2006, Voor velen een doorsnee jaar, maar voor Marion niet. Op haar vijftigste verjaardag nam haar zus, Monique, die inmiddels al 30 jaar vermist en 20 jaar doodverklaart was, contact met haar op.

In het dorpje Bilthoven, dichtbij Utrecht, woonde Monique Jacobse samen met haar ouders, drie zussen en broer. Een buitenstaander zou denken dat het gezin in perfecte harmonie leefde. Echter, achter die façade van vrolijkheid en saamhorigheid, verborg Monique een innerlijke onrust. Op zestienjarige leeftijd liep zij weg van huis en haar familie.

De verdwijning
‘’Ik ben eigenlijk altijd aan het zoeken geweest’’, vertelt Marion Jacobse, de oudste zus van Monique. ‘’Eigenlijk was ik dat vergeten. Dan liep ik in de stad en zag ik iemand met krullen en dan rende ik erachter aan in de hoop dat het Monique was.’’ Volgens Marion stopt zo’n zoektocht geleidelijk: ‘’Het neemt langzaam af, net als het verdriet: soms dacht ik, ik heb dit jaar eigenlijk erg weinig gehuild en dan ging ik maar even huilen.’’

De identificatie
In 1987 veranderde de zaak. Het Heulmeisje, het ongeïdentificeerde lichaam dat in 1976 werd gevonden langs de A12 in Maarsbergen, werd gekoppeld aan Monique. De politie wist het zeker. Na jaren leven in onzekerheid vond de familie rust. Monique Jacobse moest het Heulmeisje zijn.  Tot alles veranderde op Marions’ vijftigste verjaardag.

Terugkeer
Gedurende een periode van twintig jaar stond Monique bekend als het Heulmeisje. In 2006 veranderde dit. Marion ontving op haar vijftigste verjaardag e-mails van Monique. Ze was nog in leven. De moeder van Monique en Marion was woedend op haar dochter. Marion zag het als ‘’het grootste cadeau wat ze maar kon krijgen.’’

Monique was in 1976 weggelopen van huis richting Duitsland en had hier het eerste jaar van haar verdwijning in de gevangenis doorgebracht, zonder enig contact met de buitenwereld. ‘’Voor haar was dit een teken dat ze wellicht niet gemist werd’’, aldus Marion. In Duitsland heeft ze haar leven doorgebracht en een gezin gesticht.

Ze was bang om terug te komen en gestraft te worden. Het was zo erg, dat ze paranoïde werd. “Als je wegloopt en ook nog eens een jaar in een vacuüm leeft, doe je gekke dingen’’, legt Marion uit.

Nu
Monique leeft nu nog steeds in Duitsland. Inmiddels heeft zij twee kinderen, kleinkinderen en zelfs een achterkleinkind. Marion gaat jaarlijks op bezoek. Ze is dolblij dat haar zus weer terug is.

Of hun band nog hetzelfde is, hoor je in de audioreportage met Marion: