Anna van der Slik uit Hilversum was negentien toen ze corona kreeg. Sindsdien is haar leven nooit meer geworden zoals hoe het was. Anna heeft longcovid en dit duurt al twee jaar lang. Ze vertelt hoe dit allemaal begon, hoe het nu gaat en hoe ze naar de toekomst kijkt.
Het is twaalf uur en Anna zit in bed op haar kamer met een kop thee in haar hand. Vandaag is het haar rustdag om tot rust te komen van de fysiotherapie van gister. Vroeger, voordat ze ziek werd, had ze hier geen last van. Maar sinds ze die woensdag, een week na Pasen, corona kreeg, veranderde haar hele leven. ‘Ik voelde spierpijn, vermoeidheid en het gevoel dat je ineens heel ziek te worden. Het voelde als de ergste griep die ik ooit heb gehad’. Die zaterdag kon Anna al niet meer normaal het toilet bezoeken. Ze had niet genoeg zuurstof en was buiten adem op de weg daarheen. ‘Ik voelde het direct: dit is foute boel’. Om naar buiten te kunnen, moest Anna eigenlijk een rolstoel gebruiken, maar dit wilde ze niet! Ze pushte zichzelf om alles te geven en om niet toe te geven aan de ziekte. Gewoon door met het leven en doen wat ze altijd deed. Toen het echt niet meer ging, besloot ze aan de bel te trekken en werd er voor Anna een revalidatieplek geregeld.
Nu zo’n twee jaar later is ze bij de revalidatie nog steeds twee dagen in de week te vinden. Wel zegt Anna nu: ‘Ik kan inmiddels weer meer doen ondanks mijn klachten, dat is wat ik heb geleerd. ‘Eigenlijk is het gewoon een griep die al twee jaar lang duurt’. Ze bezoekt wekelijks de fysiotherapeut, omdat ze veel spiermassa is kwijtgeraakt. Ze sport daar en vertelt haar klachten. Zo kunnen ze haar spieren losmaken op de plekken waar ze last heeft. Ook bezoekt Anna de diëtist. ‘Mijn lichaam verbruikt veel energie omdat het denkt dat ik ziek ben. Mijn zenuwstelsel is namelijk ontregeld: het denkt dat er iets ergs aan de hand is terwijl er niks is’. Hierdoor moet ze veel eten en gebruikt ze extra medische voeding. Als laatste bezoekt Anna ook de ergotherapeut, die helpt haar met het plannen van haar activiteiten. ‘Ze helpen mij om de dingen die ik moet doen te plannen, zonder dat ik dan meteen alle energie kwijt ben. Dit gaat me ook steeds beter af, omdat ik ook mijn lichaam inmiddels beter ken en ik mijn klachten voel aankomen’. Naast de fysiotherapie en haar rustdagen probeert ze ook nog een opleiding te volgen. Hoewel Anna van het VWO komt, doet ze nu een retail managementopleiding op niveau 4. ‘Een hoger niveau lukt nu niet, maar ik blijf graag bezig en ben blij dat ik dit kan doen’. Gelukkig denkt haar school ook met Anna mee; afgelopen halfjaar is ze namelijk vier keer ziek geweest. Daardoor had ze niet genoeg energie voor school en hoefde ze even geen opdrachten hoeft in te leveren totdat ze zich beter voelde.
Hoe Anna naar de toekomst kijkt? Ze is erg hoopvol! ‘Ik sta er goed voor, het sporten gaat goed en daardoor heb ik de kans om helemaal beter te worden! Helaas gaat het herstel niet snel, maar moet ik dit over jaren strijken. Anna is nu bezig met haar belastbaarheid weer opbouwen en hopelijk worden daardoor haar klachten minder en gaat ze zich beter voelen. ‘Verder hoop ik mijn diploma te halen om vervolgens te gaan werken en helemaal op mezelf te kunnen wonen. Ik woon nu bij een getrouwd stel in huis dat een kamer over heeft. Ik wilde niet weer opnieuw thuis gaan wonen dus ik betaal huur en we leven samen in het huis. Door de ziekte leert Anna wat echt belangrijk is. ‘Vroeger wilde ik van alles en nu wil ik gewoon blij en gezond zijn. Je leert wie er belangrijk zijn in je leven en je leert veel over jezelf, wat ook confronterend is’, vertelt Anna met een glimlach op haar gezicht. Ondanks het ziek zijn, staat Anna positief in het leven. ‘Ik was als tiener best wel pessimistisch en depressief. Deze situatie leert me wat er echt toe doet in het leven. Je weet dat het super klote is en dat je leven stilstaat, maar je moet doorgaan. Natuurlijk heb ik mijn zware momenten, maar ik val niet terug wat heel fijn is.’
