De blaadjes vallen van de bomen, de temperatuur daalt en de eerste kerstdiners worden alweer ingepland. En als we de meest romantische kerstfilms moeten geloven kan je natuurlijk niet alleen aankomen bij je familie of vrienden. Het is ‘Cuffing Season’, de tijd van het jaar om de ware aan de haak te slaan zodat je deze koude dagen niet alleen hoeft te doorstaan. In de winter kunnen we allemaal wel een beetje liefde gebruiken maar in sommigen gevallen kan deze drang naar liefde zich ontwikkelen tot een liefdesverslaving. “Ik was als kind bezig met het krijgen van goedkeuring van mijn vader,” aldus Marlijn van Ast.

Naast een cocaïne, nicotine en drankverslaving ontwikkelde Marlijn van Ast ook een liefdesverslaving, waarvan ze inmiddels is afgekickt, “Van een verslaving kom je niet af, die draag je bij je.” Tijdens corona probeerde Marlijn online af te kicken van deze verslavingen, hierover schreef ze een boek: ‘Een is te veel duizend nooit genoeg’. Volgens Marlijn stamt de liefdesverslaving af van de band met haar ouders, “Er zit vaak een hechtenis problematiek achter een liefdesverslaving. Het gaat dan om niet gezien of geaccepteerd worden door papa of mama vroeger.” De band met Marlijn haar ouders ontwikkelde zich al vroeg tot een liefdesverslaving, “Ik wilde altijd verkering met de jongens die onbereikbaar waren, dat is wat ik kende, voor liefde moet je heel hard vechten.”

Hoewel je zou kunnen stellen dat bijna iedereen verslaafd is aan liefde ligt dit volgens Marlijn toch net iets anders. “Je maakt alles groter dan dat het is, je romantiseert de situatie en doet er alles aan om de specifieke persoon te krijgen.” Marlijn vindt de liefdesverslaving een van de moeilijkste om vanaf te komen. “Liefde hebben we nodig, drugs en drank kan je laten staan.” Uiteindelijk heeft Marlijn zoals ze zelf zegt, verkering met zichzelf genomen. “Mijn aandeel in deze verslaving was dat ik geen zelfliefde had.”

Bekijk hier de reportage van verslaggeefster Lieve Scholtze over ‘Cuffing Season’:

Muziek: ‘FesliyanStudios