Geesten zijn een veel voorkomend fenomeen. Tenminste, als je er in gelooft. Dit wordt dan ook wel het spiritisme genoemd. Volgens een artikel in Scientias is dit een religieuze beweging die gebaseerd is op het idee dat menselijke zielen na de dood blijven voortbestaan. Vervolgens zijn deze geesten in staat om met levende mensen te communiceren. Meestal vindt dit plaats via een medium of paranormaal begaafd persoon. Een aanhanger van het spiritisme wordt spiritist genoemd.

Zo verteld Roos van der Heide over haar ervaringen als paranormaal begaafd persoon: ‘in het klaslokaal op school hadden wij een skelet staan. Deze gebruikte we altijd voor de biologieles. In dit skelet zat iedere dag dezelfde geest. Hij voelde zich hier veilig. De geest had geen naam maar keek altijd graag toe hoe wij bezig waren in de les. Mijn klasgenoten verklaarde me soms voor gek, maar iedere dag als ik langs liep voelde ik zijn aanwezigheid. Het was een goede geest en had niks kwaads in zich, daarom hield hij zich ook altijd rustig.’

Naast haar ervaringen met geesten, weet Roos ook wie zij in haar vorige leven was: ‘ja, in mijn vorige leven was ik een jongetje die in Afrika leefde. Hier ben ik op jonge leeftijd overleden aan gebrek aan voedsel. Het is aan de ene kant een angstaanjagend gevoel om te weten hoe mijn leven hiervoor er uit zag. Maar aan de andere kant geeft het mij ook een soort van comfort omdat ik niet langer met onzekerheid in mijn hoofd loop. Ook geeft het me een soort van rust om te weten dat het leven van mijn vorige ziel niet meer op die manier hoeft te bestaan.’

Volgens een artikel van Mind Young zit er echter een verklaring achter de reden dat wij geesten en spoken zien. Dit is het zogeheten pareidolie effect. Bij dit effect is ons brein steeds bezig om te proberen patronen te herkennen in de dingen die we waarnemen. Wij mensen vinden andere mensen erg belangrijk en daarom probeert het brein steeds uit te zoeken of er mensen in de buurt zijn. Vooral in een onduidelijke situatie, bijvoorbeeld in de schemering, lijken we daarom ook allerlei gezichten te zien. Struiken worden enge mannen. Wolken worden gezichten en gestalten. Kraken van de treden betekent dat er iemand loopt. Wind klinkt soms als zuchten of huilen. We lijken te horen dat we geroepen worden.

Roos zag geesten, Jacky Bakhuys hoort ze. In een oude woning in Gorinchem hoorde Jacky regelmatig geestige activiteiten in de nacht. Het werd zo erg dat ze op een gegeven moment bijna een geestenverdrijver erbij wilde halen. Bekijk nu de reportage: