Hilversum

Selecteer Pagina

Een boek is soms een schouder om op te huilen

Een boek is soms een schouder om op te huilen

Wilma Kalkman aan het werk in Boekenhandel Voorhoeve

Het thema van de boekenweek dit jaar is ‘Bij ons in de familie’ en ook in boekenhandel Voorhoeve in Hilversum wordt deze week gevierd. Wilma Kalkman is werkzaam als verkoopmedewerker bij boekenhandel Voorhoeve en tevens enorm boekenliefhebber. Zij vertelt over welke rol boeken vroeger bij haar in de familie hebben gespeeld, maar ook wat boeken in de loop van haar leven voor haar hebben betekend. 

“Boeken speelden vroeger in ons leven, in ons gezin wel een rol, maar niet een hele grote. Mijn ouders waren eigenlijk heel druk met de winkel die ze toen hadden, maar ik werd wel elke dag voorgelezen. Als kind had ik wel interesse in boeken, die kreeg ik ook wel voor mijn verjaardag of Sinterklaas, maar ik ben pas op volwassen leeftijd veel meer gaan lezen. Ik denk dat ik een jaar of dertig was dat ik echt de smaak van lezen te pakken kreeg en twee à drie boeken in de week las en ik kan me ook wel herinneren dat als mijn laatste boek dreigde uit te raken dat ik wel een soort in paniek was als er niet al een ander boek klaar lag. Ik heb in die twintig jaar wel heel veel gelezen. Voor mij betekent lezen een stuk ontspanning vinden en dat je even een stap uit de werkelijkheid doet. Dat een verhaal je zo mee kan zuigen, soms door spanning, soms omdat het ontzettend mooi geschreven is. Ik denk dat ik vaak een boek pak als ik niet veel aan mijn hoofd heb qua ruis. Voor mij is het een fijn moment om te beginnen met lezen als ik weet dat ik de dingen heb gedaan die moeten gebeuren en dat ik dan ook echt even de tijd kan pakken om te ontspannen met een boek.

Soms maak je dingen mee in je leven die heel erg ingrijpend zijn, in dit geval was het voor mij verlies. Dat kan je zo in beslag nemen dat je ook je concentratie verliest bij je dagelijkse activiteiten en ik heb gemerkt dat het voor mij heel moeilijk was om me te focussen op een boek. Dan was ik wel aan het lezen, maar dacht ik na vijf bladzijden:  geen idee wat ik nu gelezen heb. Dat vond ik heel erg jammer en ik dacht ik laat het even en dan zal het straks beter gaan, maar het heeft wel een paar jaar geduurd voordat ik weer op mijn oude niveau terug kwam van het aantal boeken dat ik voorheen zo makkelijk weg las. In die periode heb ik me wel meer aangetrokken gevoeld tot non-fictie over het onderwerp van verlies en dat heeft me wel gesteund. Als je een moeilijke periode meemaakt in je leven, of dat nou verlies is van je partner of je kind of je werk, ingrijpend verlies doet iets met je en het is fijn als je erop een manier over kunt lezen waardoor je denkt als je het leest: dat wat ik voel klopt, is helemaal niet gek en mag er zijn. Dat heb ik in die periode wel heel fijn gevonden.

Het plezier is wel weer teruggekeerd en ik vind het nog steeds heel fijn om te lezen, maar ik merk wel dat ik echt een lezer ben die een plot nodig heeft. Ik vind het fijn als ik al heel snel in een boek meegenomen wordt. Het is niet zo dat als ik vrij ben dat ik altijd kies voor het lezen, er zijn natuurlijk ook momenten dat je er wat minder zin in hebt, maar lezen is voor mij echt ontspanning en als je een boek echt heel goed vind dan ben je ook echt even los van de werkelijkheid. Dat vind ik fijn aan lezen! “

Video door Annemarie Lekkerkerker:

Het is deze week Boekenweek en boekwinkel Voorhoeve, in hartje Hilversum, doet hier fanatiek aan mee. Boekverkopers Ellen en Wilma delen hoe het is om te werken tijdens de Boekenweek.

Over de auteur

Yasmin van der Burch

Ik ben Yasmin van der Burch, 19 jaar oud en eerstejaars student aan de School voor Journalistiek in Utrecht. Ik ben erg geïnteresseerd in onderwerpen als de politiek, maatschappelijke problemen en het oplossen daarvan, maar ook in mensen en hun verhalen. Ik hoop dan ook dat ik later, als afgestudeerd journalist, deze onderwerpen kan combineren met mijn werk. Verder vind ik het ook heel erg belangrijk dat mensenrechten wereldwijd gewaarborgd worden en hoop ik dan ook mijn journalistieke carrière voort te zetten bij organisaties als Amnesty International of Unicef. Het lijkt mij interessant om dit te doen door middel van het maken van documentaires of diepgaande interviews. Ik hoop op deze manier mensen te kunnen helpen en belangrijke zaken aan het licht te brengen. Toch zou het ook zomaar zo kunnen zijn dat ik terecht kom bij de televisie, aangezien dit ook een doel voor mij is. Het lijkt mij namelijk ook erg mooi om met behulp van humor belangrijke thema's aan de kaart te brengen. Voor mij zijn de programma's Even tot hier en De Avondshow met Arjen Lubach hier grote voorbeelden in. Waar ik dan ook zal eindigen, ik hoop dat ik via de Journalistiek mensen een stem kan geven en op deze manier de wereld een stukje beter kan maken.