Hoeveelheid cybercrime in gemeente Utrecht gaat door het dak

Hoeveelheid cybercrime in gemeente Utrecht gaat door het dak

System hacked warning alert on notebook (Laptop). Cyber attack on computer network, Virus, Spyware, Malware or Malicious software. Cyber security and cybercrime. Compromised information internet.

“Beste klant, uw product is aangekomen in onze magazijnen, met een onbetaalde douanebetaling van €2,99, klik op de link om de betaling te voltooien.”

Zo’n soort sms’je zal velen bekend voorkomen. De afzender gebruikt de naam van een bekende koeriersdienst, zoals DHL of PostNL. Je klikt nietsvermoedend op de link, betaalt braaf de zogenaamde douanekosten en voor je er erg in hebt zit je vast aan een of ander abonnement met maandelijkse kosten.

Dit is een voorbeeld van cybercrime, een relatief nieuwe vorm van criminaliteit die het afgelopen decennium enorm in opmars in. Sinds de coronacrisis is het aantal incidenten met betrekking tot cybercrime in de gemeente Utrecht bijna zes keer verdubbeld.Van 46 misdrijven in 2018 naar een verbluffende 269 in 2022, blijkt uit cijfers van de politie. Toentertijd was die stijging dus te wijten aan de coronacrisis. Criminaliteit paste zich aan aan de omstandigheden. Waar de meesten vanuit huis werkten, deden criminelen dat ook. Maar nu corona langzaam achter de horizon verdwijnt, valt dat niet te zeggen over cybercrime. In 2023 waren er 259 misdrijven gemeld. Een lichte daling, maar nog lang niet zo weinig als nog geen 5 jaar terug. 

Aangiftebereidheid

Één feit van cybercrime is dat de aangiftebereidheid van slachtoffers erg laag ligt. Vaak beseft men niet eens dat ze slachtoffer zijn geworden of zien ze de noodzaak van aangifte niet in. “Ik ken eigenlijk niemand die nog nooit een berichtje of e-mail heeft gehad van zo’n scammer,’’ vertelt Jesper (27) uit Utrecht. Ook hij is niet onbekend met cybercrime. 

“Ik heb wel eens telefoontjes uit het buitenland gehad, zogenaamd medewerkers van Microsoft of zo. Die wilden dan mijn rekeningnummer en andere gegevens hebben.” Aangifte heeft Jesper nooit gedaan. “Ik zag er nooit echt de noodzaak van in. Gewoon ophangen, wegklikken.”

Aanpak gemeente

Nu zijn zulke e-mails en telefoontjes inderdaad makkelijk weg te klikken, maar cybercrime kan ook veel ernstiger zijn. Naaktfoto’s doorsturen, kinderporno verspreiden, identiteitsfraude plegen, hacken, allemaal vormen van cybercrime. Dit maakt cybercrime een serieus probleem, vindt ook de gemeente Utrecht, die in januari 2024 het ‘Uitvoeringsprogramma Vergroten digitale weerbaarheid’ bekendmaakte. De gemeente gaat zich richten op het helpen en het bieden van educatie over digitale veiligheid aan vooral jongeren, senioren en bedrijven. Dit omdat deze groepen het kwetsbaarst zijn en vaker slachtoffer worden. Door mensen bewust te maken van veilig online aanwezig zijn en ze te leren cybercrime te herkennen, zouden veel misdrijven voorkomen kunnen worden. Ook heeft de gemeente het Cybernetwerk Utrecht (CNU) gelanceerd, die bedrijven een gratis scan bieden om zo te controleren of het bedrijf genoeg beveiligd is tegen cybercrime.

Het initiatief van de gemeente Utrecht om de digitale weerbaarheid te vergroten is een stap in de goede richting. Door gezamenlijk te werken aan bewustwording, preventie en bestrijding van cybercrime, streven we een veiligere digitale omgeving voor alle mensen en bedrijven, niet alleen in Utrecht, maar in heel Nederland. Of zoals burgemeester Sharon A.M dat verwoordt: “We gaan door met effectieve interventies en ontwikkelen nieuwe. De raad heeft in het coalitieakkoord budget beschikbaar gesteld voor deze investeringen. Daarmee kunnen we verder bouwen aan het fundament om Utrechtse inwoners en ondernemers bewust, weerbaar en veerkrachtig te maken in een gedigitaliseerde wereld.” 



Over de auteur

Jeika Dijkhuizen

Jeika Dijkhuizen (2004) is beginnend journalist aan de Hogeschool voor Journalistiek in Utrecht. Geboren in Woerden, heeft ze tot haar vierde levensjaar in Nieuwkoop gewoond. Nadat haar vader een baanaanbod kreeg wat voor hem niet af te slaan was, is Jeika met haar ouders en drie broers naar het kleine dorpje Brummen verhuisd, gelegen in Gelderland. Jeika was nooit een erg goede leerling op school. Een herrieschopper was ze zeker niet, maar ze worstelde erg met motivatie en vooral met doelen zetten voor zichzelf. Na de vechtscheiding van haar ouders verslechterde dit nog meer. Een ‘alleen-op-de-wereldgevoel’ gecombineerd met een puber zijn was niet wat ze nodig had. Gelukkig voor haar was er één ding waar ze best goed in bleek te zijn: schrijven. Het schrijven van werkstukken en onderzoek doen naar onderwerpen die ze oprecht interessant vond, was nooit een straf. Dit gegeven was ook het laatste zetje dat haar de inschrijving voor de HU liet voltooien. Enig pushen was wel nodig geweest. Jeika’s moeder, Phaedra Werkhoven en haar stiefvader, Wessel de Jong, zijn allebei gepassioneerde journalisten voor onder andere de Stentor en de NOS. Hun liefde voor hun werk en hun levens die alles behalve saai en monotoon zijn door de geweldige dingen die ze kunnen doen, wakkerde iets aan in Jeika. Nu kan ze alleen maar hopen in haar ouders’ voetsporen te kunnen treden.