Door Anna Popken SVJ D-13
NIEUWEGEIN – Bart van Bemmel (40) ging van ‘straatschoffie’ tot een ervaren bergbeklimmer. Zo’n tien keer per jaar kun je hem ergens anders vinden dan in zijn woonplaats Nieuwegein. Bemmel heeft deelgenomen aan ‘Naar de Top voor KIKA’, waarvoor hij de Mont Blanc heeft overwonnen. Hij zoekt constant naar nieuwe uitdagingen en over enkele maanden staat Nepal op zijn agenda, waar hij zijn vaardigheden opnieuw op de proef zal stellen.
De interesse in bergbeklimmen is niet zomaar uit niets ontstaan. Mijn grootvader stuitte ooit op een boeiende foto van de Matterhorn op een kalender, die bekend staat als de Toblerone-berg. Zijn grote droom was om daar ooit naartoe te gaan. Na zijn bezoek werd het een familietraditie om zomers door te brengen in Termen, Wallis, Zwitserland. Via een eenvoudige advertentie huurden ze een schilderachtig huisje van de plaatselijke bakker. Zo werd dit charmante plekje ons jaarlijkse toevluchtsoord. Voor mijn grootvader was zijn droom na de wandeling uitgekomen. Zo ontstond er voor mij onbewust een nieuwe uitdaging. Vanaf mijn geboorte ben ik omringd geweest door prachtige bergen. Samen met mijn vader maakte ik vaak dagtochten waarbij ik een berg mocht uitkiezen om die te overwinnen. Het waren zeker geen technische beklimmingen, maar het was wel duidelijk dat de liefde voor bergen diepgeworteld zat. Het is moeilijk uit te leggen waarom ik er zo van hou, maar als je altijd in de bergen bent geweest, blijft dat je altijd boeien. Toch zakte het op een bepaald moment in mijn leven naar de achtergrond. Uiteindelijk wilde ik meer dan alleen wandelen. Als je een berg ziet, zie je een punt. Een vraag die veel mensen zich stellen als ze een berg zien is: hoe kom je er bovenop? Voor mij was dit zeker niet anders. Ik had er toen nooit over nagedacht of het ook echt mogelijk was, totdat ik me erin ging verdiepen en het echt mogelijk bleek! Daarna ging het balletje rollen.
‘Vroeger was ik anders dan nu. Iedereen is jong, heeft vrienden en niet iedereen heeft altijd zo’n goed karakter. Als je dan juist omgaat met de verkeerde vrienden, word je vanzelf ook meegesleept in dingen die je misschien liever niet doet en waar je niet goed over nadenkt. Dat overkwam mij ook. Confrontatie met de politie, te veel alcohol en zelfs begon ik te roken. Als ik nu terugkijk, is die jongen van toen een andere persoon dan degene die nu hier voor je staat. Ik zal wel altijd op zoek blijven gaan naar een uitdaging, maar nu wel op een betere manier dan toen.
Je moet ergens beginnen zonder te weten waar je terechtkomt. Een goede voorbereiding en ervaring zijn cruciaal! Toch ging ik onvoorbereid naar Duitsland voor één van mijn eerste beklimmingen. Het verkeerde seizoen, veel sneeuw. De avond ervoor nog lekker aan het bier en te laat naar bed. Het was zwaar! Het jaar erop probeerde ik de hoogste berg in Zwitserland, hoewel het eigenlijk voor ervaren klimmers was. Ik had flinke hoofdpijn door zuurstofgebrek en was extreem moe. Ze moesten af en toe aan het touw trekken. ‘Even opschieten, we hebben niet de hele dag! Uiteindelijk haalde ik de top. Maar was het een slimme keuze? Deze ervaring leerde me dat de beste voorbereiding vooral zit in het doen en nog het nog eens doen! Ik volg nu een eigen trainingsschema om mijn conditie op peil te houden. Soms train ik in de klimhal in Nieuwegein, een andere keer doe ik aan krachttraining of aan hardlopen.
Naast fysieke voorbereiding zijn goede klimmaterialen belangrijk. Je moet betrouwbare en kwalitatieve materialen hebben en die zijn weliswaar prijzig. Klimmen is geen goedkope hobby, eerder een levensstijl. Daarom bezoek ik jaarlijks soms wel tien keer de bergen om het maximale er uit te halen. Soms organiseer ik ook trips met medesporters. Bij het plannen benadruk ik altijd dat ik niet kom om te luieren; ik wil mijzelf blijven uitdagen. Anders ga ik wel naar Spanje!
Het klimmen is zeker niet zonder gevaar. Je vraagt je soms wel af tijdens zo’n klim: waarom doe ik dit? En als je een helikopter hoort, dan denk je ook: kom mij maar halen! Ik merk ook door klimaatverandering dat de gevaren groter worden. Het klimaat heeft een grote invloed op het klimmen. Als je boven op een berg staat met een korte broek en bezweet lichaam door de te hoge temperatuur, is dat niet goed. Permafrost dat smelt zorgt ervoor dat rotsen los komen te zitten. Dit is gevaarlijk en ik hoop dat dit niet zo ver komt dat ik mijn passie moet opgeven.
Mensen die geen passie hebben, zijn zoekende. Je voelt je een beetje hopeloos. Voor mij is klimmen nu die passie. Als je ergens fanatiek en gepassioneerd over bent, dan gaat dat je leven bepalen, zodat je leven weer op de rit blijft. Mijn grootste droom is om ooit de wand der wanden te beklimmen: Eiger-Noordwand in Zwitserland. Helaas is die maar zelden in goede staat en moet ik er zeker nog flink voor trainen. Ik hoop over een aantal jaren het te mogen proberen, maar eerst even kijken hoe het in Nepal verloopt. Ik wil voor altijd blijven klimmen. De grootste droom voor een alpinist is oud worden. Ik wil deze passie nooit loslaten en zie mezelf nog steeds als 70-jarige man een rotswand beklimmen, ook al zal dat dan minder steil zijn als nu.’
