan zeker als moeder zijnde is ongekend. Het feit dat wij kinderen kunnen baren (de meeste vrouwen) is voor mij het allermooiste aan een vrouw zijn. Daar tegenover staat dat ik het ook mooi vind als vrouwen dingen juist niet kunnen. Binnen mijn vak zie je dat bijvoorbeeld ook; er zijn genoeg vrouwen die machinist willen worden maar daar komt ook fysiek zwaar werk bij kijken. Als een vrouw dat zelf niet kan dan is dat wel een probleem want ik vind dat je zelf in staat moet zijn om je werk zonder problemen uit te voeren. Verschil erkennen is niet verkeerd en denk ik juist belangrijk om je kracht te onderstrepen.
Ik ben blij om vrouw te zijn en zou het niet anders willen hebben.”
Om weer terug te gaan naar de hoofdpagina, klik hier.