Op 11 september 1973, vijftig jaar geleden, zette generaal Augusto Pinochet een gewelddadig einde aan de socialistische regering van president Allende in Chili. Premier Den Uyl reageerde onmiddellijk door ongeveer 200 vluchtelingen uit te nodigen om naar Nederland te komen. In de daaropvolgende jaren vestigden nog eens ongeveer 2000 Chilenen zich in Nederland.

Nederland’s uitnodiging 

Op 11 september 1973 bracht generaal Augusto Pinochet met een gewelddadige staatsgreep een abrupt einde aan de socialistische regering van president Allende in Chili. Deze dramatische gebeurtenis markeerde het begin van een repressief regime waarin duizenden mensen werden vervolgd, gemarteld of verdwenen. De staatsgreep en de daaropvolgende onderdrukking dwongen veel Chilenen om hun thuisland te ontvluchten op zoek naar veiligheid.

Premier Den Uyl van Nederland reageerde snel op deze humanitaire crisis. Als teken van solidariteit en als erkenning van de ernst van de situatie, nodigde hij ongeveer 200 vluchtelingen uit om naar Nederland te komen. Dit initiatief was niet alleen bedoeld om directe hulp te bieden aan degenen die het meest in nood waren, maar ook als een duidelijk signaal van Nederland’s toewijding aan de mensenrechten en internationale solidariteit. In de jaren die volgden, vonden nog eens ongeveer 2000 Chilenen hun weg naar Nederland, op zoek naar een nieuw begin.

De Chileense staatsgreep

De dramatische staatsgreep in Chili bracht een einde aan de democratisch gekozen sociaaldemocratische regering van president Allende. Het leidde tot een repressief regime onder generaal Pinochet, waarbij duizenden mensen werden gearresteerd, gemarteld of verdwenen.

Lou Repetur, een van de gevluchte Chilenen, vertelt hoe dit ging. “Het vluchten gebeurt opeens, je plant het niet. Mijn moeder vertelde ons dat we gingen verhuizen. ‘Eerst aan de hond denken en dan aan de familie’, zei ze,” herinnert Lou zich. Ze kwamen in een land dat ze niet kenden, waar alles anders was. Binnen een week zat Lou op school, waaronder de Anne Frank school. Binnen drie maanden hadden ze een eigen appartement.

Terug in de tijd

Lou’s vader werd gearresteerd en gemarteld vanwege zijn betrokkenheid bij landhervorming in Chili. Na zijn vrijlating werd het gezin aangeboden om naar Nederland te komen, waar ze met open armen werden ontvangen.”Het was een rare tijd, maar mijn moeder vertelde me niet alles. Toen we moesten vluchten vertelde ze dat we gingen verhuizen. Ook vertelde ze dat mijn vader op werkvakantie was. Dat was natuurlijk niet zo, maar ze probeerde gewoon haar kind te beschermen.” Lou vertelt dat er veel verdriet en geweld was in Chili. “Als je het niet eens was met de regering had je de poppen aan het dansen.”

Lou benadrukt de grote verschillen tussen Chili en Nederland, zoals hoe mensen met elkaar omgaan en wat ze eten. Ze vertelt ook over de trauma’s die haar vader heeft opgelopen. “Hij vond de pijn niet het ergst, maar het wachten tot hij aan de beurt was om mishandeld te worden.”

Integratie en toekomst

Naast de uitdagingen waarmee ze te maken kreeg, heeft Lou haar ervaringen ook gebruikt om anderen te helpen. Als programmadirecteur bij Movisie zet ze zich in voor integratie en inclusiviteit. “Ik ben hier gewoon, ik ben niet trots om hier te zijn, ik ben hier gewoon. Misschien mag Nederland ook een beetje trots op mij zijn,” zegt ze.

We spraken verder met Lou Repetur over de situatie in Chili in 1973. Ze vertelt wat ze heeft meegemaakt daar en hoe dat haar leven heeft beïnvloed. Luister mee!