Stichtse Vecht

Selecteer Pagina

Hoog aantal verkeersboetes op de Vogelweg: ‘Als je hier boven de 70 gaat rijden wordt het link’

Hoog aantal verkeersboetes op de Vogelweg: ‘Als je hier boven de 70 gaat rijden wordt het link’

De Vogelweg op een rustige middag Foto: Rosalie Wildeman

Het te hard rijden van automobilisten op de Vogelweg is een lang bestaand maar ingewikkeld probleem. Buurtbewoners klagen al jaren over overlast en onveiligheid, maar voor de gemeenteraad is het moeilijk. Een weg waarop levensgevaarlijke ongelukken gebeuren is het niet, maar er worden wel honderden bekeuringen uitgedeeld.

Tussen de eerste gevallen bladeren razen de auto’s en bussen voorbij aan de Vogelweg in Maarssen. De combinatie van harde motoren en groene bomen geeft een bijzondere indruk. Het gaat hier huiveringwekkend hard of het is natuurlijk stil. “Kijk het is geen onveilige weg: Er rijden geen fietsers en er mogen geen voetgangers oversteken”, vertelt Pim van Rossum-Rengelink, fractievoorzitter CDA Stichtse Vecht. Hij staat leunend tegen zijn auto naar de desbetreffende Vogelweg te kijken. “Het gaat alleen soms mis met auto’s die van de Vogelweg afkomen en dan tegemoetkomend verkeer raken in een woonwijk”.

En daar legt meneer Van Rossum-Rengelink zijn vinger op de plek waar de bewoners van Maarssen al tientallen jaren moeite mee hebben. Het klopt dat er relatief weinig ongelukken gebeuren op de weg zelf. In de afgelopen 3 jaar zijn er maar 5 ambulances naar de Vogelweg gestuurd voor verkeersongevallen, en geen van de slachtoffers had zwaar letsel. Echter zijn er in Maarssen in de maand augustus alleen al 588 bekeuringen uitgedeeld voor te hard rijden, waarvan een groot deel van de Vogelweg komt. De weg zelf is rustig qua ongelukken, maar sommige bestuurders nemen hun snelheid mee de woonwijken in, en daar gaat het af en toe wel mis. Auto’s gaan minder hard rijden als ze de Vogelweg afgaan en bijvoorbeeld Pauwenkamp binnenrijden, maar door de hoeveelheid basis- en middelbare scholen direct naast de grote weg is het verkeer onvoorspelbaar. Voornamelijk in de ochtend en tussen drie en vier uur is het druk op straat. Rond de middelbare scholen fietsen er overal groepjes tieners die druk in gesprek zijn met elkaar, en op de groene paden achter basisschool De Kristal schieten de kinderen op steps je om de oren. Er hangt een vrolijke en onbezonnen, maar ook onoplettende sfeer. “Ik werk op het Niftarlake college als docent, en ik heb de afgelopen jaren zelf een keer een ongeluk zien gebeuren op deze manier”, vertelt Van Rossum-Rengelink.

Er gebeuren de laatste tijd wel meer ongelukken met fietsende jongeren in Stichtse Vecht. Jeroen Bouhof, voorzitter van de wielervereniging WTC Maarssen, fietst lange tochten door de gemeente met zijn wielergroep, en kent nog een aantal andere lastige punten. “Als je hier het poldergebied in gaat richting Woerden heb je best veel boerenweggetjes met splitsingen. Maar doordat er begroeiing is tot bijna op het kruispunt, kun je eigenlijk niet van tevoren zien of er een auto aankomt, laat staan hoe hard.” Ook op deze plekken wordt harder gereden dan wettelijk mag, en soms zelfs harder dan verwacht. “Als er een auto heel hard aan komt rijden hebben wij wel eens een schrikreactie in de groep”, vertelt meneer Bouhof, die zelf de nodigen valpartijen in de berm heeft meegemaakt. Deze schrikreactie herkent Van Rossum-Rengelink ook: “Iemand die over wil steken in Pauwenkamp om naar school te gaan schat in hoe hard jij rijdt, en verwacht niet dat je met 80 komt aanvliegen. De reactiesnelheid is lager omdat mensen het niet aan zien komen”. Maar de wielrenners van WTC Maarssen rijden zelf ook niet bepaald zacht. De groepen zijn ingedeeld op gemiddelde snelheid, met als laagste 25 kilometer per uur, en als hoogste meer dan 36. Op de vraag of wielrenners zelf vaak bijdragen aan gevaarlijke situaties in het verkeer valt een stilte. Er hangt een bepaald stereotype boven. Volgens meneer Bouman is het per situatie afhankelijk. “Als wij als groep een fietser passeren, moet je dan wel of niet bellen? Het kan dat de fietser schrikt van de bel, omkijkt, en vervolgens de berm in gaat. Het kan ook dat de fietser schrikt van een grote groep. Ik probeer het per keer aan te voelen maar het blijft lastig.”

Het contrast tussen de druk gebruikte Vogelweg en een weg door de polder richting Woerden lijkt misschien groot, maar het legt wel een probleem bloot in Stichtse Vecht. Op het kruispunt bij restaurant Flores, in Loenen aan de Vecht, zijn in september al 2 ongelukken gebeurd met jonge meisjes op de fiets. En met de donkere, regenachtige winterdagen die eraan komen gaat het verkeer niet overzichtelijker worden. Jeroen Bouman probeert extra op te letten, zowel op de fiets als in de auto. “Je bent heel kwetsbaar als fietser ten opzichte van een auto. Je moet je bewust zijn van met wie je de weg deelt.”

Toch blijft de Vogelweg een gevoelig punt voor veel buurtbewoners. Naast het onveilige gevoel is er geluidsoverlast, en er worden regelmatig ‘s avonds katten aangereden. “Ik denk toch dat we snelheidsbeperkende maatregelen moeten invoeren. Wellicht dat drempels een oplossing kan zijn.” Van Rossum-Rengelink valt even stil. Hij is nauwelijks te verstaan als er verkeer langs komt. Rond deze tijd van de dag rijden de meesten rond de 48 kilometer per uur. Net onder de snelheidslimiet, maar het maakt wel een hoop kabaal.

Reportage van Bram Kockelmann met Pim van Rossum-Rengelink en Jeroen Bouman over de Vogelweg

Over de auteur

Rosalie Wildeman

Rosalie Wildeman, Utrecht, is journalist aan de School Voor Journalistiek. Met diepe nieuwsgierigheid en een scherpe geest maakt ze wekelijks regionale producties voor de gemeente Stichtse Vecht. Daarnaast gebruikt ze haar liefde voor taal en interesse in de wereld om verhalen te vertellen en poëzie te schrijven.