Het werken in de overledenenzorg was niet nieuw binnen de familie Bruggeman. Gert-Jan zijn vader werkte als uitvaartleider. Toen hij op zoek moest gaan naar een vakantiebaantje heeft hij dan ook bij de firma waar zijn vader werkte in de vakantie auto’s gewassen en heeft hij geholpen met het schoonmaken van het pand. Jaren later is hij zelf servicemanager bij Uitvaartstichting Hilversum, de eerste uitvaarstichting in Hilversum met natuurbegraafplaatsen.

Vakantiebaantje

“’Jij gaat vakantiewerk doen.’, en toen zei ik ‘Echt niet, dat ga ik echt niet doen.’ Maar ik moest wel.” Zo verliep het gesprek tussen de 12-jarige Gert-Jan en zijn vader toen hij te horen kreeg dat hij een vakantiebaantje moest gaan zoeken om geld te verdienen. Omdat hij geen keuze had, is hij gaan helpen bij de firma waar zijn vader al werkzaam was. “Uiteindelijk heb ik auto’s gewassen en heb ik alles schoongemaakt. In de kamertjes waar de overledene lagen, werden heel veel bloemstukken neergelegd. Dus daar moest gezogen worden. Uiteindelijk interesseert het je eigenlijk wat er allemaal om je heen gebeurt. Er wordt een overledene opgehaald en je ziet een brancard voorbijkomen, je wordt dan toch nieuwsgierig.” Naast het feit dat hij mocht stofzuigen op de firma, werd hem soms ook gevraagd om met wat serieuzere dingen te helpen. “Op een gegeven moment ga je meehelpen en meekijken. Die interesse groeit dan natuurlijk.”

Auto’s of uitvaart?

“Ik had helemaal geen interesse in iets en ik was natuurlijk te jong om de uitvaart in te gaan. Ik moest dus een andere richting kiezen.” Eerder vertelde Gert-Jan dat het werk dat hij verrichtte tijdens uitvaarten hem verveelde en dat hij wel eens Formule 1 keek tijdens de uitvaart. “Je hoorde het net al, Formule 1, dus auto’s. Ik ben dus eigenlijk eerst automonteur geworden. Maar daar lag mijn interesse niet.” Ondanks het feit dat Gert-Jan een diploma heeft waar hij hedendaags niks mee doet, komt het wel eens van pas. “Ik heb er nu wel profijt van, ik weet nu wel dat als die jongens een issue hebben met gereedschap dat ik het gewoon kan maken.” Hij schiet in de lach wanneer hij de twee werkvelden met elkaar vergelijkt, “Of je maakt een auto, of je baart een overledene op!”

Keuzes maken

Ook al zijn het twee compleet andere werkvelden, werkte Gert-Jan in het verleden in allebei. “Vroeger kon ik het wel, toen was ik zestien, zeventien en dan kan je alles. Dan ben je jong en heb je energie te veel, dus je kan twee banen tegelijkertijd hebben. Uiteindelijk moet je de keuze voor jezelf maken als die energie afzwakt. En toen heb ik op een gegeven moment natuurlijk de keuze gemaakt dat ik de uitvaart in wilde.” Gert-Jan heeft niet zomaar voor de overledenezorg gekozen. Naast het feit dat hij het monteren van auto’s simpelweg niet interessant genoeg vond, werd de overledenezorg ook alsmaar interessanter voor hem doordat hij een oud-collega wel eens hielp met zijn nieuwe studie. “Ik had een collega en die is naar Ierland gegaan om thanatopraxie te doen.” Thanatopraxie is de methode die gebruikt wordt om het ontbindingsproces af te remmen zonder koeling, zodat het lichaam tijdens de uitvaart toonbaar en reukloos is. “Tussen thanatopraxie en balseming zit nog wel een verschil. Bij thanatopraxie breekt het lichaam eigenlijk weer af na 10 dagen en balseming is net als het koninklijk huis, dat blijft gewoon. Dus hij ging natuurlijk die opleiding doen en ik begon steeds meer mee te helpen. Dus als ik een overledene zag, wilde ik die overledene ook echt netjes hebben. Dat begon dan ook steeds meer mijn aandacht te trekken en dan ga je daar dan ook voor kiezen natuurlijk.”

Goed uitgepakt

Achteraf is Gert-Jan absoluut blij met zijn keuze voor de overledenezorg. “Er is geen een dag hetzelfde, echt nooit. Ieder uur is verschillend, omdat ik zo veel dingen op mijn bord heb liggen. Als er een deurknop stuk is, word ik al heel gauw geroepen. Die deurknop kan ook niet blijven liggen, want als ik bij een dienst zit moet die deurknop werken. Dus ik moet die heel snel maken voor de volgende dienst. Je bent dan ook nooit klaar met dit vak, nooit. Al zou ik dat soms wel willen, want dan heb ik misschien een keer wat rust. En dat blijft het juist zo leuk maken.”

Tekst: Maureen Maas

Video: Kirsten Runge