Het zou een speciale editie worden in theatercafé Muze maar door last minute afzeggingen van cabaretiers is het veranderd in een comedy kleinkunstavond.
Aangekomen in theatercafé Muze zit het café al bijna vol. Er zijn er nog een paar stoelen neergezet voor latere gasten. 3 meiden slingeren behendig door de vele stoeltjes en tafeltjes heen met in hun handen dienbladen gevuld met verschillende glazen alcohol en fris. Families, vrienden en koppels zijn gezellig aan het praten terwijl het podium langzamerhand klaargemaakt wordt. Sommige gasten weten nog niet dat er de rest van de avond optredens gaan plaatsvinden; zij kwamen gewoon een drankje doen. Jamie, eigenaar van het café, is de MC voor de avond. Als de lichten knipperen komt ze het podium op en begint ze met de introductie. Het eerste deel is een try-out. Ghislaine Van der Nat en José Schuringa doen in samenwerking met een voice over alsof ze 2 verhitte buren zijn in De Rijdende Rechter. Bij het tweede deel van hun show kiest Ghislaine een koppel uit dat een 50 jaar getrouwd stel moet voorstellen en gaan Ghislaine en José samen als 2 jongvolwassen dochters een stukje voordragen met behulp van het alfabet. ‘Ik heb altijd een beetje buikpijn’ Vertelt Ghislaine in de pauze, José knikt gelijk gevend mee. ‘Maar zodra ik de microfoon in mijn hand heb en op het podium sta is het eigenlijk gelijk weg.’ José vult aan: ‘Als je de eerste 2 zinnen er goed uit hebt gekregen ben je ervan af.’ José vertelt verder na een vraag over het ijs breken: ‘We hebben het publiek natuurlijk niet echt warmgedraaid. Je zit te kijken naar 2 mensen die een personage zijn waarvan je nog niet weet wat ze gaan doen en dan is die eerste lach toch wel echt ontladen.’
De tweede show is een improvisatiestuk van Factor 2. De mannen hebben identieke broeken en blouses aan met beide een nerfpistool aan hun bretels. Joel vraagt aan het publiek om een vakantieplek te noemen. Er wordt in een hoek heel hard gelachen en na reactie van Joel beschamend Auschwitz gezegd. Het publiek zit er nu lekker in. Uiteindelijk wordt er een Grieks eiland met een krater benoemd. – vraagt voor een spraakmakend voorwerp dat iemand in huis heeft en er word en hobbelmammoet genoemd. De mannen maken er verschillende wel gelukte verhaaltjes van die aan het eind terugkomen en afgerond worden. Er word veel gelachen en soms krijgen de cabaretiers zelf ook een tegengehouden grijns in hun gezicht.
audio reportage van Isa Breedveld
